ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 74

“ไม่ต้องหรอก”

ลูน่ายิ้ม “เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ น่ะ” จากนั้นเธอจึงหันหลังเดินไปหาบอดี้การ์ดสองคนอย่างงามสง่า “ไปกันเถอะ”

ด้วยกิริยาอาการอันนุ่มนวลและเด็ดเดี่ยวของหญิงสาว เล่นเอาบอดี้การ์ดทั้งสองตกตะลึง แม้แต่คนขับรถเองก็เช่นกัน

ผู้หญิงคนนี้เป็นแค่แม่บ้านจริง ๆ น่ะเหรอ? ทำไมถึงดูเป็นผู้รากมากดี แถมรับมือเหตุไม่คาดฝันได้อย่างใจเย็นขนาดนี้ได้?

“ไปกันได้แล้ว”

ขณะที่เหล่าบอดี้การ์ดยังคงอึ้งตะลึงงัน ลูน่าจึงเดินผ่านพวกเขาและมุ่งหน้าไปยังรถเก๋งซึ่งจอดอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับเปิดประตูก้าวขึ้นรถ

ทันทีที่สองบอดี้การ์ดรู้สึกตัว ทั้งคู่จึงรีบขึ้นรถก่อนจะขับออกไป

เมื่อรถเก๋งหายลับไปจากสายตา คนขับรถจึงค่อย ๆ ยกโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาลูคัส “คุณบีนครับ...”

...

คุณย่าลินช์กำลังรอลูน่าอยู่ภายในห้องรับประทานอาหารส่วนตัวของภัตตาคารแห่งหนึ่ง

บอดี้การ์ดผลักประตูให้เปิดออกก่อนลูน่าจะเดินเข้ามาอย่างสุขุม เธอนั่งลงตรงหน้าคุณย่าลินช์ “สวัสดีค่ะ”

“เธอคือลูน่าสินะ?”

คิ้วของคุณย่าลินช์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อยขณะพิจารณาสุภาพสตรีเจ้าของใบหน้างดงามละเอียดลออตรงหน้า “คิดไว้ไม่ผิด เธอเป็นคนใช้หน้าตาดึงดูดคนอื่นสินะ”

ไม่แปลกใจว่าทำไมโจชัวถึงคิดจะถอนหมั้นออร่า เธอสวยจนน่าหลงใหลขนาดนี้

ลูน่ายิ้มบาง ๆ เธอยกแก้วชาขึ้นจิบอย่างนุ่มนวล “คุณย่าลินช์คะ คุณคงไม่ได้เรียกฉันมาที่นี่เพื่อชมฉันเท่านั้นหรอกใช่ไหมคะ?”

คุณย่าลินช์มองหญิงสาวอย่างจงเกลียดจงชังหลังได้ฟังความคิดเห็นไม่ละอายแก่ใจนั่น “คิดว่าฉันชมเธออยู่งั้นเหรอ? ฉันไม่เคยพบเคยเจอคนไร้ยางอายเช่นเธอมาก่อน!”