ล่าหัวใจ คุณภรรยา(เก่า)ที่รัก นิยาย บท 75

ลูน่าหยิบเช็คขึ้นมาดูใกล้ ๆ ด้วยสายตาห่างเหิน “เงินสิบล้านนี่ไม่ใช่น้อย ๆ เลยนะคะ”

“ก็ใช่น่ะสิ” คุณย่าลินช์ขึ้นเสียงอย่างเย็นชา “เอาเงินไปและเก็บไว้ให้ดี แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

“ที่ท่านพูดก็มีเหตุผลค่ะ” ลูน่ารีบเก็บเช็คลงกระเป๋าอย่างรวดเร็ว

“แต่สร้อยคอปลอม ๆ บนคอท่านอาจราคาไม่ถึงสิบล้านก็ได้ จริงไหมคะ?”

เมื่อถูกทักว่าสร้อยคอเป็นของปลอม คุณย่าลินช์ถึงกับนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนจะหัวเราะเยาะเย้ย “ยัยคนร้ายกาจ เธอนี่เจ้าเล่ห์จริง ๆ แค่เพราะได้ยินว่าหลานสะใภ้ของฉันให้สร้อยคอเส้นนี้มา เธอเลยจงใจบอกว่ามันเป็นของเก๊อย่างนั้นเหรอ?”

คุณย่าลินช์กลอกตามองลูน่าอย่างเหยียดหยาม “สาวใช้ต่ำตมอย่างเธอรู้อะไรบ้างเกี่ยวกับของปลอม? ว่าที่หลานสะใภ้ของฉันน่ะเป็นเด็กเรียบร้อยสมบูรณ์แบบ ไม่มีทางซื้อของเก๊หรอก! เธอเองต่างหากที่ไม่รู้จักมูลค่าของมัน!”

คุณย่าลินช์ถลึงตามองลูน่าอย่างขุ่นเคือง “ถ้าเธอรับเงินก้อนนี้ไป ฉันจะถือว่าเธอให้คำสัญญาแล้ว ไปหาข้อแก้ตัวลาออกจากบลูเบย์วิลล่าภายในสามวันซะ! ไม่อย่างนั้น อย่ามาโทษว่าฉันเสียมารยาทล่ะ!”

ทันใดนั้นเอง หญิงชราก็ลุกขึ้นยืนและเดินจากไปอย่างงามสง่าโดยมีคนรับใช้ช่วยประคองเธอ

ลูน่านั่งอยู่ตรงนั้นขณะสายตาจ้องเขม็งที่แผ่นหลังคุณย่าลินช์ “คุณผู้หญิงคะ อย่าลืมจ่ายบิลด้วยนะคะ อาหารที่นี่แพงเกินไป สาวใช้อย่างฉันไม่มีปัญญาจ่ายหรอกค่ะ”

คุณย่าลินช์เดินมาถึงบริเวณทางเข้าก่อนจะหยุดอยู่ครู่หนึ่ง “น่าขายหน้าชะมัด”

จากนั้นหญิงชราจึงย่ำเท้าเดินจากไป

เมื่อคุณย่าลินช์ออกไป ลูน่ายังคงนั่งอยู่ในห้องรับประทานอาหารส่วนตัวที่ภัตตาคาร พร้อมกับสั่งกาแฟมาอีกถ้วย เธอดื่มกาแฟเสร็จในอีกครึ่งชั่วโมงให้หลัง

กว่าจะกลับถึงบลูเบย์วิลล่า ฟ้าก็มืดเสียแล้ว

เมื่อเปิดประตูเข้ามาในวิลล่า เธอเห็นโจชัวกับเนลลี่นั่งอยู่ด้วยกันบนโซฟา

โจชัวนั่งจมอยู่ในกองเอกสารระหว่างที่เนลลี่กำลังเล่นเกมปริศนาอยู่บนพรม

ทันทีที่เห็นลูน่าเดินเข้ามา เด็กหญิงวางเกมในมือลงพร้อมทั้งวิ่งเข้าไปหาเธอ “คุณน้าคะ คุณน้าไปไหนมาคะ? หนูกังวลแทบแย่เลย!”

ลูน่าย่อตัวลงและลูบผมเนลลี่อย่างแผ่วเบา “น้าไม่เป็นอะไรจ้ะ น้าออกไปหาเงินเพิ่มมาเฉย ๆ”

“หาเงินเพิ่ม?” เนลลี่เบิกตากว้างมองหญิงสาวอย่างงุนงง “นอกจากเงินของคุณพ่อแล้ว คุณน้ายังหาเงินเพิ่มจากใครได้อีกเหรอคะ?”