ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 176

ลูน่ายืนอยู่นอกร้านขายยาและมองผ่านประตูกระจกไปยังนีลพลางถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ บางครั้งก็เป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะเชื่อว่าเทวดานางฟ้าตัวน้อย ๆ ทั้งสามคนอย่างไนเจล นีลและเนลลี่ จะเป็นลูกของโจชัวจริง ๆ ผู้ชายคนนั้นไม่คู่ควรกับเด็กดีแบบนี้เลย

“คุณแม่ครับ” ลูน่าที่เหม่ออยู่หลุดออกจากภวังค์ได้ในตอนที่นีลออกมาจากร้านขายยาพร้อมด้วยยาขี้ผึ้งในมือ

เขาจับมือลูน่าไว้ “กลับบ้านกันเถอะครับ ผมจะช่วยทายาเอง!” เขาเงียบอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเงยหน้ามองเธอ “อย่าไปสนใจผู้ชายเฮงซวยคนนั้นเลยนะครับ เรายังมีโอกาสได้สิ่งที่ต้องการแม้จะไม่มีเขาก็ตาม!”

ลูน่าถอนหายใจแล้วกุมมือเขาไว้แน่น “แม่เชื่อลูกจ้ะ”

ตราบเท่าที่เด็ก ๆ อยู่กับเธอ เธอเชื่อว่าเธอจะเอาชนะทุกปัญหาที่ขวางหน้าได้

…

บางทีวันนี้อาจจะเป็นวันที่เหนื่อยล้าไปหน่อย เพราะในทันทีที่เธอกลับถึงบ้านและทายาบนแผล ลูน่าก็หลับสนิทไปบนเตียงทันที

ดวงจันทร์ส่องแสงสว่างอยู่ท่ามกลางท้องฟ้ายามค่ำคืน

หลังจากมั่นใจว่าลูน่าหลับสนิทจริง ๆ นีลก็ค่อย ๆ ปีนลงจากเตียงเบา ๆ แล้วใช้ไฟฉายจากโทรศัพท์ส่องและค่อย ๆ แกะผ้าพันแผลของลูน่าออก

เขาทายาเพิ่มอีกชั้น เขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมากมายทำให้แม่ของเขามีเรื่องต้องคิดเยอะและอาจทำให้เธอไขว้เขวได้ เขากลัวว่าเธอจะทายาเองไม่ถนัดและแผลอาจต้องใช้เวลานานกว่าจะหาย ดังนั้น เขาจึงลุกขึ้นมาทายาเพิ่มให้เธอ

ขณะที่ทำอย่างนั้น นีลก็ให้สัญญากับตัวเองภายในใจว่าเขาจะทำให้คนเฮงซวยนั่นต้องชดใช้ในสิ่งที่คนคนนั้นทำกับแม่ของเขา