นีลลบรูปนั้นในทันที
แม้ว่าเขาจะหน้าเหมือนไนเจล แต่ก็ยังมีความแตกต่างเล็ก ๆ ปรากฏอยู่เมื่อมองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน
โจชัวเป็นคนฉลาดหลักแหลม นีลจึงกลัวว่าเขาจะสังเกตเห็นมัน
หลังจากลบรูปแล้วเขาก็คืนโทรศัพท์ให้โจชัว “ยังต้องตรวจอะไรอีก? ผมตรวจก็ได้ แต่คุณอย่ามากวนผมอีกตลอดทั้งวัน”
โจชัวขมวดคิ้ว “ทำไมอยู่ดี ๆ ถึงให้ความร่วมมือขึ้นมา?”
นีลพยายามต่อต้านหนักมากตั้งแต่ตอนที่เขาพาพวกเขามาที่โรงพยาบาล ถ้าไม่อย่างนั้น โจชัวคงไม่ต้องจับตาดูพวกเขามากขนาดนี้
แต่ใครจะไปคิดว่านีลจะกลายเป็นเด็กที่เชื่อฟัง หลังจากที่ได้เห็นรูปนั้น
นีลกลอกตา “ผมคิดว่าคุณกลัวว่าพวกเราจะไม่ได้ป่วย ก็เลยหวังว่าเราจะตายไวขึ้น หลังจากเห็นรูปนี้ ผมก็รู้แล้วคุณเป็นห่วงผม งั้นผมจะให้ความร่วมมืออย่างไม่เต็มใจก็ได้”
จากนั้นนีลก็ไม่สนใจโจชัวแล้วพับแขนเสื้อขึ้นให้พยาบาลเจาะเลือด
เมื่อเห็นว่าในที่สุดเขาก็ให้ความร่วมมือ โจชัวก็ถอนหายใจยาวแล้วเดินออกไป
ข้างนอกที่ทางเดิน เนลลี่กินอมยิ้มอันที่สามแล้ว เมื่อเห็นโจชัว เนลลี่ก็เม้มปากและเงียบอยู่เช่นเดิม
โจชัวสูดลมหายใจเข้าลึกแล้วนั่งลงข้าง ๆ เนลลี่
“พ่อได้ยินว่าเมื่อคืนลูกปวดท้องเหรอ?”
เนลลี่เม้มปาก เธอกลอกตาอย่างค่อนข้างเศร้าใจ “ถ้ามีคนมาขอให้คุณพ่อกินนมหลาย ๆ ขวดภายในหนึ่งชั่วโมง คุณพ่อก็คงจะปวดท้องเหมือนกันแหละค่ะ”
โจชัวถอนหายใจ “ลูกกินไปกี่ขวด?”
“สามค่ะ นีลกินไปห้าขวด”
เนลลี่ทำปากยื่นขณะที่นั่งอยู่บนม้านั่งด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ผู้หญิงบ้าคนนั้นบอกว่าให้พวกเรากินนมให้หมดทั้งสิบขวด แล้วเธอจะไม่ขังเราไว้ในบ้านเล็ก ๆ มืด ๆ เธอบอกด้วยว่า ในเมื่อเราบ่นเรื่องไม่ได้กินของว่างหรือเครื่องดื่ม เธอก็จะให้เราดื่มจนกว่าจะพอใจ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก
นักเขียนมาโป๊ะตรงที่ทำให้นางเอกและลูกๆเกิดโง่กระทันหัน นึกไม่ออกว่าเช็คดีเอ็นเอได้ ตอนที่มีคนมาสวมรอยเป็นแม่เด็กๆ อ...