ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 177

ตอนที่ลูน่าตื่นขึ้นในวันถัดมา นีลก็ไปโรงเรียนอนุบาลด้วยตัวเองแล้ว

เขาได้เตรียมอาหารเช้าไว้ให้เธอก่อนไป ทั้งยังทิ้งโน้ตเอาไว้ว่า [คุณแม่ครับ ตอนที่คุณแม่อ่าน ผมคงออกไปเรียนแล้ว อย่าลืมกินข้าวและอย่าให้แผลโดนน้ำนะครับ แล้วผมก็ทิ้งอันนี้เอาไว้ให้ด้วยครับ]

ที่ใต้กระดาษโน้ตมีที่ตรวจครรภ์วางอยู่

ลูน่านั่งอยู่ข้างเตียงในตอนที่อ่านกระดาษโน้ต เธอมองไปยังอาหารในจานและที่ตรวจครรภ์บนโต๊ะ น้ำตาของเธอเอ่อคลอ ความมีน้ำใจของลูก ๆ ของเธอทำให้เธอรู้สึกสะเทือนใจ

เธอลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะลุกจากเตียงและเข้าห้องน้ำไปเพื่อใช้ที่ตรวจครรภ์

ขีดเดียว เธอไม่ได้ท้อง

ลูน่ายิ้มแห้งและโยนที่ตรวจครรภ์ที่ใช้แล้วลงถังขยะ เธอน่าจะรู้ว่ามันไม่ง่ายอย่างนั้น ชีวิตของเธอไม่เคยง่ายอยู่แล้ว

หลังจากล้างหน้าเสร็จลูน่าก็นั่งลงที่โต๊ะอาหาร เธอทานมื้อเช้าในขณะที่กำลังครุ่นคิดอยู่ว่าจะทำอะไรต่อไปและเมื่อไหร่ดี ในทันใดนั้นเองเสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้น

เธอคิดว่าเป็นแอนน์จึงเปิดประตูด้วยสภาพที่คาบขนมปังปิ้งครึ่งชิ้นอยู่ในปาก

“คุณลูน่า!” เสียงผู้ชายดังออกมาในทันทีที่เธอเปิดประตู ทำเอาลูน่าสะดุ้งโหยงด้วยความตกใจ

“ขอให้เป็นวันที่ดีครับ!” ชายในชุดสูทสีดำยิ้มแฉ่งสดใสขณะที่ยื่นนามบัตรให้เธอ “ผมชื่อเวสลีย์ ฟิชเชอร์ครับ ผมเป็นหัวหน้างานทรัพยากรบุคคลของสำนักงานสาขาเครื่องประดับของลินช์กรุ๊ปครับ ผมได้รับคำสั่งจากนายท่านลินช์มาโดยตรงว่า ให้มาแจ้งว่าคุณได้รับเลือกให้เข้ามาฝึกงานที่แผนกออกแบบของสำนักงานสาขาเครื่องประดับของลินช์กรุ๊ปครับ”

ใบหน้าของลูน่ากระตุกเมื่อได้ยินคำประกาศนั้น “ฝึกงานเหรอคะ?”

“ครับ” เวสลีย์ยิ้มอย่างจริงใจให้เธอ “ถึงอย่างนั้นก็มั่นใจได้เลยครับว่าการฝึกงานนี้จะมอบเงินเดือนและสวัสดิการให้ไม่ต่างจากนักออกแบบประจำเลยครับ”