มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2642

หลังจากตกตะลึงไปชั่วขณะ สีหน้าท่าทางของซือถูเซิ่งเจี๋ยก็ได้เคร่งขรึมขึ้นมาอย่างสุดขีด เป็นไปไม่ได้ที่เผ่าจี้จะมีผู้แข็งแกร่งเช่นนี้อยู่

ไม่สิ นี่ไม่ใช่คน! แต่เป็นรูปปั้นบรรพบุรุษของเผ่าจี้!

ในเมื่อเขาดึกดำบรรพ์กล้าแตะต้องเผ่าจี้ ก็ย่อมได้ตรวจสอบและทำความเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดของเผ่าจี้มาก่อนอยู่แล้ว แดนปริศนาเผ่าจี้เองก็เคยมีคนนอกเข้าไปมาก่อน เป็นธรรมดาที่จะรู้เรื่องรูปปั้นบรรพบุรุษ และรู้ว่ารูปปั้นพวกนั้น ก็คือรากฐานของเผ่าจี้

เพียงแค่แต่ไหนแต่ไรมา รูปปั้นบรรพบุรุษทั้งสามที่แข็งแกร่งที่สุด เผ่าจี้มิเคยได้ใช้มาก่อน

“ตาย!”

ซือถูเซิ่งเจี๋ยลุกพรวดขึ้นมาจากเกี้ยว ผลการฝึกตนปลุกปั่นกรูเกรียวขึ้นมารอบกาย ภูเขาเซียนดึกดำบรรพ์ที่อยู่บนศีรษะได้กลายเป็นเหมือนดั่งอุกกาบาตขึ้นมาในทันที พุ่งเข้ามาหาหลัวซิว

ในเมื่อเข้าสัมผัสได้ถึงอันตรายแล้ว คำพูดที่บอกว่าให้หลัวซิวลงมือก่อนในเมื่อสักครู่ ก็ย่อมจะจริงจังไม่ได้

“เจ้าแห่งเขาดึกดำบรรพ์ก็แค่ขยะที่พูดเหมือนผายลมเท่านั้น”

หลัวซิวเย้ยหยัน ยกมือชี้ไปยังซือถูเซิ่งเจี๋ย หัวไปหาจี้หวูชวงที่อยู่ด้านข้าง กล่าว: “หวูชวง ฆ่าเขาเสีย”

ทันใดนั้นเอง เงาร่างของจี้หวูชวงก็หายไป เหลือเพียงรังสีดาบที่เปล่งประกายสายหนึ่งทิ้งเอาไว้ในอากาศ

ในสายตาของซือถูเซิ่งเจี๋ย เหมือนเขาได้สูญเสียโลกทั้งใบไป ในสายตาของเขา เหลือเพียงรังสีดาบที่สายหนึ่ง ได้กลายเป็นโลกทั้งใบ

วินาทีนี้ โลกทั้งใบไร้ซึ่งสีสัน ภูเขาเซียนดึกดำบรรพ์ที่ถูกซือถูเซิ่งเจี๋ยมองว่าเป็นที่พึ่งที่ใหญ่ที่สุด เพียงชั่ววินาที ก็ได้ถูกรังสีดาบฟันลงที่ตรงกลาง ขาดออกเป็นสองส่วน แสงสว่างหม่นหมองลง แล้วร่วงหล่นจากท้องฟ้า

ไม่เพียงเท่านี้ อานุภาพของรังสีดาบก็ยังไม่ลดลง ฉีกท้องฟ้าให้แยกออกจากกัน กวาดฟันไปยังช่องอากาศที่อยู่ห่างออกไป

พลัวะ!

พลังดาบนี้ มันน่าทึ่งมากเลยจริง ๆ เพราะนี่ไม่ใช่พลังอมตะที่เทพมารทั่วไปจะสามารถสัมผัสได้

เพียงดาบนี้ ได้ทำให้ซือถูเซิ่งเจี๋ยที่เมื่อครู่มั่นใจในตัวเอง มีความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยมถูกฟันจนกลายเป็นผุยผง ไม่เหลือแม้ร่าง วิญญาณแตกสลาย ภูเขาเซียนดึกดำบรรพ์ซึ่งเป็นความภูมิใจของเขา ก็เป็นเหมือนอย่างเศษเหล็ก ถูกฟันสลายภายในดาบเดียว

ใช้พลังดาบนี้ออกไป ทำให้เงาร่างของจี้หวูชวงหม่นหมองลงเล็กน้อย เหมือนดั่งเซียนสาวที่กำลังจะโบยบินไป เงาร่างเลือนรางเล็กน้อย

นางหันไปหาหลัวซิว แม้จะเป็นดวงจิตเพียงเล็กน้อยที่นางทิ้งเอาไว้ในเผ่าจี้ แต่กลับเหมือนดั่งว่าดาบทะยานเซียน ได้ปลุกความทรงจำที่หลับใหลมาเป็นเวลานานส่วนหนึ่งของนางขึ้นมา

เงาร่างของนางพลันกะพริบ จากนั้นก็ปรากฏขึ้นที่ด้านหน้าของหลัวซิว ดวงตาเย็นชาไร้ความรู้สึกคู่นั้น จ้องมองใบหน้าหลัวซิวอย่างเหม่อลอย