ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1156
“ได้ พี่รู้แล้ว”
ฟางยู่เชินวางสาย สีหน้าเคร่งเครียด
“เป็นยังไงบ้าง?” กู้เนี่ยนรีบถาม
“พวกเราขึ้นไป”
พูดจบ ฟางยู่เชินก็รีบเปิดประตูลงจากรถ
เห็นแล้ว กู้เนี่ยนก็รีบตามไป ทั้งสองคนก็เข้าไปในร้านอาหารตามกัน
“คุณทั้งสอง หยุดก่อน”
เพิ่งเข้าไป ก็มีคนขวางไว้
ฟางยู่เชินกับกู้เนียนมองหน้ากัน แกล้งทำหน้าตาสงสัยแล้วถาม “ทำไมถึงเข้าไปไม่ได้?”
“ที่นี่ถูกเหมาแล้ว พวกคุณเปลี่ยนร้านอาหารเถอะ”
“เหมาร้าน?” กู้เนี่ยนแกล้งทำเป็นตกใจ “ใครมีเงินขนาดนี้ ถึงกับเหมาร้าน”
ฟางยู่เชินถอนหายใจ “ดูแล้วพวกเราคงต้องเปลี่ยนที่แล้ว ตอนแรกยังอยากกินอาหารอิตาลี”
พูดจบ พวกเขาสองคนก็หันตัว สบตากัน กำลังคิดอยากต่อยพนักงานที่มาขวางพวกเขาให้สลบ
เวลานี้เอง เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น
“เดี๋ยวก่อน”
ฟางยู่เชินกับกู้เนี่ยนหันไปมองตามเสียง ทั้งสองคนเบิกจากกว้าง ทำไมเขาถึงอยู่นี่?
ฝู้จิงเหวินเดินเข้ามา กวาดสายตามองฟางยู่เชินและกู้เนี่ยน พูดกับพนักงาน “พวกเขาเป็นเพื่อนของผม”
พนักงานดูพวกฟางยู่เชิน ถามอย่างสงสัย “เชฟ พวกเขาเป็นเพื่อนคุณจริงเหรอ?”
เชฟ?
เขากลายเป็นเชฟของร้านอาหารตั้งแต่เมื่อไหร่?
ฟางยู่เชินกับกู้เนี่ยนรู้สึกงงมาก
“พวกเขาเป็นเพื่อนของผมจริง ใช่ไหม ยู่เชิง อะเนี่ยน” ฝู้จิงเหวินยิ้มให้พวกเขา
เขาเรียกพวกเขาขึ้นมากะทันหัน ฟางยู่เชินและกู้เนี่ยนรู้สึกตัวสั่นไปนิดหนึ่ง
ฟางยู่เชินยิ้มอย่างเสแสร้ง “ใช่ พวกเราเป็นเพื่อนกัน ช่างบังเอิญจริงๆ คิดไม่ถึงว่าคุณจะทำงานเป็นเชฟอยู่ที่นี่”
“ผมก็เพิ่งมาไม่นาน พวกคุณจะกินข้าวเหรอ?” ฝู้จิงเหวินถาม
กู้เนี่ยนรีบพยักหน้า “ใช่ ใช่ พวกเราอยากกินอาหารอิตาลี เสียดายที่นี่ถูกคนเหมาแล้ว”
“ไม่เป็นไร พวกคุณตามผมมา”
ฝู้จิงเหวินหันตัวพาพวกเขาเข้าไป
เวลานี้ พนักงานร้านรีบพูดว่า “เชฟ คุณอย่าทำแบบนี้ แขกข้างบนท่านนั้นสั่งกำชับไว้ วันนี้ห้ามรับแขกแม้แต่คนเดียว”
“พวกเขาไม่ใช่แขก แต่เป็นเพื่อนผม” ฝู้จิงเหวินมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ไม่สนการขัดขวางของเขา พาพวกฟางยู่เชินเข้าไป
พนักงานจึงต้องยอม ฝู้จิงเหวินเป็นเชฟอาหารอิตาลีที่ผู้จัดการร้านรับเข้ามาทำงาน หลายวันนี้เพราะมีเขาอยู่ กิจการในร้านก็ขายดีขึ้นมาก
เขาเป็นพนักงานเล็กๆคนหนึ่ง ก็ไม่กล้าขัดใจเขา
“สื้อสื้อโทรหาผม บอกว่าออกไปไม่ได้” ฟางยู่เชินเดินอยู่ข้างหลังฝู้จิงเหวิน พูดเสียงต่ำ
ฝู้จิงเหวินหันกลับมามองเขา “เดี๋ยวพวกคุณแสดงเป็นพนักงานเอาอาหารไปเสิร์ฟ แล้วช่วยคนออกมา”
กู้เนี่ยนฟังแล้ว ตาก็สว่าง “นี่เป็นวิธีที่ดี”
“ผมพาพวกคุณไปเปลี่ยนเสื้อ”
ฝู้จิงเหวินพาพวกเขาไปเปลี่ยนเสื้อ หาชุดยูนิฟอร์มของพนักงานสองชุดให้พวกเขาเปลี่ยน แล้วพาพวกเขาไปหลังครัว
......
เจียงสื้อสื้อกลับเข้าไปในห้องอาหาร ลี่ซาตัวแบบติดอยู่กับเบอร์เกน เห็นเธอเข้ามา ยังไม่ลืมที่จะมองเธอด้วยสายตาได้ใจ
ขี้เกียจสนใจเธอ
เจียงสื้อสื้อเดินตรงเข้าไปในที่นั่งของตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！