กลยุทธ์เด็ด เสพติดรักภรรยาของผม นิยาย บท 991

จงเหยียนซีเถียงไม่ไหว จึงพูดส่งๆ ด้วยเสียงที่เย็นชาว่า " ขอให้คุณจำในสิ่งที่เราสัญญากันไว้ด้วย เมื่อพูดสิ่งที่คุณต้องการจะพูดจบแล้ว ก็ขอให้อย่าโผล่มาให้ฉันเห็นหน้าอีก "

เจียงโม่หานหลุบตาลง พยายามกลบเกลื่อนสายตาที่เศร้าโศก และพูดอืมเบาๆ " ไปกันเถอะ "

จงเหยียนซีไม่ได้ตอบอะไร แค่เดินตามเขาไป

เจียงโม่หานเดินเข้าไปในร้านอาหารจีนแห่งหนึ่ง จงเหยียนซีไม่ได้แสดงสีหน้าและอารมณ์อะไร มีเพียงแค่ความเย็นชาเท่านั้น

ซงเก้นนัดเจอเพื่อนคนหนึ่งพอดี เมื่อแยกกันแล้วออกมาก็เห็นพวกเขาสองคน

เห็นได้ชัดว่าจงเหยียนซีมีท่าทีที่ดูแปลกใจ พอจะเปิดปากทักทายซงเก้น แต่ขณะนั้น ซงเก้นก็พูดทักซงเก้นพอดี " ไม่นึกเลยว่าคุณเจียงจะตามเรามาได้เร็วขนาดนี้ "

ขณะที่พูดเขาก็ดึงตัวจงเหยียนซีมาไว้ข้างตัวเอง

จงเหยียนซีเหมือนรู้งาน จึงคว้าแขนของซงเก้นมาควงไว้ จากนั้นก็เงยหน้าแล้วยิ้ม แล้วพูดจาจีบปากจีบคอราวกับรู้ว่าทำไมซงเก้นถึงมาอยู่ที่นี่ " คุณมากินข้าวกับเพื่อนที่ร้านนี้เหรอคะ? "

เธอเพียงแค่คาดเดาเท่านั้น แล้วมันก็เป็นเพียงแค่การแสดงที่ทำให้เจียงโม่หานรู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์สนิทสนมกับซงเก้นขนาดไหน

ในความเป็นจริงแล้วซงเก้นก็มาเจอกับเพื่อนที่นี่ แต่ในใจก็พอจะรู้ว่าจงเหยียนซีกำลังแสดงละครตบตาอยู่ เขาจึงพูดรับบทที่เธอส่งมา " ไปเจอมาแล้วน่ะ "

" คุณเจียงชวนฉันมากินข้าว คุณไปกินเป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม " จงเหยียนซีมองไปที่เขาแล้วพูดขึ้นมา

ซงเก้นพยักหน้าโดยทันที แล้วมองไปที่เจียงโม่หาน " คุณเจียงเหมือนจะไม่ยอมละความพยายามกับแฟนผมง่ายๆ เลยนะครับ "

สายตาของเจียงโม่หานมองไปยังจงเหยียนซีที่กำลังค้องแขนกับซงเก้น แล้วมองไปที่ซงเก้น เขาแทบจะไม่เชื่อว่าซงเก้นคือแฟนของจงเหยียนซี ถึงแม้ว่าทั้งสองจะยืนยันแบบนั้น

เขาไม่ได้พูดอะไร แล้วเดินนำเข้าไปในห้องอาหารส่วนตัว เมื่อนั่งลงแล้วก็มีพนักงานเข้ามายื่นเมนูให้กับซงเก้น " คุณมูติชา คุณคือแขกที่มาจากแดนไกล เชิญสั่งอาหารเลยครับ "

ตอนที่อยู่ไทยเจียงโม่หานรู้จักตัวตนซงเก้นดี เขาเคยกลัว เพราะซงเก้นเป็นคนที่ยอดเยี่ยมเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่เชื่อจงเหยียนซี ถึงเธอจะเกลียดเขา แต่ไม่ถึงกับสามารถเปลี่ยนไปรักคนอื่นได้เร็วขนาดนั้น

ซงเก้นรับเมนูที่พนักงานยื่นมาให้ ภาษาจีนของเขาไม่ค่อยดีเท่าไหร่ แล้วไม่ได้รู้จักตัวจีนเท่าที่ควร อีกอย่างบนเมนูก็ไม่มีรูปประกอบ เขาจึงแยกไม่ค่อยออกว่าบนเมนูนั้นมีอาหารอะไรบ้าง

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย จงเหยียนซีจึงขยับเข้าไปแล้วพูดเสียงเบาๆ " ฉันช่วยคุณเอง "

" เอาสองอันนี้แล้วกันค่ะ เอาเป็นเมนูแนะนำของร้าน เพราะไปกินร้านอื่นก็คงไม่มีเมนูนี้ "

ซงเก้นพยักหน้า จงเหยียนซีก็สั่งอาหารเพิ่มนิดหน่อย เพราะกังวลที่ว่าซงเก้นเป็นคนไทย พอมาที่ประเทศนี้ก็ต้องกินอาหารท้องถิ่นที่อร่อยๆ

" อาหารที่สั่งไปค่อนข้างมีชื่อเสียงนะคะ เดี๋ยวคุณลองชิมว่าอร่อยหรือเปล่า ถ้าคุณชอบ ครั้งหน้าเรามากินอีกนะ "

จงเหยียนซีได้ยินแล้วก็ทำเป็นหูทวนลม จากนั้นก็ทำเป็นพูดกับซงเก้นว่า " เดี๋ยวดึกกว่านี้นิดหน่อยเราไปเจอพ่อแม่ของฉันกันนะ "

จู่ๆ ใจของซงเก้นก็เต้นตึกตัก ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ ก็รับรู้ได้ว่าจงเหยียนซีจงใจพูดต่อหน้าให้เจียงโม่หานได้ยิน เขาเกือบจะคิดว่ามันเป็นความจริงไปแล้ว จึงดึงสติกลับมาแล้วตอบ " ได้สิ "

สีหน้าและท่าทีของซงเก้นเมื่อกี้ทำให้จงเหยียนซีขำ มันดูบื้อๆ แต่ก็....น่ารักดี

ไม่รู้ว่ามีความทุกข์แบบนี้ไหม ที่ว่าเมื่อเห็นคนที่เรารักอยู่กับคนอื่น แล้วคุณไม่สามารถขัดขวางได้?

เมื่อผ่านไปสักพัก พนักงานก็ยกอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟ พนักงานที่รับผิดชอบอาหารชุดหลังที่เจียงโม่หานสั่งเพิ่ม มาวางไว้ตรงหน้าเจียงโม่หาน

" อาหารพวกนี้คืออาหารที่คุณผู้หญิงคนนั้นชอบทาน ไปวางไว้ตรงหน้าเธอเลยครับ "

พนักงานพยักหน้ารับ จากนั้นก็ยกอาหารไปวางไว้ตรงหน้าจงเหยียนซี จงเหยียนซีห้ามพนักงานเอาไว้ " ฉันเปลี่ยนรสนิยมแล้วค่ะ เอาไปให้เขาเถอะ "

ซงเก้นรีบหันไปมองที่จงเหยียนซี เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอชอบกินอะไร

จงเหยียนซีมองไปที่ซงเก้น " ฉันชอบอาหารไทย คราวหลังคุณทำให้ฉันกินทีนะ "

ซงเก้นรีบพยักหน้า " ครับ "