ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1165
หลังจากเบอร์เกนกลับไปถึงโรงแรม พอลี่ซาเห็นเขา เธอก็รีบวิ่งเข้าไปหาเขาทันที
“เบอร์เกนคะ อย่าโกรธฉันเลยนะคะ ฉันเองก็ไม่รู้ว่าคาร์อันจะทำแบบนั้น”ลี่ซามองเขาแสร้งทำเป็นรู้สึกผิด
“คุณไม่รู้จริงๆเหรอ” เบอร์เกนมองลงมา แววตาของเขาเย็นชา
ลี่ซาตาเป็นประกาย “ฉันรู้ว่าคุณคงไม่เชื่อ แต่ฉันไม่รู้จริงๆนะคะ ฉันแค่บอกให้คาร์อันให้บทเรียนเล็กๆ น้อยๆกับผู้หญิงคนนั้น แต่คิดไม่ถึงว่า...”
พอพูดถึงตรงนี้ จู่ๆ ลิซ่าก็เหมือนนึกอะไรบางอย่างได้ จึงรีบถามขึ้นมา “ผู้หญิงคนนั้นเป็นยังไงบ้างคะ”
“ไม่เป็นไร”
เบอร์เกนผลักเธอออกไป แล้วเดินไปนั่งที่ห้องนั่งเล่น
ไม่เป็นไรอย่างนั้นเหรอ
ลี่ซากัดฟันกรอด ในแววตาของเธอเต็มไปด้วยความไม่เต็มใจ เธอคิดว่ากระสุนนั้นพุ่งเข้าไป ผู้หญิงคนนั้นไม่ตายก็คงมีเพียงครึ่งชีวิต
“ลี่ซา”
เสียงของเบอร์เกนดึงเธอออกจากภวังค์ความคิดของเธอ เธอหันกลับมา ส่งยิ้มให้แล้วเอ่ยถาม “มีอะไรคะ”
“คาร์อัน ผมส่งคนไปจัดการแล้ว ผมจะจัดคนอื่นไปปกป้องคุณทีหลัง” เบอร์เกนพูดเสียงเรียบราวกับว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องธรรมดา
“อะไรนะ” ลี่ซาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ “คุณจัดการคาร์อันแล้วอย่างนั้นเหรอคะ”
“อืม” เบอร์เกนเงยหน้าขึ้น เห็นสีหน้าเธอเหมือนไม่เชื่อ จึงยิ้มย่อง แล้วถามกลับ “ไม่ได้หรือไง”
ลี่ซาส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่ค่ะ นั่นมันคนของคุณ คุณจะจัดการยังไงก็จัดการได้เลยค่ะ”
แม้ว่าคาร์อันจะเป็นคนของเขา แต่เขาอยู่กับเธอมาหลายปีแล้ว จนกลายเป็นคนสนิทของเธอ แต่คิดไม่ถึงว่าเพราะเรื่องในวันนี้จะทำให้เขาเสียชีวิต
ลิซ่ามานึกเสียใจทีหลัง
เจียงสื้อสื้อไม่เพียงแต่ไม่เป็นอะไร แต่ยังต้องสูญเสียคาร์อันไปครั้งนี้ถือว่าเธอทุ่มเทแต่กลับไม่ได้รับผลดีตอบแทน ยิ่งไปกว่านั้น เบอร์เกนยังบอกด้วยว่าเขาจะส่งคนมาคุ้มครองเธอ แต่ที่จริงแล้วน่าจะมาตามติดเธอมากกว่า
ไม่ได้
เธอจะอยู่เฉยๆไม่ได้แล้ว
ลี่ซาเดินไปนั่งลงข้างเขา ร่างกายส่วนบนของเธอแนบชิดกับเขา แล้วพูดเสียงออดอ้อน “คุณไม่ต้องจัดหาคนมาปกป้องฉันหรอกค่ะ ฉันมีคนปกป้องอยู่แล้ว”
“ไม่ต้องเหรอ” เบอร์เกนเลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“อืม ไม่ต้องค่ะ คนของตระกูลอเนรีย์เราไม่ได้ด้อยไปกว่าคนที่คุณฝึกมาเลย”
ตระกูลอเนรีย์อีกแล้ว
ประกายตาเย็นวาบผ่านแววตาของเบอร์เกน เธอนึกว่าเขาไม่เข้าใจว่าเธอกำลัง ใช้ตระกูลอเนรีย์มาเตือนเขาหรือไง
เบอร์เกนผลักเธอออกไป แล้วดึงเน็คไทของเขาออก ก่อนจะพูดอย่างเชื่องช้า “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ พวกเราก็หย่ากันเถอะ คุณกลับไปหาตระกูลอเนรีย์”
พอได้ยินแบบนี้ ลี่ซาก็ตกใจ “เบอร์เกน คุณกำลังพูดอะไรคะ ทำไมเราต้องหย่ากันด้วย”
เบอร์เกนหันกลับมา แล้วมองเธอด้วยสายตาที่ไม่มีความอบอุ่น “ในเมื่อคุณคิดว่าคนของตระกูลอเนรีย์ดีกว่าคนที่ผมฝึกมา ผมคิดว่าคุณคงไม่ต้องการสามีอย่างผมแล้ว”
เขาลุกขึ้นยืน “หาวันมา แล้วเราไปหย่ากันเลย”
เขาโกรธแล้ว
ลี่ซาลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอวิ่งไปกอดเอวของเขาไว้จากด้านหลัง แล้วรีบพูด “ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้นนะคะ ได้ค่ะ...คุณจัดคนของคุณมาปกป้องฉัน โอเคไหมคะ”
ในการแต่งงานครั้งนี้ ยังไงเธอก็ด้อยกว่าเสมอ
ถึงแม้เธอจะไม่เต็มใจ แต่เธอก็ไม่อยากให้เขาทิ้งเธอไป
“ช่างเถอะ ยังไงคุณก็ดูถูกคนของผมอยู่ดี” เบอร์เกนแกะมือเธอออก แล้วเดินตรงไปที่ห้อง
“เบอร์เกนคะ”
ลี่ซาวิ่งตามเขาไป จนเกือบจะวิ่งชนประตูที่ปิดลง
เธอรีบเอื้อมมือไปบิดลูกบิดประตู มันถูกล็อกจากด้านใน
คราวนี้เขาโกรธแล้วจริงๆ
ลี่ซาตบประตูแรงๆ แล้วตะโกนออกมา “เบอร์เกนคะ ฉันจะไม่พูดถึงตระกูลอเนรีย์อีกแล้ว คุณอย่าโกรธเลยนะคะ ฉันผิดไปแล้ว”
ไม่มีสัญญาณตอบกลับ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！