ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1058
“นี่......นี่มันเรื่องอะไร?”
ชีซาเห็นแล้วก็ได้งงไปเลย
จิ้นเฟิงเฉินวางแก้วเหล้าลง พูด “ไปดูหน่อย”
ทั้งสองเดินเข้าใกล้ ก็ได้ยินที่พ่อบ้านที่อยู่ข้างเบอร์เกนพูด “วันนี้คุณหญิงของพวกเราอยากจะทดสอบความจริงใจของคุณท่านของพวกเรา อยากจะให้ทุกคนดูเป็นพยาน มาเป็นพยานให้กับช่วงเวลานี้ครับ”
ชีซาขมวดคิ้วแน่น “นี่มันทำอะไร?”
เธอก็ได้หันหน้ามองจิ้นเฟิงเฉิน
จิ้นเฟิงเฉินไม่พูดอะไร สายตาก็ได้มองไปยังเบอร์เกนที่อยู่ไม่ไกลนัก
หน้ากากที่บังอยู่ ก็ยังสามารถที่จะสัมผัสความไม่สบอารมณ์ของเบอร์เกนได้
ภรรยาของตัวเองได้หาเรื่องยากแบบนี้ให้เขาทำต่อหน้าผู้คน ถ้าเกิดหาถูก ก็ยังดี แต่ถ้าหาผิด งั้นชื่อเสียงของเขาได้สั่นคลอนแน่
หญิงสาวยี่สิบคนก็ได้ยืนเป็นสองแถวอย่างเป็นระเบียง ขนาดตัวต่างกันไม่มาก แต่ถ้าไม่สนิทกันจริงๆ ไม่มีทางที่จะแยกแยะออกเลยความคนไหนเป็นลี่ซาตัวจริง
“คุณท่านครับ เชิญครับ” พ่อบ้านเชิญให้เบอร์เกนเลือก
เบอร์เกนยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ สายตาที่มืดมนได้จ้องมองผู้หญิงคนหนึ่งในนั้น
ต่อให้เขาเกลียดภรรยาของตัวเอง แต่ก็ยังสามารถที่จะมองแวบเดียวก็รู้ว่าเธอเป็นคนไหน
เห็นว่าเขาไม่ขยับ พ่อบ้านก็ได้พูดอีกครั้ง “คุณท่าน เชิญครับ”
พวกแขกก็ได้เริ่มโห่ขึ้น
“คุณเบอร์เกน คุณรีบไปหาเถอะครับว่าคนไหนเป็นภรรยาของคุณ”
“คุณหญิงลี่ซาเป็นคนที่สนุกจริงๆ คิดไม่ถึงว่าในวันเกิดของตัวเองก็ได้คิดเรื่องแบบนี้มาพลอดรักได้”
......
ทุกคนก็ได้หัวเราะ บรรยากาศก็ได้คึกคักมากๆ
เวลานี้ เบอร์เกนขยับ เขาจงใจเดินไปหยุดต่อหน้าลี่ซา มองซ้ายมองขวา แกล้งทำเป็นลำบากใจแบบนั้น
เดิมทีตอนที่เขาเดินมาทางตนนั้น ใจของลี่ซาก็ดีใจอย่างห้ามไม่อยู่
เขาจำเธอได้
แต่ตอนที่เขามีสีหน้าที่ลำบากใจนั้น ใจของเธอก็ได้จมดิ่งลงไป มือที่วางไว้ทั้งสองข้างก็ได้กำแน่น
แสงก็ได้แวบผ่านตาไปสักพัก อยู่ๆ เบอร์เกนก็ได้ยื่นมือไปลากตัวผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ลี่ซาออกมาอยู่ข้างๆตน พูดเสียงดังว่า “เธอเป็นภรรยาของผม ลี่ซา”
ยังไม่รอให้พ่อบ้านยืนยัน ลี่ซาตัวจริงก็ได้กระชากหน้ากากออก ได้ตะคอกใส่เบอร์เกนอย่างโมโห “เบอร์เกน คุณจงใจ!”
ทุกคนอยู่ในความโกลาหล พูดคุยเสียงเบา
เหมือนคิดไม่ถึงว่าเบอร์เกนจะจำภรรยาของตัวเองผิด
แต่เบอร์เกนกลับปล่อยมือด้วยท่าทางที่นิ่งเรียบ ยิ้มมุมปาก “ขอโทษ ผมจำผิดคน”
“เบอร์เกน!” ลี่ซาจ้องมองเขาด้วยความโมโห
เขามองเธอออกแล้วแท้ๆ แต่จงใจไปลากคนอื่น เว้นแต่ว่าอยากให้เธอนั้นดูแย่
“ที่รัก วันนี้เป็นวันเกิดของคุณ อย่าโมโหเลยนะครับ”
ต่อหน้าคนนอก เบอร์เกนก็ยังแกล้งทำเป็นรักภรรยาของตนมากๆ เข้าไปกอดไหล่ของเธอ แล้วพูดปลอบเบาๆ
“คุณจงใจ”
ลี่ซามองไปทางอื่น ไม่อยากสนใจเขา
“ถ้าผมเลือกถูกคนเลยทันที มันก็ไม่สนุกแล้ว จริงไหม?” เบอร์เกนก็ได้มองไปยังคนรอบข้าง ก็ได้พูดต่อ “ที่ผมทำแบบนี้ มันน่าดูกว่า ไม่จริงเหรอ?”
“แต่ว่าฉันเสียหน้านะ”
ลี่ซาคิดๆ ดูก็ยังโมโหอยู่ดี “ไม่ได้ คุณต้องพูดไปต่อหน้าทุกคน ว่าที่จริงคุณมองออกว่าฉันเป็นคนไหนตั้งแต่แรกแล้ว”
“เลิกโวยวายได้แล้ว ความอดทนของผมมีจำกัดนะ” เบอร์เกนก็ได้กดเสียงต่ำพูดเตือนข้างหูเธอ ใบหน้าก็ยังมีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรักอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！