ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 168

เมื่อโจชัว ลูน่า นีลและเนลลี่ออกมาจากโรงเรียนอนุบาล กลุ่มผู้ปกครองที่รออยู่ข้างนอกก็แยกย้ายกันไปแล้ว

ลูคัสยืนรออยู่ข้างนอกตามคำสั่ง เขาตัวแข็งไปเพราะความตกใจที่เห็นสองผู้ใหญ่ สองเด็กออกมาจากตึก

‘ทำไมโจชัวอยู่กับลูน่าอีกแล้ว? พวกเขาเพิ่งแยกกันเมื่อคืนแล้วก็เพิ่งทะเลาะกันไปเมื่อเช้าด้วยซ้ำ’ ลูคัสคิดกับตัวเองและรู้สึกสับสนกับภาพที่เห็น เขายังนึกภาพใบหน้าจริงจังของโจชัวตอนที่เขากลับไปห้องพักผู้ป่วยเมื่อเช้านี้อยู่เลย นี่พวกเขาคืนดีกันในไม่กี่ชั่วโมงงั้นเหรอ?

โจชัวอุ้มเนลลี่ไว้ในอ้อมแขนและสไลด์ตัวเองเข้าไปยังที่นั่งด้านหลัง

นีลที่ดูเหมือนจะพยายามเลี่ยงโจชัวเปิดประตูที่นั่งข้างคนขับอย่างรวดเร็วแล้วนั่งข้างหน้า

ลูน่าชะงัก แต่หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่งเธอก็เปิดประตูรถและนั่งลงที่เบาะหลังโดยที่โจชัวนั่งอยู่ฝั่งซ้ายในขณะที่ลูน่านั่งอยู่ฝั่งขวาโดยมีเนลลี่คั่นกลางระหว่างพวกเขา

“ขอบคุณนะคะคุณพ่อ!” เนลลี่มองพ่อของเธอด้วยความหวาดหวั่นในแววตา “หนูคงไม่พูดโกหกถ้ารู้ว่าคุณพ่อจะอนุญาตให้หนูกินไก่ทอด!”

โจชัวหรี่ตามองเธอและจับมือเล็ก ๆ ของเธอไว้กับมือใหญ่ของเขา “ต่อไปอยากได้อะไรก็บอกพ่อได้เลย ไม่ต้องโกหก”

เนลลี่ก้มหน้าด้วยความรู้สึกอายและพึมพำ “ค่ะ...”

“สิ่งที่สำคัญเลยก็คือ หนูไม่ควรโกหกว่าได้รับบาดเจ็บ เข้าใจไหม?”

“แล้ว...ถ้าหนูได้รับบาดเจ็บจริง ๆ ล่ะคะ”

โจชัวมองนิ้วน้อย ๆ ที่ทาเล็บสีแดงสดของเธอ “อืม ถ้าเป็นอย่างนั้นพ่อก็จะเศร้ามาก” หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็กล่าวต่อว่า “ใครที่ทำให้หนูเจ็บจะต้องได้รับบทเรียน” ความอ่อนโยนเจือในน้ำเสียงทุ้มต่ำของเขา

เนลลี่เม้มปากอย่างเห็นด้วย เธอแอบมองลูน่าและพูดว่า “เห็นไหมคะคุณน้า คุณพ่อของหนูดีที่สุด”

ลูน่าหรี่ตาเมื่อได้ยินอย่างนี้แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร