ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1057

แสงไฟของคฤหาสน์ได้สว่างไสว การตกแต่งที่อลังการ และหญิงสาวที่งดงาม

ในงานวงดนตรีได้บรรเลงเพลงที่สนุกสนาน บรรยากาศคึกคักมากๆ สามารถที่จะได้ยินเสียงหัวเราะเป็นบางครั้งบางคราว

ได้ต่างจากบรรยากาศในงานเลี้ยง ห้องของเจ้างานบนชั้นสองคฤหาสน์ ในบรรยากาศนั้นก็ได้เต็มไปด้วยความตึงเครียด

ใบหน้าที่ดูดีเบอร์เกนได้ตึง จ้องมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่มีความรู้สึกอะไรเลยแม้แต่นิด

——ลี่ซา

ภรรยาของเขา

ใบหน้าของลี่ซาก็ได้เย็นชาเหมือนกัน เธอได้สูดหายใจเข้าไปลึกๆ พูด “ฉันไม่สน ฉันจะทำแบบนี้ ถ้าคุณไม่เห็นด้วย ฉันจะไปบอกกับคุณพ่อ”

ทุกครั้งเธอชอบเอาคุณพ่อของเธอมาข่มขู่เขา

เบอร์เกนหันไป นัยน์ตาก็ได้มีความรังเกียจส่องมาสักพัก ก็ได้พูดอย่างเย็นชาว่า “ตามใจ”

เขาตกลงแล้วเหรอ?

ลี่ซาก็ได้ดีใจเลยทันที เข้าไปควงแขนของเขาอย่างออดอ้อน พูดอ้อนว่า “ที่รัก คุณดีจังเลย”

“แขกมาแล้ว ผมลงไปก่อน”

เบอร์เกนก็ได้ดึงแขนตัวเองกลับ ไม่รอให้เธอได้ตั้งตัว ก็ได้ก้าวยาวๆ ออกไป

ลี่ซาไม่สนใจ เธอก็ได้เรียกคนใช้มาช่วยตนแต่งตัว ใบหน้าก็ได้มีรอยยิ้มหวานๆ อยู่ตลอด

พอเบอร์เกนปรากฏตัว ในงานก็ได้เงียบไปเลยทันที ขนาดวงดนตรีก็ได้หยุดบรรเลง

ใบหน้าของแขกต่างมีหน้ากากสวมอยู่ พวกเขามองดูเบอร์เกนที่ได้เดินลงมาจากชั้นบนทีละชั้น

เบอร์เกนก็ได้ส่งสายตาให้พ่อบ้าน พ่อบ้านก็ได้ตบมือขึ้น วงดนตรีก็ได้กลับมาบรรเลงเพลงทันที

ในงานก็ได้คึกคักขึ้นมาอีกครั้ง

“คุณเบอร์เกน สวัสดียามค่ำครับ” ก็ได้มีคนรีบมาทักทายก่อน

เบอร์เกนก็ได้รับแก้วไวน์มาจากพ่อบ้าน แล้วก็เริ่มพูดคุย

ในเวลาเดียวกัน เบนท์ลีย์สีดำขับรถเข้าไปในคฤหาสน์ จอดอยู่ประตูหน้าคฤหาสน์

“คุณชาย คุณชีซา พวกคุณระวังด้วยนะครับ” เห้อซูหานได้หันหน้าไปมองจิ้นเฟิงเฉินกับชีซาที่นั่งอยู่ข้างหลัง

ชีซามองจิ้นเฟิงเฉินสักพัก พยักหน้า “นายวางใจเถอะ ฉันต้องปกป้องคุณชายของนายแน่”

“ขอบคุณนะครับคุณชีซา” เห้อซูหานได้มองเธออย่างซาบซึ้ง

“จิ้นเฟิงเฉิน คิดไม่ถึงว่าคนของนายคิดจริงๆ ว่านายจะอ่อนแอซะจนให้ฉันมาปกป้องถึงได้โอเค” ชีซาได้หัวเราะเยาะเย้ยแล้วพูด

ได้ยินแบบนั้น ใจของเห้อซูหานก็ได้กระตุกไปที รีบอธิบายว่า “คุณชาย ผมไม่ได้หมายถึงแบบนั้น......”

“ฉันรู้” จิ้นเฟิงเฉินก็ได้ขัดคำพูดของเขา “นายเอารถไปจอดที่ลานจอดรถ รอพวกเราอยู่ตรงนั้นแหละ”

เห้อซูหานพยักหน้า “ครับ”

จิ้นเฟิงเฉินกับชีซาก็พากันลงจากรถทั้งสองฝั่ง

เงยหน้าก็ได้เห็นคฤหาสน์เก่าแก่ที่มีประวัติหลายร้อยปีตรงหน้า ดวงตาเข้มภายใต้หน้ากากของจิ้นเฟิงเฉินไม่มีความรู้สึกใด เขาหันไปเห็นชีซาที่เดินเข้ามา ก็ได้ยกมือ

ชีซามาถึงข้างเขา ก็ได้ควงแขนเขา

“เข้าไปเถอะ” ชีซาพูด

ทั้งสองได้เดินเข้าไปในคฤหาสน์ที่สว่างไสวอย่างกลมกลืน

ในคฤหาสน์ พวกแขกในงานก็ได้จับกลุ่มคุยกัน ทุกคนก็ได้สวมหน้ากากทั้งหมด เว้นแต่สนิทกันมาก ไม่อย่างนั้นไม่มีทางที่จะรู้เลยว่าภายใต้หน้ากากนั้นเป็นใคร

“ตระกูลของลี่ซา เป็นหนึ่งในสิบตระกูลใหญ่ของอิตาลี มีชื่อเสียงมาก อีกอย่างมีมรดกที่ครอบครองเยอะจนนับไม่ถ้วน ที่เบอร์เกนแต่งงานกับลี่ซา ก็เพราะมองเห็นว่าตระกูลของพวกเขาสามารถที่จะกอบโกยผลประโยชน์ให้เขาได้อย่างมาก”

ชีซาก็ได้กระซิบเสียงเบาข้างหูจิ้นเฟิงเฉิน สายตาของเธอนั้นก็ได้มองสำรวจแขกรอบๆ สุดท้ายก็ได้หยุดตรงที่ร่างที่สูงใหญ่ร่างหนึ่ง

“เบอร์เกนอยู่ตรงนั้น”

จิ้นเฟิงเฉินก็ได้มองไปตามทางที่เธอมอง ตอนที่ได้เห็นเบอร์เกนนั้น สายตาก็ได้เป็นประกายชั่วขณะ

“จะไปทักทายหน่อยไหม?” ชีซาถาม