ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1037

ฟางยู่เชินรีบขับรถกลับบ้าน ระหว่างทาง หัวใจก็เต้นเร็วขึ้นอย่างไม่มีสาเหตุ

จนกระทั่งกลับมาถึงบ้านเห็นซ่างกวนหยวน จึงค่อยๆสงบลง

“หยวนหยวน” เขามองซ่างกวนหยวนพลางยิ้มอย่างอ่อนโยน

ซ่างกวนหยวนสีหน้าตื่นตกใจ เห็นชัดว่าคิดไม่ถึงว่าเขาจะกลับมา

“พี่คะ ทำไมพี่กลับมาล่ะคะ” เจียงสื้อสื้อแกล้งทำท่าตกใจ เอ่ยถาม

ฟางยู่เชินมองไปทางเธอ เห็นแค่ว่าเธอส่งสายตาให้ เขาก็เข้าใจ ยิ้มพลางตอบว่า “พี่ลืมเอกสารไว้ที่บ้าน เลยกลับมาเอา”

“อย่างนั้นก็บังเอิญจริงๆเลย หยวนหยวนก็เพิ่งจะมาที่บ้าน”

เจียงสื้อสื้อลุกขึ้นยืน ลากฟางยู่เชินนั่งลงข้างๆซ่างกวนหยวน ยิ้มเจ้าเล่ห์ “พวกคุณค่อยๆคุยกัน ฉันจะไปช่วยในห้องครัว”

พูดจบ เธอก็หมุนตัวรีบเดินไปทางห้องครัว ให้เวลาพวกเขาสองคนอยู่ด้วยกัน

ฟางยู่เชินแอบมองหญิงสาวที่อยู่ด้านข้าง มือสองข้างเงอะงะไม่รู้จะวางตรงไหนดี ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรไปชั่วขณะ

กลับกลายเป็นซ่างกวนหยวนที่เป็นฝ่ายเอ่ยก่อน “ฉันส่งสื้อสื้อกลับมา ก็เลยถือโอกาสเข้ามาเยี่ยมคุณน้า”

“อ๋อ” ฟางยู่เชินเอ่ยปากพูด “คุณแม่ผมชอบคุณมาก พูดถึงคุณหลายครั้งต่อหน้าผม”

“ขอบคุณที่คุณน้าชอบฉันนะคะ” ซ่างกวนหยวนยิ้ม

ทั้งสองก็นิ่งเงียบลงอีกครั้ง

ฟางยู่เชินอารมณ์เสียเล็กน้อย คนที่ชอบอยู่ข้างกายแล้ว ตนเองก็ไม่ยอมรุกบ้างเลยเหรอ

ดังนั้น เขาจึงสูดหายใจเข้าลึกๆ เอียงตัว สายตาลึกซึ้งจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของซ่างกวนหยวน

“หยวนหยวน ผม……ผมชอบคุณมากจริงๆ……”

ซ่างกวนหยวนขมวดคิ้ว ตัดบทเขาทันทีว่า “ฉันเคยบอกแล้ว ฉันไม่ได้ชอบคุณ”

“คุณอย่าใจร้อน ฟังผมพูดให้จบก่อน” ฟางยู่เชินพูด

ซ่างกวนหยวนพยักหน้า “ได้ คุณพูดมาสิ”

“ผมชอบคุณมากจริงๆ อยากให้คุณเป็นแฟนกับผมมาก แต่ผมรู้ว่าคุณมีคนที่ชอบอยู่แล้ว ทว่าผมก็จะไม่ถอดใจ ถ้าวันไหนคุณไม่ชอบคนนั้นแล้ว จะพิจารณาผมหน่อยได้มั้ยครับ”

เขามีสีหน้าจริงใจ ซ่างกวนหยวนปรับใจเล็กน้อย เธอหัวเราะเบาๆ “ยู่เชิน คุณไม่ต้องด้อยค่าตัวเองขนาดนี้ คุณคู่ควรกับผู้หญิงที่ดีกว่านี้”

“ไม่ ในสายผม คุณก็คือคนที่ดีที่สุด”

มองเข้าไปในดวงตาที่เต็มไปด้วยความลึกซึ้ง ซ่างกวนหยวนอดไม่ได้ที่จะตกอยู่ในภวังค์

ถ้าเขาเป็นจิ้นเฟิงเฉิน จะดีแค่ไหน

ฟางยู่เชินเห็นเธอจ้องเขาจนตนเองใจลอยแล้ว ก็รีบเรียกว่า “หยวนหยวน”

ซ่างกวนหยวนถูกเสียงเรียกของเขาดึงสติกลับมา สบตาเข้ากับแววตาที่เป็นห่วงของเขา เธอละสายตาหนีด้วยความสับสนเล็กน้อย ฉีกยิ้มมุมปาก “ขอบคุณที่ชอบฉันนะคะ”

“ผมไม่ต้องการคำขอบคุณของคุณ ผมแค่ต้องการให้สักวันที่คุณนึกถึงผม” ฟางยู่เชินพูด

“อืม……”

ความจริงใจและความรู้สึกที่ลึกซึ้งของเขา ทำให้ซ่างกวนหยวนไม่กล้าพูดทำร้ายจิตใจเขาอีก แต่ก็เกรงว่าจะเป็นการให้ความหวังเขา

ดังนั้น เธอจึงเสริมขึ้นมาว่า “ยู่เชิน ถ้าเจอผู้หญิงที่ดี และคุณชอบเธอ ก็ต้องทะนุถนอมเป็นอย่างดี รู้มั้ย”

ฟางยู่เชินยิ้ม “งั้นก็ขอเจอก่อน”

ตอนนี้ทั้งใจเขาก็มีเพียงแต่เธอ ต่อให้เจอแล้ว ก็คงไม่มีทางสนใจ

อีกด้าน เจียงสื้อสื้อเข้าไปในครัว ก็เดินไปข้างๆซ่างหยิงทันที

“น้าสะใภ้คะ ทุกอย่างเรียบร้อยแล้วค่ะ”

ซ่างหยิงหันไปมองเธอ เดินไปที่ประตู ยื่นศีรษะมองไปทางห้องรับแขก แต่ก็มองไม่เห็นอะไร

เธอเอ่ยถามด้วยเสียงแผ่วเบาว่า “หยวนหยวนเห็นยู่เชินแล้วมีท่าทางยังไง ดีใจมากมั้ย”

“เอ๊ะ……” เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้วครุ่นคิด “ไม่ดีใจ แต่ตกใจค่ะ”

“คือประหลาดใจ” ซ่างหยิงถลึงตาใส่เธออย่างไม่ถูกใจ

ประหลาดใจเหรอ

เจียงสื้อสื้อพยายามนึกย้อนกลับไปคิดท่าทางของซ่างกวนหยวนในตอนนั้น เห็นชัดว่าตกใจนี่ ไม่มีความประหลาดใจเลยสักนิด

“ใช่แล้ว เธอได้โทรศัพท์ให้เฟิงเฉินกลับมามั้ย” ซ่างหยิงถาม