กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 983

" ถามพวกเธออยู่นะ ทำไมไม่พูดไม่จา? " ซูจ้านเอาถุงมือที่พึ่งถอดวางไว้บนโต๊ะ

ฉินยาเดินเข้ามา แล้วพูดเสียงต่ำ " เหยียนซีจะกลับมาน่ะ "

ซูจ้านชะงักไปชั่วครู่ จากนั้นก็พูดต่อว่า " ก็เป็นเรื่องดีน่ะสิ เธอกลับมานี่ แสดงว่าเธอยอมเจอหน้าพวกเรา เรื่องแย่ๆ พวกนั้นต้องผ่านไปอยู่แล้วสินะ "

ฉินยาปัดฝุ่นบนเสื้อผ้าของซูจ้านที่ติดมาตอนกำลังขนของออก แล้วพูดเสียงเรียบกับเขาว่า " เจียเหวินกับเหยาเหยามาแล้ว เดี๋ยวพวกเขาจัดการบอกคนงานให้จัดแจงเองนั่นแหละ พวกเรากลับเถอะ "

เธอมีสิ่งที่คิดเอาไว้แล้ว อย่างนึงก็ไม่อยากรบกวนทั้งสองที่กำลังจัดแจงบ้านใหม่ และอย่างที่สองก็คือจะกลับไปบอกจงจิ่งห้าวกับหลินซินเหยียนเรื่องที่จงเหยียนซีกำลังจะกลับมา

ซูจ้านพูดออกมาอย่างไม่รู้งาน " เจียเหวินแต่งงานทั้งที พ่อแม่แท้ๆ ของเขายังไม่คิดจะใส่ใจ ไม่ใช่เราที่ต้องดูแลหรอกเหรอ? "

ฉินยาได้ยินก็ไม่พึงใจนัก " แล้วคุณซื้อบ้านหลังนี้รึไง? เงินที่ใช้แต่งงานคุณเป็นคนออกเหรอ? คนในครอบครัวจะไม่ใส่ใจได้ยังไงกัน? "

" แค่ออกเงินมันจะไปมีประโยชน์อะไร? ควรจะใช้ใจไม่ใช่เหรอ? " ซูจ้านส่งสายตาให้จวงเจียเหวิน ประมาณว่านี่คือสายตาที่รักและเป็นห่วง

จวงเจียเหวินยิ้มแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ฉินยาไม่สนใจซูจ้านเมื่อบอกลาเด็กทั้งสองเสร็จก็เดินออกไป

ซูจ้านเมื่อเห็นก็รีบเดินตามออกไป " รอผมด้วย "

ฉินยาก็ยังทำเป็นไม่สนใจเขาเหมือนเดิม

" โถ่เอ้ย ยังจะงอนผมอีกเหรอ กลับเพราะกลับสิ ทำไมคุณต้องโมโหด้วยล่ะ? " ซูจ้านพยายามพูดง้อดีๆ

ฉินยาใจเย็นแล้วเหลือบตามองเขา แล้วทำสีหน้าเหยียดหยามราวกับกำลังจะพูดว่า คุณคิดว่าคุณเป็นใคร? สำคัญขนาดที่ฉันต้องโกรธเลยเหรอ?

ซูจ้านกอดแขนของเธอไว้ " เราไปหาอะไรกินแล้วกลับกันเถอะ "

" ไม่กิน " ฉินยาตอบเสียงเรียบ

" ทำไมอ่ะ? " ซูจ้านกอดแขนเธอแน่นกว่าเดิม อายุก็ปาเข้าไปเท่านี้แล้ว ซูจ้านก็ยังคงทำตัวเหมือนเดิม ชอบทำให้คนที่อยู่ด้วยทั้งขำและรู้สึกอบอุ่น

เมื่อคนอายุถึงคราวนี้แล้ว แต่ยังคงทำตัวเอาใจภรรยาอยู่ ก็นับว่าเป็นสามีที่ดีจริงๆ

" ไม่หิว "

" ถ้างั้นคุณไปกินเป็นเพื่อนผมหน่อยสิ "

" คุณก็ไปเองสิ "

" ชั่งมันเถอะ ผมไม่กินแล้วก็ได้ " ซูจ้านทำหน้าหงอยๆ แล้วเปิดประตูรถให้เธอขึ้นไปนั่งก่อน

ฉินยาก้มตัวลงแล้วเข้าไปนั่งในรถ " กลับไปฉันทำให้คุณกิน "

ทันทีที่ได้ยินใบหน้าของซูจ้านก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาทันที จากนั้นก็รีบวิ่งไปด้านข้างที่เป็นฝั่งคนขับแล้วขึ้นรถ

ไม่นานรถก็จอดลง

ที่นี่คือที่ที่หลังจากท่านย่าเสียไปแล้ว จึงสร้างบ้านที่นี่ขึ้นมาใหม่ บริเวณนี้ค่อนข้างห่างจากตัวเมือง แต่ก็เงียบสงบ และเป็นบ้านที่หลังใหญ่มาก ทั้งชั้นบนชั้นล่างมีห้องหับมากกว่าสิบห้อง แล้วยังมีลานบ้านที่ใหญ่โตอีก

อันนี้ซื้อพวกเขาก็ได้คิดเอาไว้แล้ว เพราะว่าจวงเจียเหวินอยู่ทางนี้ อีกหน่อยเกรงว่าเวลาทุกคนมารวมกันก็กลัวจะไม่มีที่อยู่ ก็เลยเลือกที่จะสร้างบ้านหลังใหญ่ขึ้นมา

ตอนนี้ซูจ้านไม่ได้ดูแลเกี่ยวกับบริษัทแล้ว และทั้งหมดก็ให้จวงเจียเหวินเป็นคนจัดการแทน หลังจากที่เขาว่างแล้วก็มักจะขลุกอยู่รอบๆ ตัวฉินยาเสมอ กิจการร้านเสื้อผ้าของฉินยาเธอก็จัดการบริหารอยู่เสมอ ธุรกิจไปได้สวย ซูจ้านจึงรับหน้าที่เป็นคนขับรถและบอดี้การ์ดคอยตามติดเธอทั้งวันแทน

ว่าลงจากรถแล้วฉินยาก็ตรงเข้าไปในบ้าน แล้วไม่ลืมที่จะหันมาสั่งผู้ชายที่อยู่ข้างๆ เธอ " คุณไปล้างผักอะไรไว้ก่อน เดี๋ยวฉันลวกบะหมี่ให้คุณเอง "

เมื่อพูดจบแล้วก็ตรงไปยังห้องของหลินซินเหยียน

ซูจ้านที่ยืนอยู่ตรงห้องรับแขก ก็ถามต่อ " คุณไม่ได้บอกว่าจะทำอาหารให้ผมเหรอ? ยังจะให้ผมล้างผักเองอีก? "

" ถ้างั้นคุณก็ทำกินเองเลยแล้วกัน " ฉินยาตอบกลับเขาไป

ซูจ้าน"......."

ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลยสักนิด

ซูจ้านทำเหมือนไม่สนใจอะไร

พอตกกลางคืน

จวงเจียเหวินกับเสิ่นซินเหยาก็รีบตรงไปยังสนามบิน ขณะที่เดินทางเสิ่นซินเหยาก็ถามขึ้นว่า " พี่สาวก็กลับมาแล้ว แล้วพี่ชายจะกลับมาไหม? "

" ติดต่อเขาไม่ได้เลย " จวงเจียเหวินตอบ

แน่นอนว่าเขาก็หวังให้ทุกคนกลับมา จึงใช้โอกาสนี้ให้ทุกคนกลับมาปรองดองกัน

แต่งานของจงเหยียนเฉินนั้นพิเศษไปหน่อย เขาก็เข้าใจ

เสิ่นซินเหยาพยักหน้า " พี่ใหญ่คงจะเหมือนพ่อสินะ "

จวงเจียเหวินได้ยินก็หันหน้าไปทางเธอ " คุณจะบอกว่าผมไม่เหมือนเหรอ? "

" คุณกับคุณอาซูอยู่ด้วยกันมานาน นิสัยของคุณก็คงเหมือนกันไม่น้อย " เสิ่นซินเหยาอธิบายออกมา

จวงเจียเหวินไม่ได้จะคาดคั้นอะไร นิสัยของเขาจริงๆ ก็เป็นคนที่อยู่ใสประเภทค่อนข้างร่าเริง

มาถึงสนามบินแล้วก็ยังไม่ถึงเวลา พวกเขาจึงมานั่งห้องรับผู้โดยสารพลางๆ

เมื่อได้ยินประกาศเอาเครื่องลงของสายการบิน พวกเขาจึงเดินไปตรงประตูทางออก

คนที่ออกมาทางประตูนั้นมากมาย จวงเจียเหวินที่ตัวสูงจึงพยายามกวาดสายตามองกลุ่มคนพวกนั้น ในที่สุดเขาก็เจอ

แต่ทว่า

เขาไม่ได้เจอเธอแค่คนเดียว