กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 988

เสิ่นซินเหยาหันมาแล้วมองไปที่เขา " จะทำอะไร? "

จวงเจียเหวิน ไม่พูดไม่จาเขาก็ยื้อชายเสื้อเธอเอาไว้ไม่ยอมปล่อย แถมไม่ได้เอ่ยคำพูดอะไรอีก ทำให้ดูเหมือนเขากำลังอ้อนอยู่

เสิ่นซินเหยาโน้มตัวลงไปใกล้เขา " อย่าเซ้าซี้น่า "

" อยู่กับผมสักพักเถอะนะ " จวงเจียเหวินเงยหน้า ทำตาปริบๆ เพราะกลัวว่าเธอจะไม่ยอม แล้วยังยื้อยุดฉุดกระชากชายเสื้อเธออีก ทำตัวราวกับเด็กน้อยที่ยังไม่โต

เสิ่นซินเหยาตลกจนต้องตอบกลับอย่างเสียไม่ได้ เธอหัวเราะแล้วตอบว่า " ก็ได้ "

เธอวางหมอนลง แล้วกลับไปนอนบนเตียงอีกครั้ง จวงเจียเหวินโอบเธอไว้ พอนอนไม่หลับก็พูดคุยเรื่องนี้ตอนเด็กกับเธอ คุยกันไปคุยกันมาก็หลับโดยไม่รู้ตัว

จวงเจียเหวินตื่นมาก็เพราะว่าในห้องมีเพียงเขาคนเดียว เสิ่นซินเหยาไม่รู้ออกไปตอนไหน

เขาจึงลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตาแล้วลงไปชั้นล่าง

ทุกคนตื่นกันตั้งแต่เช้าแล้ว

จงเหยียนซีกับเสิ่นซินเหยาอยู่ในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้า จากนั้นก็เป็นซูจ้านที่ยืนรถน้ำดอกไม้อยู่ตรงระเบียง " คนไปไหนกันหมดครับ? "

จวงเจียเหวินเดินลงบันไดมาก็เอ่ยถามไปด้วย

ซูจ้านเมื่อหันไปเห็นเขา " อ้าว ตื่นแล้วเหรอ ภรรยาแกกับพี่สาวแกอยู่ในครัวไม่ใช่หรือไง "

" ที่ผมถามหาคือพ่อกับแม่ผมต่างหาก "

" แม่แกกับภรรยาฉันไปเดินเล่นกัน สองคนนั้นน่าจะมีเรื่องที่ต้องคุยกันละมั้ง ส่วนพ่อแกก็ออกไปตั้งแต่หัวเช้าแล้ว แต่ไม่รู้ว่าไปทำอะไร ฉันก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน " ซูจ้านตั้งบัวรดน้ำลงแล้วเดินเข้ามา " เรื่องอะไรที่แกไปรับพ่อตาแม่ยายมาน่ะ? "

จวงเจียเหวินเทน้ำใส่แก้ว จากนั้นก็นั่งไขว่ห้างบนโซฟา " ไม่ใช่ว่าพอมีเวลาอยู่เหรอ? โทรศัพท์ก็โทรไปแล้วบอกว่าไม่ให้พวกเราไปรับ พวกเขาจะมาที่นี่เอง บอกว่าถ้าผมไปมันจะกลับไปกลับมาแล้วสวนกันเปล่าๆ "

ซูจ้านที่นั่งอยู่บนโซฟา ก็มองไปที่เขา " พ่อตาแม่ยายของแก ก็คิดแทนแกเหมือนกันนะเนี่ย "

พูดจบก็ทอดถอนใจขึ้นมาอีกว่า " ถ้าพี่แกกลับมาด้วยก็คงดี "

" ผมโทรหาลุงแล้ว " เห็นบอกว่าติดต่อไม่ได้ชั่วคราว แต่ก็ติดต่อกันเรื่อยๆ "

เหวินเสี่ยวจี้กับหลินซินเหยียนเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน คนรุ่นหลังอย่างพวกเขาจึงเรียกว่าเหวินเสี่ยวจี้ลุง แต่ไม่ได้มีคำว่าลูกพี่ลูกน้อง

ถ้าเรียกลุงก็จะดูไม่ค่อยสนิท ก็เลยเรียกลุงตรงๆ ไปเลย

" เฮ้อ พวกแกสามคนก็จะมีแค่แกนั่นแหละที่ไม่ทำให้พ่อแม่ต้องกังวลใจ " ซูจ้านพูด

จงเหยียนซีไม่ต้องพูดถึง เกิดเรื่องราวใหญ่โต งานของจงเหยียนซีก็พิเศษ มีแต่ความอันตราย

หลินซินเหยียนภาวนาเพื่อที่จะหวังว่าให้ลูกสาวและลูกชายของเธอปลอดภัย ตอนอยู่ที่ไทยก็ถึงกับสร้างห้องพระ เข้าสวดภาวนาเช้าเย็น เทวดาต่างๆ ความเชื่อพวกนี้ อยากเชื่อแสดงว่ามีอยู่จริง แต่หากไม่เชื่อก็ไม่เคยมีอยู่ สรุปก็คือทำเพื่อความสบายใจของตัวเอง

" พ่อออกไปตั้งแต่เช้าแล้วเหรอครับ? " จวงเจียเหวินเอาแก้วนมไปวางไว้ตรงหน้าหลินซินเหยียน

หลินซินเหยียนตอบกลับลูกชายว่า " ออกไปเจอใครบางคนน่ะ "

" ใครครับ? " จวงเจียเหวินถาม

" ซงเก้น "

จงจิ่งห้าวรู้ว่าตอนจงเหยียนซีอยู่ที่ไทยก็มีซงเก้นคอยดูแล ทั้งสองสนิทกันมานานยิ่งซงเก้นกลับประเทศมา ก็เลยนัดซงเก้นกินข้าวเช้าด้วยกัน

ที่ที่นัดเจอก็คงจะเป็นโรงแรมที่ซงเก้นอยู่

" ขอบคุณที่คุณคอยดูแลลูกสาวของผม "

ในร้านอาหารของโรงแรมบริเวณใกล้ริมหน้าต่าง มีชายสองคนนั่งอยู่ ตอนนี้ซงเก้นกลับดูทรงพลังคล้ายกับจงจิ่งห้าวในตอนหนุ่มๆ คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับจงจิ่งห้าวไม่ได้ถูกลดเสน่ห์ลงแต่อย่างใด

" ผมควรจะขอบคุณคุณมากกว่า " ซงเก้นพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ " เรื่องครั้งที่แล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะคุณช่วย ผมคงผ่านมันไปไม่ได้อย่างปลอดภัยหรอกครับ "

ตระกูลมูติชาไม่เพียงแต่เป็นรุ่นที่มีทรัพย์สมบัติสะสมมหาศาล ยังเป็นกิจการของตระกูล แต่เขาสนใจในเรื่องราชการ กิจการงานก็ยังพอทำได้ แต่ก็ยากที่จะหลีกเลี่ยงข้อผิดพลาดในบางครั้ง

แต่ความผิดพลาดที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้ว เกิดจากคู่แข่งงานราชการใส่ร้ายเขา เป็นเพราะจงจิ่งห้าวช่วยเหลือเขาจึงรักษากิจการและถอยออกมาได้อย่างปลอดภัย