วิเวียนใจสั่นระรัวกับคำตอบของเขา ฉันคิดว่ายังไงน่ะเหรอ ฉันไม่อยากจะคิดถึงเรื่องนั้นด้วยซ้ำ แม้ในใจเธอจะคิดแบบนั้น ทว่ายังคงยกมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้มน้อยๆ "ฉันขอเดานะคะ...ผู้ชายที่ประสบความสำเร็จอย่างน่าทึ่งอย่างคุณ ฉันว่าต้องแต่งงานแล้วแน่นอน ฉันพูดถูกไหมคะ คุณนอร์ตัน" จากนั้นเธอก็หลบสายตาเขา พร้อมกับความรู้สึกผิดที่คืบคลานเข้ามาในใจ จากนั้นครู่เดียวเธอก็ตำหนิตัวเองที่รู้สึกแบบนั้น ทำไมฉันต้องรู้สึกผิดด้วย เขาต่างหากที่ปิดบังตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง แกล้งทำเป็นไม่รู้จักฉัน นี่ฉันไม่ได้ผิดสักหน่อย ฟินนิคที่นั่งตรงข้ามสังเกตเห็นอาการที่เปลี่ยนไปเล็กน้อยของเธอ เพราะอารมณ์ขัดแย้งในตัวเองปรากฏชัดอยู่เต็มใบหน้าของหญิงสาว ริมฝีปากของเขากระตุกเล็กน้อยจนเกือบจะมองไม่ออก ก่อนการสัมภาษณ์ครั้งนี้ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอคือคนที่จะมาสัมภาษณ์เขา อันที่จริง อาจจะถูกต้องกว่าที่จะบอกว่าเขาตอบตกลงเพียงเพราะรู้ว่าเธอทำงานที่นิตยสารแกลมเมอร์ เธอคิดว่าวันนี้เป็นการพบกันครั้งแรกระหว่างเขาและเธอ แต่ที่จริง เขาเห็นเธอตอนไปนัดบอดเมื่อสามวันก่อนแล้ว ในตอนนั้น เขาค่อนข้างมั่นใจว่าไม่เคยเจอเธอมาก่อน แต่ไม่รู้ทำไมเธอกลับดูเป็นคนคุ้นเคยอย่างไม่น่าเชื่อสำหรับเขา ดังนั้นเขาจึงสั่งให้คนของเขาไปสืบเรื่องเธอ เป็นความบังเอิญโดยแท้ที่เขาพบเธออีกครั้งที่สำนักงานกิจการพลเรือนเมื่อเช้านี้ ผู้ชายที่เธอจะแต่งงานด้วยไม่มา ซ้ำยังโทรมาทำให้เธออับอาย นึกถึงข้อมูลที่คนของเขาหามาได้ เขาจึงเข้าหาเธอและเสนอให้พวกเขาแต่งงานกันแทน เขาโยนคำถามก่อนหน้านี้ให้เธอตอบ เพราะอยากจะแหย่เธอเล่น ไม่ได้คาดคิดว่าเธอจะประหม่าและเขินอายกับเรื่องนั้น มันไม่ตรงกับสิ่งที่เขารู้เรื่องราวในอดีตของเธอเลย เขาเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งเฉยไม่เปลี่ยนแปลงว่า "ครับ ผมแต่งงานแล้ว ความจริงเพิ่งแต่งไปเมื่อสองสามวันก่อนนี่เอง" ขณะพูดคำนั้น เขาขยิบตาใส่วิเวียน ทำให้หญิงสาวใจเต้นแรงยิ่งกว่าเดิม ก่อนที่เธอจะได้โต้ตอบ ซาร่าก็ส่งเสียงคร่ำครวญเกินเหตุออกมาด้วยความผิดหวัง "คุณนอร์ตัน คุณแต่งงานแล้วเหรอคะ โหย ผู้อ่านสาวๆ ของเราจะต้องอกหักกันเป็นแถบๆ" ซาร่าถอนหายใจอย่างเศร้าสร้อย ก่อนจะตื่นตัวและกระฉับกระเฉงขึ้นมา "ฉันอยากรู้จังเลยค่ะว่าภรรยาของคุณนอร์ตันเป็นผู้หญิงแบบไหน เธอเป็นลูกสาวจากหนึ่งในตระกูลที่ทรงอิทธิพลหรือเปล่าคะ" "ซาร่า" วิเวียนดึงแขนของหญิงสาวช่างสอดรู้สอดเห็น นั่นมันไม่ได้อยู่ในรายการคำถามที่พวกเราเตรียมมาสักหน่อย มันเป็นเรื่องส่วนตัวเกินไปแถมค่อนข้างหยาบคายอีกด้วย ค่อยยังชั่วที่ฟินนิคไม่ได้หัวเสีย เขายิ้มน้อยๆ และเลือกที่จะเงียบต่อไป "เอาล่ะ คงถามเรื่องส่วนตัวของคุณนอร์ตันเพียงเท่านี้ ไปที่คำถามเกี่ยวกับบริษัทบ้างดีกว่า" เพราะไม่อยากวนเวียนอยู่กับหัวข้อการแต่งงานนานไปกว่านี้ วิเวียนรีบจึงดึงการสัมภาษณ์ให้กลับเข้าเรื่อง คำถามต่อๆ ไปนั้นตรงประเด็น เพราะพวกเธอเน้นแต่เรื่องงานของเขาทั้งหมด ในที่สุดการสัมภาษณ์ก็จบลงด้วยดี "ผมยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้สัมภาษณ์กับทางนิตยสารแกลมเมอร์ครับ" ฟินนิคจับมือพวกเธอทีละคนหลังจบการสัมภาษณ์ เมื่อถึงคราวของวิเวียน เขาหยุดชั่วครู่ สายตาของชายหนุ่มจ้องไปยังแหวนที่เธอสวมอยู่ ริมฝีปากของเขาโค้งเป็นรอยยิ้มล้อเลียน "แหวนสวยนะครับ" วิเวียนแก้มร้อนผ่าวขณะที่ใบหน้าของเธอแดงขึ้น หญิงสาวชักมือกลับและเดินตามคนอื่นๆ ออกจากห้องทำงาน ความตึงเครียดที่ไหลพล่านอยู่ในตัวเธอหายไปทันทีที่พวกเธอออกมาจากห้อง ซาร่าที่อยู่ข้างเธอกรีดร้องอย่างดีอกดีใจ "คุณพระ ฉันได้จับมือกับประธานฟินเนอร์กรุ๊ปด้วย ฉันจะไม่ล้างมือทั้งอาทิตย์เลย" วิเวียนหัวเสียจนอยากจะตบตีอีกฝ่าย เมื่อเห็นเลขาของฟินนิคเดินมาหาพวกเธอ พร้อมกับกล่องเล็กๆ หลายใบที่ห่อของขวัญหลายชั้นในมือ "สวัสดีค่ะ นี่เป็นของที่ระลึกเล็กๆ น้อยๆ เพื่อแสดงความขอบคุณจากท่านประธานของเราให้กับพวกคุณทุกคนค่ะ โปรดรับไว้ด้วยนะคะ" เมื่อรับกล่องหนึ่งในนั้นมา ซาร่าก็เป็นปลื้มยิ่งกว่าเดิม "โอ้โห เราได้รับของขวัญด้วย คุณนอร์ตันช่างมีน้ำใจจัง" เธอเปิดกล่องอย่างกระตือรือร้น เผยให้เห็นผ้าพันคอผ้าไหมของชาแนลผืนหนึ่งอยู่ข้างใน "ให้ตายเถอะ ไม่แปลกใจเลยที่เขาเป็นถึงท่านประธาน ความใจกว้างของเขาไม่ธรรมดาเลยจริงๆ" เธอพูดไม่หยุด "ดูสิ เราได้กันคนละสีด้วย วิเวียน รีบเปิดของเธอเร็วๆ สิ ฉันอยากเห็นว่าของเธอเป็นสีอะไร" วิเวียนไม่ได้อยากเปิดกล่อง แต่ซาร่าตื๊อไม่เลิก หญิงสาวทนไม่ไหวอีกต่อไป จึงเปิดฝากล่องขึ้น เมื่อเหลือบมองสิ่งที่อยู่ในนั้น ใบหน้าเธอถอดสี เธอรีบปิดฝาอย่างแรง ก่อนที่คนอื่นจะได้เห็นว่ามันคืออะไร