ลาก่อน คุณสามี นิยาย บท 5

คฤหาสน์ตระกูลเฉียวถูกทิ้งร้างมาหลายปีจวบจนทุกวันนี้ หากมองดูแล้วก็เหมือนจะเหลือเพียงสวนดอกไม้ที่แห้งเฉาและสระว่ายน้ำแบบแบ่งระดับสูงต่ำ ซึ่งมีเศษใบไม้แห้งร่วงหล่นอยู่ตามพื้นดิน

มีเพียงประตูสีฟ้าอ่อนที่แกะสลักเป็นรูปดอกไม้อย่างประณีตและงดงามเท่านั้นที่พอจะบ่งบอกถึงสถานภาพและชื่อเสียงในอดีตของเจ้าบ้านได้

“ถึงแล้วครับ” ลู่ฉีจอดรถสนิทแล้วก็เปิดประตูหลังรถเพื่อหยิบกระเป๋าสัมภาระออกมา

เฉียวชูเฉี่ยนจูงมือป้อมๆ ของเจ้าซาลาเปาน้อยลงจากประตูหลังของรถ

“ฉี ขอบคุณนะคะ วันนี้คุณคงเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว อย่างไรรีบกลับไปพักผ่อนเถิดนะคะ” รอลู่ฉีผลักกระเป๋าสัมภาระมาข้างตัวเธอแล้ว เฉียวชูเฉี่ยนถึงจะพูดด้วยรอยยิ้มออกมา

“จะไม่ชวนผมเข้าไปนั่งซักหน่อยหรือครับ?” ลู่ฉีส่งสายตาบอกเป็นนัยๆ ไปทางประตูหลักของคฤหาสน์

“จริงด้วยครับหม่ามี๊!”

เฉียวจิ่งเหยียนแสดงท่าทีขึงขัง และยกคางที่หล่อเหลาขึ้น “ให้คุณอาลู่ฉีเข้าไปเล่นเป็นเพื่อนผมสักแวบหนึ่งได้ไหมครับ? ผมยังประกอบร่างอุลตร้าแมนที่หิ้วมาจากอเมริกาไม่เป็นเลยครับ!”

ปากน้อยๆ ที่กระดกขึ้นอย่างบ้องแบ๊วสุดแสนจะน่ารัก ทำให้เฉียวชูเฉี่ยนและลู่ฉีอดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา

ลักยิ้มของหญิงสาวบุ๋มลงไปเล็กน้อย เธอกำลังขยี้เส้นผมของเด็กผู้ชายเบาๆ รอยยิ้มบางๆ ของเธอไม่ต่างจากตัวเธอเองเมื่อเจ็ดปีที่แล้ว

ที่เพิ่มขึ้นมาคงมีเพียงกลิ่นอายแห่งความเป็นแม่เท่านั้น

เฉินเป่ยชวนจ้องมองร่างเพรียวบางที่หลบอยู่ใต้ร่มไม้ผ่านกระจกมองหลัง จากนั้นเขาก็มองเธอที่กำลังยืนเคียงข้างกับผู้ชายตรงหน้า

มือที่จับพวงมาลัยของเขาค่อยๆ แน่นขึ้น จากนั้นก็เม้มริมฝีปากบางขึ้นมา

“ฉีคะ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันกลับมาที่นี่ในรอบเจ็ดปี คือฉันยังไม่ได้ปัดกวาดภายในบ้านเลย ไม่ใช่ไม่สะดวกหรอกนะคะ เอาไว้วันหน้าถ้ามีเวลา ฉันจะต้องเชิญคุณเข้าไปนั่งแน่นอนค่ะ”

เมื่อเธอพูดจบ ลู่ฉีก็เข้าใจเจตนาของเธอ เขาจึงเก็บซ่อนความผิดหวังนั้นไว้ แล้วเผยรอยยิ้มหล่อเหลาออกมาให้เห็นแทน “ถ้าหากต้องการอะไรโทรหาผมได้ตลอดนะ ผมจะรีบมาทันทีครับ”

“ค่ะ”

เฉียวชูเฉี่ยนพยักหน้าด้วยรอยยิ้มน้อยๆ เธอพูดปลอบโยนเฉียวจิ่งเหยียนอีกสองสามคำ จากนั้นก็จูงมือลูกน้อยที่ยังไม่ค่อยสบอารมณ์หมุนตัวเดินขึ้นบันไดไป

ลู่ฉีจ้องมองแผ่นหลังของเธอที่กำลังจากไปด้วยใจจดจ่อ ขนตายาวหนาฟูกำลังปกปิดอารมณ์ที่กระเพื่อมขึ้นลงดั่งกระแสคลื่นเอาไว้

ราวกับจมลงสู่ความคิดคำนึงอันแสนยาวไกล

ตรงหัวมุมมีรถยนต์ยี่ห้อมายบัคสีดำ รูปทรงเพรียวลมจอดเดียวดายอยู่ในคืนที่เงียบงัน