จงเหยียนซีเถียงไม่ไหว จึงพูดส่งๆ ด้วยเสียงที่เย็นชาว่า " ขอให้คุณจำในสิ่งที่เราสัญญากันไว้ด้วย เมื่อพูดสิ่งที่คุณต้องการจะพูดจบแล้ว ก็ขอให้อย่าโผล่มาให้ฉันเห็นหน้าอีก "
เจียงโม่หานหลุบตาลง พยายามกลบเกลื่อนสายตาที่เศร้าโศก และพูดอืมเบาๆ " ไปกันเถอะ "
จงเหยียนซีไม่ได้ตอบอะไร แค่เดินตามเขาไป
เจียงโม่หานเดินเข้าไปในร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง จงเหยียนซีไม่ได้แสดงสีหน้าและอารมณ์อะไร มีเพียงแค่ความเย็นชาเท่านั้น
ซงเก้นนัดเจอเพื่อนคนหนึ่งพอดี เมื่อแยกกันแล้วออกมาก็เห็นพวกเขาสองคน
เห็นได้ชัดว่าจงเหยียนซีมีท่าทีที่ดูแปลกใจ พอจะเปิดปากทักทายซงเก้น แต่ขณะนั้น ซงเก้นก็พูดทักซงเก้นพอดี " ไม่นึกเลยว่าคุณเจียงจะตามเรามาได้เร็วขนาดนี้ "
ขณะที่พูดเขาก็ดึงตัวจงเหยียนซีมาไว้ข้างตัวเอง
จงเหยียนซีเหมือนรู้งาน จึงคว้าแขนของซงเก้นมาควงไว้ จากนั้นก็เงยหน้าแล้วยิ้ม แล้วพูดจาจีบปากจีบคอราวกับรู้ว่าทำไมซงเก้นถึงมาอยู่ที่นี่ " คุณมากินข้าวกับเพื่อนที่ร้านนี้เหรอคะ? "
เธอเพียงแค่คาดเดาเท่านั้น แล้วมันก็เป็นเพียงแค่การแสดงที่ทำให้เจียงโม่หานรู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์สนิทสนมกับซงเก้นขนาดไหน
ในความเป็นจริงแล้วซงเก้นก็มาเจอกับเพื่อนที่นี่ แต่ในใจก็พอจะรู้ว่าจงเหยียนซีกำลังแสดงละครตบตาอยู่ เขาจึงพูดรับบทที่เธอส่งมา " ไปเจอมาแล้วน่ะ "
" คุณเจียงชวนฉันมากินข้าว คุณไปกินเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม " จงเหยียนซีมองไปที่เขาแล้วพูดขึ้นมา
ซงเก้นพยักหน้าโดยทันที แล้วมองไปที่เจียงโม่หาน " คุณเจียงเหมือนจะไม่ยอมละความพยายามกับแฟนผมง่ายๆ เลยนะครับ "
สายตาของเจียงโม่หานมองไปยังจงเหยียนซีที่กำลังค้องแขนกับซงเก้น แล้วมองไปที่ซงเก้น เขาแทบจะไม่เชื่อว่าซงเก้นคือแฟนของจงเหยียนซี ถึงแม้ว่าทั้งสองจะยืนยันแบบนั้น
เขาไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินนำเข้าไปในห้องอาหารส่วนตัว เมื่อนั่งลงแล้วก็มีพนักงานเข้ามายื่นเมนูให้กับซงเก้น " คุณมูติชา คุณคือแขกที่มาจากแดนไกล เชิญสั่งอาหารเลยครับ "
ตอนที่อยู่ไทยเจียงโม่หานรู้จักตัวตนซงเก้นดี เขาเคยกลัว เพราะซงเก้นเป็นคนที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่เชื่อจงเหยียนซี ถึงเธอจะเกลียดเขา แต่ไม่ถึงกับสามารถเปลี่ยนไปรักคนอื่นได้เร็วขนาดนั้น
ซงเก้นรับเมนูที่พนักงานยื่นมาให้ ภาษาจีนของเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แล้วไม่ได้รู้จักตัวจีนเท่าที่ควร อีกอย่างบนเมนูก็ไม่มีรูปประกอบ เขาจึงแยกไม่ค่อยออกว่าบนเมนูนั้นมีอาหารอะไรบ้าง
เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จงเหยียนซีจึงขยับเข้าไปแล้วพูดเสียงเบาๆ " ฉันช่วยคุณเอง "
" เอาสองอันนี้แล้วกันค่ะ เอาเป็นเมนูแนะนำของร้าน เพราะไปกินร้านอื่นก็คงไม่มีเมนูนี้ "
ซงเก้นพยักหน้า จงเหยียนซีก็สั่งอาหารเพิ่มนิดหน่อย เพราะกังวลที่ว่าซงเก้นเป็นคนไทย พอมาที่ประเทศนี้ก็ต้องกินอาหารท้องถิ่นที่อร่อยๆ
" อาหารที่สั่งไปค่อนข้างมีชื่อเสียงนะคะ เดี๋ยวคุณลองชิมว่าอร่อยหรือเปล่า ถ้าคุณชอบ ครั้งหน้าเรามากินอีกนะ "
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม