ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 57

เมื่อลูน่าเคาะประตูและเดินเข้ามาพร้อมชาร้อน โจชัวก็กำลังนั่งคุยโทรศัพท์อยู่

เมื่อเห็นลูน่าเข้ามา โจชัวก็กวาดสายตามองเธออย่างเย็นชาพร้อมกับตำหนิพนักงานของเขาต่อไปด้วย “นี่คุณทำงานมาตั้งกี่ปี? ยังต้องให้สอนเรื่องการเคารพผู้บังคับบัญชาขั้นพื้นฐานอีกเหรอ? คุณอารมณ์ไม่ดีแล้วยังไง? ในฐานะเจ้านาย ผมต้องแคร์ความรู้สึกคุณด้วยไหม? ถ้ามีครั้งหน้าอีกละก็ เตรียมโดนไล่ออกได้เลย!”

ลูน่ายิ้มบาง ๆ เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นที่มองเผิน ๆ อาจดูเหมือนโจชัวกำลังต่อว่าพนักงานของเขา แต่แท้จริงแล้วเขากำลังบอกเธอทางอ้อมต่างหาก

นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่เขาสั่งเธอให้นำเครื่องดื่มมาให้ ตั้งแต่กาแฟจนถึงน้ำชา ลูน่ารู้ดีว่าเขาไม่จำเป็นต้องดื่มอะไรมากขนาดนั้นระหว่างทำงานตอนดึก เหตุผลเดียวที่เป็นไปได้ก็คือ เขารู้สึกรำคาญใจที่ถูกเธอมองข้ามและทำเหมือนเขาไม่มีตัวตน

โจชัวอยู่ในตำแหน่งสูงส่งและยิ่งใหญ่มาโดยตลอด เขาคือชายที่ใคร ๆ ก็ต้องให้ความเคารพยำเกรง

ชายหนุ่มคงรู้สึกแย่น่าดูเมื่ออยู่ดี ๆ ก็ถูกเธอเมินใส่ นี่ไม่ใช่เพราะโจชัวใส่ใจอะไรเธอหรอก แต่เป็นเพราะอีโก้ของเขากำลังตอบสนองต่างหาก

ลูน่าวางแก้วชาลง หันหลังกลับ และเดินจากไป

“เดี๋ยว” โจชัวเรียกเธอจากทางด้านหลังด้วยน้ำเสียงจองหอง ขณะที่มือของลูน่าวางอยู่บนลูกบิดประตู

ลูน่าลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะยืนนิ่งไม่ไหวติง

“ผมเมื่อย” โจชัวเอนหลังพิงเก้าอี้ “มานวดให้หน่อย”

ลูน่าไม่ได้เหลียวกลับไปมอง “คุณลินช์คะ ฉันเป็นพี่เลี้ยงของคุณหนูเนลลี่ไม่ใช่ของคุณ ตอนที่เซ็นสัญญาจ้าง คุณบอกฉันชัดเจนว่าต้องเชื่อฟังคุณหนูเนลลี่และคอยดูแลเธอเท่านั้น ส่วนคืนนี้ที่ฉันเสิร์ฟชากาแฟให้น่ะไม่คิดเงินค่ะ แต่ฉันคิดว่าคุณไม่ควรฉวยโอกาสแบบนี้เลย”

โจชัวโกรธจัดจนพูดไม่ออก

ย้อนกลับไปตอนที่ทั้งคู่เซ็นสัญญากัน เขาย้ำข้อตกลงนี้จริง ๆ เพราะเขารู้สึกว่าเธอคิดไม่ซื่อกับเขา ข้อตกลงดังกล่าวมีไว้เพื่อเตือนให้เธอรู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว

เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะยกข้อตกลงนี้ขึ้นมาเมื่อเขาสั่งให้เธอทำสิ่งต่าง ๆ ให้!

เขาน่ะเหรอที่ฉวยโอกาส?

“ราตรีสวัสดิ์ค่ะ” ลูน่าไม่รอให้โจชัวได้โต้ตอบ เธอเปิดประตูและรีบออกไปทันที