ครูโรงเรียนอนุบาลตกใจกับท่าทีปุบปับของลูน่า เธอก็ชะงักไปครู่หนึ่งก่อนเธอจะค่อย ๆ ชี้ไปที่ห้องพยาบาล “เมื่อกี้เนลลี่ได้รับบาดเจ็บ ตอนนี้นีลก็เลยไปห้องพยาบาลเป็นเพื่อนเธอค่ะ”
ทันทีที่เธอพูดจบโจชัวก็รีบเดินไปยังทางที่คุณครูคนนั้นชี้ไป ลูน่าไม่มีทางเลือกนอกจากต้องตามหลังเขาไป ผู้ใหญ่สองคนรีบปรี่ไปยังห้องพยาบาลด้วยความตื่นตระหนก
ภายในห้องพยาบาล นีลถามว่า “เธอชอบรสไหนมากกว่ากัน ดั้งเดิมหรือว่ากระเทียม” เขานั่งอยู่บนเตียงสำหรับตรวจคนไข้ขณะที่เคี้ยวน่องไก่ไปด้วย
“อร่อยทั้งสองรสเลย!” เนลลี่ตอบด้วยอาหารเต็มปาก เธอกำน่องไก่ไว้ข้างละน่อง
“โอเค งั้นพรุ่งนี้เราแอบออกไปสั่งมาอีกนะ” นีลยิ้มกว้าง เขาเอื้อมมือเปื้อนน้ำมันออกไปหยิกแก้มเนลลี่ “พรุ่งนี้ ฉันจะแกล้งบาดเจ็บแล้วเธอก็มาเป็นเพื่อนฉันที่ห้องพยาบาลนะ”
“ได้เลย!” เนลลี่พยักหน้าอย่างมีความสุข เธอชะงักไปครู่หนึ่งราวกับนึกอะไรออก “นีล คุณแม่ไม่เคยให้เรากินไก่ทอดเลยนะ แม่บอกว่ามันเป็นอาหารขยะ วันนี้เป็นวันแรกที่หนูได้ลองกินอาหารขยะ แล้วมันก็อร่อยที่สุดเท่าที่เคยกินมาเลย!” เธอร้องบอก
นีลเลิกคิ้วเห็นด้วย “ใช่ อร่อยเนอะ! แต่ไนเจลก็บอกว่าไก่ทอดไม่ดีต่อสุขภาพ เพราะงั้นเราไม่ควรกินเยอะ” หลังจากที่พูดจบ นีลก็ยกสร้อยที่สวมขึ้นมาพูดในทันที “จริงไหมไนเจล?”
เสียงจริงจังของไนเจลดังมาจากสร้อยคอ “แม่กำลังมา”
ดวงตาของนีลเบิกกว้างเมื่อได้ยินคำนั้น เขารีบกระโดดลงจากเตียงและซ่อนไก่ทอดทันที “เร็วเข้าเนลลี่! แกล้งป่วยเร็ว!”
แอ๊ด!
เสียงประตูห้องพยาบาลเปิดดังขึ้นในตอนที่เนลลี่ปีนขึ้นเตียงพอดี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...