ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1109
“พวกเรามาหาหยวนหยวน เพราะมีเรื่องสำคัญที่จะถามเธอ” ฟางยู่เชินพูดเสียงเป็นกันเอง
ซ่างกวนเชียนถอนหายใจ “ผมไม่รู้จริงๆว่าเธออยู่ที่ไหน ผมเองก็กำลังตามหาเธออยู่เหมือนกัน”
ทั้งสามคนนิ่งเงียบไป
หลังจากผ่านไปสักพัก ซ่างกวนเชียนก็พูดขึ้นอีกครั้ง “พวกคุณมาหาเธอทำไม”
“ไม่รู้ว่าเธอพาน้องเขยของผมไปไว้ที่ไหนแล้ว” ฟางยู่เชินพูด
“อะไรนะ” ซ่างกวนเชียนคิดว่าเขาฟังผิดไป “จิ้นเฟิงเฉินอย่างนั้นเหรอ”
เขามองไปที่เจียงสื้อสื้อ จึงเห็นว่าใบหน้าของเธอซีดจนไม่มีสีเลือด เหมือนกับว่าเธอจะเป็นลมเมื่อไหร่ก็ได้
ฟางยู่เชินพยักหน้า
ซ่างกวนเชียนยังคงไม่เชื่อ “พวกคุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า จิ้นเฟิงเฉินผู้ชายร่างใหญ่ขนาดนั้น จะถูกหยวนหยวนจับไปได้ยังไงกัน”
ฟางยู่เชินยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “พวกเราเองก็หวังว่าจะเข้าใจผิดไปเอง แต่นี่มันเป็นความจริง ผมเองก็ไม่รู้ว่าหยวนหยวนใช้วิธีไหนพาเขาไปเหมือนกัน”
ซ่างกวนเชียนนึกถึงฐานะของซ่างกวนหยวน นักวิจัยทางการแพทย์
มันไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะพาใครสักคนไป
แต่เขาก็ยังไม่อยากยอมรับความจริงข้อนี้
“ผมคิดว่าพวกคุณคงเข้าใจผิดแล้วล่ะ หยวนหยวนไม่มีทางทำเรื่องแบบนี้แน่นอน”
ถึงแม้ในเวลาปกติซ่างกวนหยวนจะไม่อยากเจอหน้าเขา แต่ในเวลาแบบนี้ เขาก็ยังอยากจะปกป้องเธอ
เจียงสื้อสื้อยิ้มเยาะ “เธอเป็นน้องสาวของคุณ คุณก็ต้องแก้ตัวแทนเธออยู่แล้ว ฉันคิดว่าคุณก็น่าจะรู้อยู่แล้วว่าเธอแอบชอบสามีของฉัน และที่เธอเข้าหาฉัน ก็เพื่อจะเข้าใกล้สามีของฉันเท่านั้น ใช่ไหมคะ”
ใบหน้าของซ่างกวนเชียนดูบูดบึ้งเล็กน้อย เขามองออกไปทางอื่น ไม่กล้าสู้หน้าเจียงสื้อสื้อ
ร้อนตัวแล้วสินะ
“เดิมทีฉันคิดว่าเธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว น่าจะรู้วิธีระงับความรู้สึกของตัวเอง ไม่เข้ามาทำลายความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับเฟิงเฉิน แต่ความจริงแล้ว เธอกลับเห็นแก่ตัวอย่างยิ่ง อีกทั้งยังแอบพาตัวของเฟิงเฉินไป ทำให้ฉันกับเฟิงเฉินต้องถูกแยกจากกัน และคุณในฐานะที่เป็นพี่ชายของเธอ กลับไม่คิดที่จะหยุดเธอ”
น้ำเสียงของเจียงสื้อสื้อเรียบนิ่งมาก แต่คำพูดของเธอเหมือนฝ่ามือที่ตบใส่หน้าซ่างกวนเชียนอย่างแรง
ใบหน้าของซ่างกวนเชียนเคร่งขรึมและซีดเผือดสลับกันไปมา ริมฝีปากของเขาขยับ แต่สุดท้ายก็ไม่รู้จะพูดอะไรดี
“ถ้าคุณรู้ว่าหยวนหยวนอยู่ที่ไหน ฉันหวังว่าคุณจะยอมบอกเรา เพื่อป้องกันไม่ให้เธอทำผิดพลาดไปมากกว่านี้”ฟางยู่เฉินพูดเกลี้ยกล่อม
“ผมไม่รู้จริงๆว่าเธออยู่ที่ไหน” ซ่างกวนเชียนนยิ้มอย่างขมขื่น “บางทีพวกคุณอาจไม่รู้ว่าเธอเกลียดพี่ชายอย่างผมมากแค่ไหน ก่อนที่เธอจะไปอิตาลี ผมก็เคยพูดเกลี้ยกล่อมเธอแล้ว แต่เธอไม่ฟัง และยืนกรานหนักแน่นที่จะไป”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ เขาก็มองไปที่เจียงสื้อสื้ออย่างยอมรับผิด “ผมยอมรับ ว่าผมรู้ว่าที่เธอไปเพื่อไปหาจิ้นเฟิงเฉิน”
เจียงสื้อสื้อหลับตาลง สองมือที่วางไว้ด้านข้างกำหมัดแน่น
เธอเสียใจจริงๆ
ถ้าหากเธอรู้ว่าซ่างกวนหยวนไปอิตาลี เธอจะรีบตามไปทันที บางทีอาจจะไม่มีเหตุการณ์พวกนั้นที่เกิดขึ้นก็ได้
จะว่าไปแล้ว เธอเองก็ผิดเหมือนกัน
เธอลืมตา แล้วหันกลับไปมองที่ฟางยู่เชิน ก่อนจะพูดว่า “พี่คะ เรากลับกันเถอะ”
“กลับกันเลยเหรอ” ฟางยู่เชินขมวดคิ้ว “เราไม่...”
เจียงสื้อสื้อลืมตาขึ้น แล้วมองไปที่เขา “ฉันเชื่อว่าคุณซ่างกวนจะไม่โกหกพวกเราค่ะ”
เธอหันกลับไปมองทางซ่างกวนเชียน“เขาเป็นแค่คนน่าสงสารคนหนึ่ง”
พอได้ยินแบบนี้ ซ่างกวนเชียนก็ชะงักตกใจเล็กน้อย หรือว่าเธอจะมองออกว่าเขาชอบหยวนหยวน
“น้องกำลังพูดเรื่องอะไร ทำไมพี่ไม่เข้าใจเลยล่ะ” ฟางยู่เชินขมวดคิ้วแน่น
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พวกเรากลับไปเถอะ”
เจียงสื้อสื้อถอนสายตาของเธอกลับมา แล้วหันหลังเดินออกไป
“คุณซ่างกวน ถ้ามีข่าวเกี่ยวกับหยวนหยวน อย่าลืมแจ้งให้พวกเราทราบให้เร็วที่สุดด้วยนะครับ”
“ได้ครับ”
ฟางยู่เชินมองลึกลงไปที่เขาก่อนที่ดวงตาของเขา ก่อนจะหันหลังเดินตามเจียงสื้อสื้อ
ซ่างกวนเชียนมองดูพวกเขาเดินจากไป พอพวกเขาเดินลับสายตาไป เขาก็ถอนสายตากลับมา แล้วล้มตัวลงบนโซฟา ก่อนจะยิ้มเยาะให้ตัวเอง
เดิมทีเขายังเป็นห่วงหยวนหยวน กลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ แต่ใครจะรู้ว่าเธอจะเอาจิ้นเฟิงเฉินไปซ่อนไว้แบบนี้
เขารู้สึกเหมือนความจริงใจของตัวเองถูกเอาไปให้สุนัขกิน
……
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！