ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 169

ลูน่าประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของลิลลี่ ทำไมเอเดรียน ลินช์ ถึงอยากคุยกับโจชัวเรื่องของเธอ เธอลาออกจากการเป็นคนรับใช้ของตระกูลลินช์แล้วไม่ใช่เหรอ ยังมีอะไรต้องคุยกันอีกเหรอ?

โจชัวประหลาดใจ เขามองลูน่าพลางขมวดคิ้วและหันกลับไปมองลิลลี่ “ไปบอกเชฟให้เตรียมไก่ทอดนะ” เขาสั่ง

ลิลลี่พยักหน้าหลังจากลังเลเล็กน้อย เธอจับมือกับเด็กทั้งสองแล้วทั้งสามก็เดินเข้าบ้านไปด้วยกัน ส่วนลูคัสก็นำรถไปจอดที่โรงรถ

โจชัวและลูน่าเป็นสองคนที่เหลือที่ยืนอยู่หน้าบลูเบย์วิลล่า ถึงอย่างนั้นโจชัวดูเหมือนไม่ได้รีบร้อนอะไร เขาหยิบซองบุหรี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วจุดไฟหนึ่งมวน จากนั้นเขาก็พิงเสาด้วยท่าทีสบาย ๆ และสูบบุหรี่ ควันบุหรี่ทำให้ใบหน้าที่ไม่ยิ้มแย้มของเขาดูเย็นชาและไม่น่าเข้าหากว่าเดิม

โจชัวจ้องมองลูน่าด้วยดวงตาแข็งกร้าวแล้วกล่าวเย้ย “ฉันเดาว่าเธอคงตั้งใจจะเข้าทางพ่อของฉันแทน เพราะเธอไม่ได้ข้อมูลลับอะไรไปจากฉัน มัลคอล์ม ควินน์เสนอจะให้อะไรเธอกับการทำอะไรสกปรกแบบนี้เหรอเธอถึงยอมเป็นเบี้ยบนกระดานของเขา”

ในตอนแรกลูน่าขมวดคิ้วกับคำพูดของเขา แต่เธอก็ยิ้มเยาะในเสี้ยววินาทีต่อมา โจชัวต้องคิดว่าเธอเป็นคนที่ชักนำเอเดรียนมาที่นี่ผ่านข้อมูลที่บอกว่ามีเรื่องจะคุยเกี่ยวกับเธอ เขาคงคิดด้วยว่าลูน่าพยายามจะเข้าหาเขาเพื่อดึงข้อมูลลับไปมอบให้กับมัลคอล์ม

‘เขาคิดว่าตัวเองสูงส่งแล้วมองมัลคอล์มต่ำต้อย’ ลูน่านึกขบขันกับตัวเอง ‘แม้มัลคอล์มจะเป็นคู่ต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดและไม่เคยชิงไหวชิงพริบกับเขาได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามัลคอล์มจะใช้วิธีการสกปรกแบบนี้ มัลคอล์มไม่ใช่โจรจอมเจ้าเล่ห์เหมือนที่โจชัวคิด ความจริงที่โจชัวกระโดดความคิดเห็นไปยังข้อสรุปเลยพิสูจน์ได้ว่าอันที่จริงเขาเป็นคนน่ารังเกียจแค่ไหน’

ลูน่าหัวเราะคิกคักขณะที่แววตาเย็นชาฉายวาบผ่านดวงตาของเธอ “คุณก็ยังยืนกรานว่าฉันเป็นสายลับที่มัลคอล์มส่งมาสินะคะ? ขอถามหน่อยคุณลินช์ ตอนนี้ฉันก็อยู่กับคุณมาเกือบสองเดือนแล้ว และถ้าฉันเป็นสายลับจริง ๆ ควินน์กรุ๊ปคงไม่ได้มีข้อมูลลับทางธุรกิจของลินช์กรุ๊ปอยู่ในมือไปแล้วเหรอคะ?”