ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1218

“มีหนูอยู่เป็นเพื่อน ย่าต้องดีขึ้นแน่จ้ะ” ท่านหญิงก็ได้กุมมือของเธอ ใบหน้าที่ซีดเผือดก็ได้มีรอยยิ้มเพิ่มมา มองแล้วก็ไม่ได้ดูเหมือนไร้เรี่ยวแรงขนาดนั้น

“จริงด้วย คุณย่าคะ หนูมีเรื่องจะบอกกับคุณย่า” ซ่างกวนหยวนก็ได้เช็ดน้ำตาให้สะอาด หัวเราะแล้วพูด

“หาแฟนเจอแล้วใช่ไหม?” ท่านหญิงก็ได้หัวเราะแล้วมองเธอ

ซ่างกวนหยวนได้ก้มหน้าอย่างเขินอาย “ค่ะ หาได้เจอแล้วค่ะ”

ท่านหญิงก็แค่ถามไปงั้นๆ ใครจะคิดว่าเป็นเรื่องจริง ก็ได้ดีใจเลยทันที “จริงเหรอ? รีบพาตัวเขามาให้ย่าดูหน่อย”

“เขาอยู่ข้างนอกค่ะ หนูไปเรียกเขาเข้ามา”

ซ่างกวนหยวนก็ได้รีบเดินออกจากห้องคนไข้

จิ้นเฟิงเฉินที่นั่งอยู่ข้างนอกเห็นเธอเดินออกมา ก็ได้รีบลุกขึ้น ถามอย่างใส่ใจว่า “คุณย่าเป็นยังไงบ้าง?”

ซ่างกวนหยวนก็ได้ช่วยจัดเสื้อให้เขา เงยหน้า “ท่านอยากเจอนาย”

“เธอร้องไห้?” เขาก็ได้ขมวดคิ้ว สายตาก็ได้จ้องมองตาที่แดงของเธอไม่ห่าง

“ทำไมไม่ได้อยู่ช่องเดียวกับฉันล่ะ?” ซ่างกวนหยวนก็ได้ขำออกมาอย่างช่วยไม่ได้

พอจิ้นเฟิงเฉินได้ยิน ก็ได้รีบตั้งสติ พูดอย่างจริงจังว่า “ฉันฟังอยู่ เธอบอกว่าคุณย่าอยากจะพบฉัน”

“อืม” ซ่างกวนหยวนก็ได้พยักหน้าอย่างพอใจ “นายเต็มใจที่จะเข้าไปเจอท่านไหม?”

“เต็มใจอยู่แล้ว”

นั่นเป็นคุณย่าของเธอนะ ก็เท่ากับว่าเป็นคุณย่าของเขา ไม่มีเหตุผลใดที่คนรุ่นใหม่จะไม่เชื่อฟังผู้อาวุโสกว่า

“งั้นพวกเราเข้าไปกันเถอะ”

ซ่างกวนหยวนก็ได้ลากเขาเดินเข้าห้องพักคนไข้ ไปที่หน้าเตียงของท่านหญิง

“คุณย่าคะ นี่เป็นแฟนของหนู จิ้นเฟิงเฉินค่ะ”

จิ้นเฟิงเฉินก็ได้เรียกอย่างสนิทสนมว่า “คุณย่าครับ”

พอเขาเข้ามา สายตาที่เต็มไปด้วยการสำรวจของท่านหญิงก็ได้อยู่บนตัวเขาตลอด

ตอนที่เขากับหลานสาวของตนนั้นได้ยืนอยู่ตรงหน้า ในที่สุดท่านหญิงถึงเข้าใจว่าอะไรคือคู่สร้างคู่สม

ชายก็หล่อ หญิงก็สวย

ไม่ว่ามองยังไงก็เป็นคู่ที่ฟ้าได้สร้างขึ้นเพื่ออยู่ด้วยกัน

ท่านหญิงก็ได้ยิ้มออกมาอย่างพอใจ “หนุ่มน้อยคนนี้ ย่าชอบมาก”

ซ่างกวนหยวนก็ได้พลักชายหนุ่มที่ได้ยืนตื่นเต้นอยู่ข้างๆ “คุณย่าบอกว่าท่านชอบนายน่ะ”

จิ้นเฟิงเฉินก็ได้ยิ้มอย่างสุภาพ “ขอบคุณครับคุณย่า”

ซ่างกวนหยวนมองแล้ว ก็วางใจ

ตั้งแต่ที่เธอได้ฉีดยาให้เขาไป นิสัยของจิ้นเฟิงเฉินก็ได้เปลี่ยนไปเลยร้อยแปดสิบองศา เมื่อก่อนเย็นชาขนาดไหน ตอนนี้ก็เป็นมิตรขนาดนั้น

ท่านหญิงก็ได้ยิ้มแล้วพูดกับจิ้นเฟิงเฉิน “หนุ่มน้อย เข้าใกล้หน่อย ย่ามีอะไรจะพูดกับเรา”

ได้ยินแบบนั้น จิ้นเฟิงเฉินก็ได้รีบก้มตัว เดินเข้าไป

“หนุ่มน้อย บางครั้งหลานสาวของย่าชอบเอาแต่ใจ แต่ว่าเธอนั้นเป็นคนเก่งจริงๆ และก็เป็นเด็กดีมาก เราก็ดีกับเธอมากๆ อย่าทำผิดต่อเธอ รู้ไหม?”

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้าอย่างหนักแน่น “ผมรู้ครับ”

“ถ้าเรารังแกเธอล่ะก็ ย่าไม่ปล่อยเราไปแน่!” ท่านหญิงแกล้งทำหน้าเข้มมองก็เตือนเขา

“คุณย่าครับ ท่านวางใจเถอะ ผมไม่มีทางผิดต่อหยวนหยวน ผมต้องทำดีกับเธอทั้งชีวิตแน่ครับ”

ได้ยินคำสัญญาของจิ้นเฟิงเฉิน อยู่ๆ ซ่างกวนหยวนก็รู้สึกว่ามันไม่เป็นความจริง

เธอก็ได้จ้องมองใบหน้าด้านข้างที่หล่อเหลาของเขา ผู้ชายคนนี้เป็นของเธอจริงๆ แล้วเหรอ?

เป็นแค่ความฝันหรือเปล่า?

ตื่นแล้ว เขาก็กลับไปหาเจียงสื้อสื้อ

สัมผัสถึงสายตาของเธอ จิ้นเฟิงเฉินหันหน้า เห็นว่าเธอร้องไห้ ก็ได้ร้อนรนเลยทันที “เธอร้องไห้อีกทำไม?”

พอเขาถามแบบนี้ ท่านหญิงก็ได้มองมา “หยวนหยวน หนูเป็นอะไรไป?”