ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 165

ลูน่าเผลอกลั้นหายใจไปชั่วครู่ ที่เธอเดาไว้ถูกต้องแล้ว เนลลี่ต้องการเข้าเรียนโรงเรียนอนุบาลแห่งเดียวกับนีล

“คุณลินช์คะ ฉันเชื่อว่าคุณน่าจะเข้าใจผิด” ลูน่าเริ่มพูด “การยืนกรานที่จะเข้าโรงเรียนเดียวกับนีลของเนลลี่ต้องเป็นเพราะพวกเขาสนิทกัน ฉันไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวกับฉัน ฉันไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเธอด้วยซ้ำ”

เธอยิ้มเยาะและกล่าวเพิ่มว่า “คุณลินช์คะ ฉันมีข้อแนะนำนิดหน่อย แทนที่จะกล่าวโทษปัญหาของคุณใส่คนอื่น ทำไมคุณไม่ลองนั่งลงคุยกับลูกสาวของคุณจริง ๆ จัง ๆ ดูว่าจริง ๆ แล้วเธอต้องการอะไร เนลลี่กับนีลเป็นเพื่อนสนิทกัน จึงเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาอยากจะไปเรียนด้วยกัน”

ดวงตาของโจชัวหรี่ลงขณะฟังคำตอบของลูน่า ผู้หญิงคนนี้เข้าใจยากจริง ๆ ไม่เพียงแต่จู่ ๆ เธอจะลาออกจากงานที่บลูเบย์วิลล่า แต่เธอยังทำตัวรุ่มร่ามและไม่สุภาพกับเขามาตลอดด้วยเหมือนกัน

เมื่อโจชัวไม่ตอบ ลูน่าก็ขมวดคิ้วและพยายามจะเดินผ่านด้านข้างของเขาไป เธอไม่อยากจะคุยกับเขานาน ดังนั้นเธอจึงต้องการเดินไปยืนรอที่อื่นแทนแทน

ถึงอย่างนั้น ในตอนที่เธอขยับไปทางซ้าย โจชัวก็ก้าวไปยืนตรงหน้าแล้วขวางทางเธอไว้ ตอนที่เธอขยับไปทางขวาเขาก็ทำเหมือนเดิม เธอเงยหน้ามองเขาอย่างไม่พอใจ “คุณลินช์ คุณขวางทางฉันอยู่นะคะ”

เขาหรี่ตาใส่เธอและพูดว่า “ก็ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ฉันก็คงไม่มาอยู่ตรงนี้หรอก นี่เป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่ต้องยอมส่งลูกสาวมาโรงเรียนปฐมวัยแบบนี้เพราะเธอ” โจชัวโกรธเคืองเรื่องที่ลูกสาวของเขายืนกรานจริง ๆ แต่ในเวลาเดียวกัน เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเปลี่ยนใจเธอได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเอาความโกรธมาลงกับลูน่าแทน

ลูน่ามองเขาอย่างสิ้นหวัง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงทำตัวเหมือนเด็กแบบนี้

เธอยอมจำนนและถอยกลับไปยืนพิงกำแพงที่เดิมในขณะที่โจชัวยังยืนอยู่ตรงหน้าเธอ หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็หยิบบุหรี่ออกมาและดำเนินการจุดไฟ

“ลูน่า เธอคงจะใช้เงินจำนวนมากเมื่อตอนที่เธอไปต่างประเทศ แต่ทำไมเธอถึงไม่เลือกโรงเรียนที่ดีกว่านี้ให้นีลล่ะ? ทำไมต้องมาอยู่ในที่แบบนี้ด้วย” โจชัวถาม