มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2643

ทันใดนั้นเอง นางยื่นมือออกมา ลูบใบหน้าหลัวซิวเบา ๆ หลัวซิวสัมผัสได้เพียงความเย็นยะเยือก ไม่มีอุณหภูมิอยู่เลยสักนิด

“ใช่เจ้าหรือไม่?”

นางกล่าวเหมือนกำลังละเมอ ทว่าวินาทีต่อมากลิ่นอายทั้งหมดกลับได้หายไป กลายเป็นรูปปั้นไปอีกครั้ง สีหน้าท่าทางและความเคลื่อนไหวทั้งหมด ก็แข็งทื่อไปในทันที เหมือนได้กลายเป็นชั่วนิรันดร์

หัวใจของหลัวซิว สั่นสะท้านเล็กน้อย ชาติที่เขาเกิดเป็นไท่ซ่างฉิง เขาติดค้างจี้หวูชวงมากเกินไป

และในชาตินี้ จี้จู่ก็ได้ตายเพื่อเขา เขาติดค้างเผ่าจี้มากเกินไปจริง ๆ!

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทางด้านนี้ แม้แต่หลู่ซิวเหวินยังต้องตกตะลึง ต่อให้เขาเป็นผู้แข็งแกร่งแดนมหาจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสูง ก็ไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถต้านทานพลังดาบอันน่าทึ่งนั่นเอาไว้ได้

แต่สิ่งที่ทำให้เขาวางใจลงก็คือ เหมือนว่าดาบนั้นก็ได้ทำให้รูปปั้นบรรพบุรุษหวูชวงท่านนี้ของเผ่าจี้สูญเสียพลังทิพย์ไปจนหมด หากต้องการก่อเกิดพลังอันแรงกล้าเช่นนั้นขึ้นมาอีกครั้ง จำเป็นต้องใช้เวลาและการตกตะกอนอันยาวนาน

“เป็นทะยานเซียนในตำนาน!”

เมื่อจี้เสวียนคงและบรรดาผู้อาวุโสได้เห็นพลังดาบนั่น แต่ละคนต่างมีสีหน้าท่าทางตื่นเต้นขึ้นมา

เมื่อจี้จู่และผู้อาวุโสคนก่อน ๆ ได้แสดงวิชาอาถรรพณ์ออกมา ต่างก็ทำให้รูปปั้นบรรพบุรุษฟื้นคืนชีพ แสดงพลังการสู้อันร้ายกาจออกมา แต่ก็ไม่มีผู้ใดสามารถทำให้บรรพบุรุษหวูชวงสำแดงทะยานเซียนออกมาได้

แต่ที่ทำให้พวกเขาคิดไม่ถึงก็คือ เรื่องที่หัวหน้าเผ่าคนแล้วคนเล่าของเผ่าจี้ไม่สามารถทำได้ ทว่าหลัวซิวกลับทำได้

มันทำให้บรรดาผู้อาวุโสเกิดความสงสัยขึ้นมาภายในใจ พวกเขานึกถึงตอนหลัวซิวมาเผ่าจี้ครั้งแรก ก็เคยได้นำร่องรอยดาบของบรรพบุรุษหวูชวงกลับมาด้วย และหว่างเขากับบรรพบุรุษหวูชวงมีความสัมพันธ์อะไรกันแน่?

หากไม่ใช่เพราะหลัวซิวไม่เคยใช้พลังอมตะวิถีดาบมาก่อน พวกเขาเกือบคิดว่าหลัวซิวเป็นผู้สืบทอดข้ามยุคของบรรพบุรุษหวูชวง

“ตาย!”