ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 29

“ทำไม?”

ขณะที่เขาสังเกตเห็นสีหน้าตื่นตระหนกของเด็กน้อย ริมฝีปากชายหนุ่มแปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม “แปลกใจที่ได้เจอฉันขนาดนั้นเชียว?”

นีลกลืนน้ำลายก่อนจะพยักหน้ารับอย่างไม่คิดปิดบัง “ก็มันแปลกใจจริง ๆ ...”

ชายหนุ่มตามหาเขาเจอได้อย่างไร?

“ดูเหมือนว่าฉันไม่จำเป็นต้องแนะนำตัวแล้วสิ” ชายหนุ่มหยิบแก้วสะอาดมาแล้วรินเบียร์ลงไปด้วยท่วงท่าที่ดูสง่างามน่ามอง “ในเมื่อเธอช่วยลูกสาวฉันไว้ ทำไมถึงหนีฉันไปล่ะ?”

“เปล่าสักหน่อย ผมไม่ได้หนีคุณนะ” นีลหันหน้าหนีอย่างรู้สึกผิดและไม่กล้าสู้หน้าชายตรงหน้า

ถึงแม้ว่าเขาจะตำหนิคนตรงหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าเป็นคนไม่เอาถ่าน แต่นีลก็ยังคงรู้สึกอึดอัดและไม่สบายใจเมื่อจู่ ๆ เขาก็มาโผล่ตรงหน้าแบบนี้อยู่ดี

โจชัวหัวเราะเบา ๆ “ไม่ได้หนีฉันจริง ๆ น่ะเหรอ?”

นีลกระแอมไอเล็กน้อย “ผมเป็นพวกปิดทองหลังพระ”

“ไม่ใช่แค่นั้นน่ะสิ แต่แม้แต่ร่องรอยใด ๆ หนูก็ไม่ทิ้งเอาไว้เลยด้วยซ้ำ”

คนของเขาตระเวนสืบค้นไปทั่วสวนสนุกและตรวจสอบทุกคนที่เข้า ออก แต่ก็ไม่มีใครเจอเด็กคนนี้

นีลจิบน้ำส้มแล้วไม่ตอบอะไร

โจชัวไม่ได้ติดใจอะไรนักกับคำถามก่อนหน้า เขาหยิบเหยือกน้ำส้มขึ้นมารินให้เต็มแก้วที่ว่างเปล่าของนีล “หนูอายุเท่าไหร่?”

“หกขวบครับ”

รุ่นเดียวกับเนลลี่

โจชัวมองเด็กชายข้าง ๆ แววตาชายหนุ่มแฝงความชื่นชม “เธอรู้วิธีการทำงานของชิงช้าสวรรค์ได้ยังไง?”

นีลเหลือบมองเขาก่อนจะตอบ “เป็นความลับ”

ชายหนุ่มยิ้มบาง ๆ “แล้วถ้าฉันอยากรู้ล่ะ?”

เขาได้ดูบันทึกจากกล้องวงจรปิด เด็กน้อยเดินตรงไปยังห้องควบคุมใหญ่หลังจากที่เนลลี่เกิดอุบัติเหตุ เมื่อเขาพบว่าประตูห้องควบคุมใหญ่นั้นไม่สามารถเปิดได้เขาจึงใช้หน่วยรักษาความปลอดภัยสองคนที่ขึ้นบันไดไปช่วยแทนได้สำเร็จ

ความฉลาดและความสามารถในการแก้ไขสถานการณ์ของหนุ่มน้อยคนนี้ดียิ่งกว่าผู้ใหญ่หลายคนเสียอีก

“ทำไมคุณต้องอยากรู้ด้วยล่ะ?” น้ำส้มแก้วเดิมถูกเด็กน้อยยกขึ้นจิบซ้ำแล้วซ้ำอีกเพื่อซ่อนอาการตื่นตูม “นี่คุณจะล้วงความลับแล้วเอาไปทำตามอย่างผมหรือไง?”

น้ำเสียงหนุ่มน้อยตั้งใจที่จะล้อเลียนโจชัวด้วยความขำขัน

เป็นเพราะเด็กที่ขาดความรักจากพ่อจะเปราะบางเป็นพิเศษล่ะมั้ง?

น่าแปลก เขานึกถึงเนลลี่ เธอเองก็อายุหกขวบแล้ว

ในช่วงหกปีก่อนที่เธอจะกลับมาหาเขา เธอก็ใช้ชีวิตโดยปราศจากความรักของพ่อเหมือนกันเหรอ?

ชายหนุ่มกระแอมไอออกมาเบา ๆ “ชีวิตที่ไม่มีพ่อ...มันยากมากใช่ไหม?”

“ก็ไม่เชิง” นีลตอบพลางแสยะยิ้มร้ายใส่โจชัว “คนไม่เอาถ่านอย่างนั้นยิ่งตายเร็วยิ่งดี ถึงผมจะเป็นลูกแท้ ๆ ก็ยังอยากให้ความหายนะอย่างเขาหายไปเสียให้พ้น ๆ”

คำตอบนั้นสร้างความงุนงงให้กับโจชัว

บทสนทนาจบลงโดยไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศรอบตัวดูเยือกเย็นลง นีลมองหน้าโจชัวอย่างอึดอัดใจ “คุณมาถามอะไรผมเนี่ย?”

“ฉันแค่อยากรู้ว่าสำหรับเด็กที่ใช้ชีวิตโดยไม่มีพ่ออย่างหนู ถ้าหากวันหนึ่งเขามาปรากฎตัวขึ้นอีก หนูอยากจะให้เขาทำอะไรให้อย่างนั้นเหรอ?”

แต่ก่อนโจชัวทั้งเย็นชาและเป็นคนที่เข้าถึงได้ยากจนเขาแทบจะไม่ได้คุยกับเพื่อนเลย

แต่ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกเหมือนเคยพบเด็กคนนี้มาก่อน และอยากจะสนิทและพูดคุยด้วยอย่างบอกไม่ถูก