กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา! นิยาย บท 300

บทที่ 300.1 โลกมนุษย์น่าเบื่อหน่าย สู้ไม่มาเยือนดีกว่า
ProjectZyphon
หมัดที่สิบเอ็ด เร็วอย่างถึงที่สุด

ความแข็งแกร่งที่แท้จริงของปณิธานหมัดกระบวนท่าเทพตีกลองสายฟ้าอยู่ที่ว่า ขอแค่คนที่ออกหมัดสามารถทนรับการไหลเวียนของลมปราณในร่างที่มาพร้อมกับเจ็บปวดแสนสาหัสจนกระทั่งปล่อยหมัดครั้งใหม่ออกไปได้สำเร็จ ถ้าเช่นนั้นก็สามารถทับซ้อนพลังของแต่ละหมัด เขย่าขุนเขาทำลายนครจะไม่ใช่แค่คำพูดเพ้อฝันของคนปัญญาอ่อนอีกแน่นอน!

หมัดนั้นของเฉินผิงอันต่อยให้ขุนเขา ‘จิ๋ว’ ที่ใหญ่เท่าบ้านหนึ่งหลังถอยกลับไปหลายจั้ง

ไม่พูดไม่จาก็กระทืบเท้าอีกครั้ง แล้วปล่อยหมัดขึ้นไปเบื้องบน

ผู้เฒ่าสวมกวานสูงสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นหลายส่วน ไม่คิดจะเล่นสนุกอีกต่อไป ท่องคาถาเงียบๆ พลางประกบสองนิ้วกรีดลงไปบริเวณใกล้เคียงกับกวานห้าขุนเขาอีกสี่ครั้ง

ต่อให้ต้องเผาผลาญปราณวิญญาณไปไม่น้อย และกวานห้าขุนเขาบนศีรษะต้องสูญเสียความศักดิ์สิทธิ์ไปชั่วคราว เขาก็ยังดึงดันที่จะสังหารเด็กหนุ่มที่เข้ามาเกะกะแผนการของเขาให้สำเร็จในรวดเดียว

ในฐานะผู้ฝึกตนอิสระที่ไม่อาจขอร้องใครและไม่มีใครให้พึ่งพา นี่คือสมบัติอาคมเพียงชิ้นเดียวของผู้เฒ่ากวานสูง เขาได้มันมาจากพื้นที่ลับแห่งหนึ่ง เพื่อให้ได้ยึดครองของชิ้นนี้เพียงลำพัง ตอนที่แบ่งของกัน เขาถึงกับลงมือฆ่าคน สังหารพี่น้องคนหนึ่งที่ร่วมเป็นร่วมตายมาด้วยกัน ตอนที่ฝ่ายหลังกำลังจะตายได้ขอร้องให้เขาช่วยดูแลลูกหลานของตัวเองให้ดี รับรองว่าพวกเขาจะได้รับเกียรติยศความรุ่งโรจน์ไปร้อยปี ผู้เฒ่าพยักหน้าตอบรับ เพียงแต่ว่าหลังจากนั้นเขาก็ใช้วิธีการเล็กๆ น้อยๆ ถอนรากถอนโคนคนร้อยกว่าคนในจวนของอีกฝ่ายอย่างเงียบเชียบ

ตอนนั้นถูกคนหนุ่มขอบเขตโอสถทองของไท่ผิงซานไล่ฆ่าไปหมื่นลี้ กวานห้าขุนเขาที่มีมูลค่าควรเมืองชิ้นนี้ก็ยังถูกเก็บรักษาไว้ได้อย่างดี ความเสียหายไม่มากนัก อีกทั้งเมื่อผ่านการซ่อมแซมด้วยระยะเวลาร้อยปีก็กลับคืนสู่ระดับสูงสุดได้อีกครั้ง น่าเสียดายก็แต่ผู้เฒ่าพลิกเปิดตำรามานับไม่ถ้วนก็ยังตามหารากฐานของภาพวาดห้าขุนเขาบนกวานสูงไม่เจอ เป็นเหตุให้อย่างมากผู้เฒ่าก็ได้แค่สำแดงอานุภาพของสมบัติอาคมเพียงครึ่งเดียว ช่างเป็นเรื่องที่น่าเสียดายยิ่งนัก ไม่อย่างนั้นตอนที่เขาได้เจอกับเจ้าตะพาบน้อยของไท่ผิงซานคนนั้น ก็ยังไม่แน่ว่าใครจะไล่ฆ่าใคร

ภูเขาสองลูกทับซ้อนกันบนและล่าง ร่วงดิ่งลงมาอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ

เฉินผิงอันปล่อยหมัดที่สิบสามออกไปอย่างไว แต่ก็ต่อยได้แค่ขุนเขาบูรพาด้านล่างที่ลอยสูงจากพื้นไปจั้งกว่าเท่านั้น

เพียงไม่นานก็มีภูเขาอีกลูกกดทับลงมา

เป็นขุนเขาหนักอึ้งที่ยึดครองความได้เปรียบ หรือวิชาหมัดสูงส่งที่ไร้เทียมทานยิ่งกว่า?

กวานห้าขุนเขาบนศีรษะของผู้เฒ่าหม่นหมองไร้ประกายแสง ไม่มีเสียงต้นสนถูกใบไม้พัดและเสียงนกกระเรียนร้องดังลอยมาให้ได้ยินแว่วๆ อีกแล้ว

เลือดลมของเฉินผิงอันพลุ่งพล่าน ยังไม่มีวี่แววว่าพลังจะถดถอย แต่เฉินผิงอันไม่อยากถูกกักตัวด้วยขุนเขาสามลูกนี้ สวรรค์เท่านั้นที่รู้ว่าผู้เฒ่ากวานสูงยังมีเวทคาถาบนภูเขาอะไรอีกหรือไม่ ฉวยโอกาสที่ปณิธานหมัดของกระบวนท่าเทพตีกลองสายฟ้าถูกชักนำ ยังเหลือเส้นใยไว้เชื่อมโยงกันได้ต่อ จึงเตรียมจะย้ายออกจากสนามฝึกยุทธ์ เปลี่ยนสนามต่อสู้ใหม่ จากนั้นก็รีบปล่อยหมัดที่สิบสี่ออกไป

แต่เฉินผิงอันที่เตรียมยันต์ย่อพื้นที่ไว้นานแล้วกลับต้องค้นพบด้วยความตกตะลึงว่า เมื่ออยู่ใต้เงาของภูเขาที่กดทับลงมาก็เหมือนอยู่ใน ‘สถานที่ไร้อาคม’ ที่ลู่ไถเคยพูดถึง ยันต์ย่อพื้นที่ที่เคยสร้างคุณูปการน่าตื่นตกใจในการต่อสู้หลายครั้ง เวลานี้กลับไม่มีความเคลื่อนไหวแม้แต่น้อย

ความจำเป็นบีบบังคับ กระบี่บินสองเล่มอย่างชูอีกับสืออู่ที่อยู่ในน้ำเต้าเลี้ยงกระบี่จึงแยกกันไปหนึ่งซ้ายหนึ่งขวา พุ่งสูงขึ้นไปยังทะเลเมฆ

ส่วนเฉินผิงอันก็ได้แต่ออกหมัดใหม่อีกครั้ง ต่อยให้ขุนเขาที่ร่วงลงมาหยุดชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นก็พุ่งตัวไปข้างหน้า พยายามจะออกไปจากพื้นที่ที่ถูกเงามืดของภูเขาปกคลุมให้ได้

ผู้เฒ่ากวานสูงหัวเราะฮ่าๆ “คิดจะหนีรึ?!”

กดฝ่ามือหนึ่งลงไป ภูเขาลูกที่สี่ก็กระแทกตามไปติดๆ

ภูเขาสี่ลูกทับซ้อนกันกระแทกลงเหนือศีรษะของเฉินผิงอัน อีกทั้งสนามประลองยุทธ์ที่เป็น ‘ตีนเขา’ ยังถูกปราณวิญญาณมหาศาลกดทับ เป็นเหตุให้ร่างที่ขยับเคลื่อนไปด้านหน้าของเฉินผิงอันช้าลงกว่าเดิมหลายส่วน

ในที่สุดเด็กหนุ่มชุดทองที่มีวิชาหมัดน่าตะลึงก็ถูกขุนเขากดกำราบสำเร็จ

หลังจากสมใจปรารถนา ผู้เฒ่ากวาดสูงกลับตกตะลึงเล็กน้อย “ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผู้ฝึกยุทธ์เต็มตัวสามารถบังคับกระบี่บินแห่งชะตาชีวิตได้ด้วย?”

ภูเขาสูงมักจะมาพร้อมสายน้ำไหลรินเสมอ

ผู้เฒ่าสัมผัสได้ถึงกระบี่บินสองเล่มที่ทะยานมาถึงจึง ‘ปลด’ แม่น้ำสองสายลงมาจากห้าขุนเขา หลังจากที่ปรากฎตัวก็กลายร่างเป็นสายน้ำที่เล็กบางเหมือนเอวคอดของหญิงสาว เส้นหนึ่งเป็นสีเหลืองขุ่นมัว อีกเส้นหนึ่งเป็นสีเขียวใสกระจ่าง ไหลระริกล้อมวนอยู่รอบเบาะที่นั่งของผู้เฒ่า คอยต้านทานการโจมตีที่ดุดันครั้งแล้วครั้งเล่าจากกระบี่บินสองเล่ม สะเก็ดน้ำแตกกระจาย ทำให้ปริมาณน้ำในสายน้ำลดลงไปไม่น้อย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: กระบี่จงมา Sword of Coming กระบี่จงมา!