ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1219

จิ้นเฟิงเหรารู้ว่าพี่ชายเขาได้กลับมาที่เมืองหลวง ก็ได้รีบเลื่อนตารางงานทั้งหมด ตัวเองก็ได้ไปยังเมืองหลวง

ถึงบ้านตระกูลฟาง พอเห็นเจียงสื้อสื้อ ก็ได้ถามอย่างอยากรู้ว่า “พี่สะใภ้ พี่ตอนนี้เป็นยังไงบ้าง?”

“ตอนนี้เขาอยู่ที่บ้านตระกูลซ่างกวน”

จิ้นเฟิงเหราขมวดคิ้ว “อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อยคน?”

เจียงสื้อสื้อหัวเราะอย่างข่มขืนสักพัก “ไม่ยอม”

“งั้นไม่ได้ นั่นเป็นพี่ชายของผมนะ สามีของพี่ พวกเราต้องไปเอาคนกลับมาให้ได้”

เห็นท่าทางที่ร้อนใจของเขา เจียงสื้อสื้อพูดเตือนว่า “เฟิงเหรา นายอย่าใจร้อนไป ตอนนี้พวกน้าชายเล็กของฉันกำลังหาวิธีอยู่”

เธอพูดแบบนี้ จิ้นเฟิงเหราก็ได้คิดเรื่องหนึ่งได้

“เหมือนผมรู้แล้วว่าวิธีของพวกน้าชายเล็กของพี่คืออะไร”

“อะไร?”

“ฟางซื่อกรุ๊ปได้ยุติการร่วมงานกับซ่างกวนกรุ๊ป มีผลกระทบต่อซ่างกวนกรุ๊ปไม่น้อย” จิ้นเฟิงเหราก็ได้เล่าข่าวที่เขาได้เห็นให้เธอฟังไปอย่างละเอียด

เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้ว “แต่ว่าการยุติการร่วมงาน ก็มีผลกระทบต่อฟางซื่อกรุ๊ปหรือเปล่า?”

“นั่นแน่นอนอยู่แล้ว นี่ก็เหมือนว่า......” จิ้นเฟิงเหราคิดๆ “ฆ่าศัตรูไปหนึ่งพันเราเสียหายไปแปดร้อย”

“นั่นก็ไม่ได้” เจียงสื้อสื้อส่ายหน้า “จะเป็นเพราะเรื่องของฉัน แล้วให้ฟางซื่อกรุ๊ปตกอยู่ในวิกฤติไม่ได้”

“ตกอยู่ในวิกฤติ?” จิ้นเฟิงเหราเลิกคิ้ว “ไม่ถึงขนาดนั้น ยังไงซะจิ้นกรุ๊ปกับฟางซื่อกรุ๊ปก็ได้ร่วมงานกัน น่าจะไม่มีปัญหาใหญ่อะไรชั่วขณะ”

“งั้นก็ดี” เจียงสื้อสื้อก็ได้โล่งอก

จิ้นเฟิงเหราก็ได้เงียบไปสักพัก พูด “แต่ว่า จะพึ่งแต่ฟางซื่อกรุ๊ปไปกดดันซ่างกวนหยวนอย่างเดียวไม่ได้ ผมยังต้องออกโรง”

“ฉันไปกับนาย”

พวกคุณน้าชายเล็กบอกให้เธอรออยู่ที่บ้านดีๆ แต่เธอนั้นไม่มีทางที่จะสงบใจลงได้เลยแม้แต่นิด

ถ้าจะต้องรออยู่ที่บ้านอย่างร้อนใจ สู้ไปที่บ้านตระกูลซ่างกวนเลยดีกว่า ไม่แน่อาจจะมีโอกาสเพียงเล็กน้อย

จิ้นเฟิงเหราพยักหน้า “ได้ พวกเราไปด้วยกัน”

......

กลับจากโรงพยาบาล จิ้นเฟิงเฉินเหนื่อยแล้ว ก็ได้ตรงขึ้นไปพักผ่อนที่ชั้นบน

ซ่างกวนหยวนเข้าไปในห้อง เดินไปข้างเตียง ก็ได้ก้มตัวไปห่มผ้าให้ดี สายตาก็ได้มองไปที่ใบหน้าของจิ้นเฟิงเฉิน นัยน์ตาก็ได้มีความกังวลส่งมาเล็กน้อย

ถึงแม้ฤทธิ์ยาสามารถทำให้เขาลืมเรื่องอดีต แต่เวลาเดียวกันก็ได้ทำให้ร่างกายของเขาแย่ลง เหนื่อยง่าย

เธอจำเป็นต้องคิดหาวิธี คิดดูว่าสามารถที่จะทำให้ร่างกายของเขาแข็งแรงขึ้นไหม

“คุณหนูครับ”

เสียงก็ได้ส่งมาเบาๆ

ซ่างกวนหยวนหันไป

เป็นพ่อบ้าน

เขาได้ยืนอยู่หน้าประตู สีหน้าร้อนรนเล็กน้อย

เธอได้เดินออกไป ปิดประตูลงเสร็จ ถึงถาม “มีอะไรเหรอ?”

“คุณเจียงมาแล้วครับ”

สีหน้าของซ่างกวนหยวนก็ได้เปลี่ยน รู้ว่าเจียงสื้อสื้อไม่มีทางตายใจตั้งแต่แรก แต่คิดไม่ถึงว่าจะมาหาเร็วขนาดนี้

“บอกเธอ ฉันไม่อยากเจอเธอ”

พ่อบ้านก็ได้พยักหน้าอย่างเคารพ “ครับ”

มองพ่อบ้านที่ลงไป ซ่างกวนหยวนก็ได้หรี่ตา สายตาได้มีความมืดมน

ไม่ว่ายังไง เธอไม่มีทางคืนจิ้นเฟิงเฉินให้เจียงสื้อสื้อ

ได้ยินพ่อบ้านบอกว่าซ่างกวนหยวนไม่ยอมมาเจอพวกเขา อารมณ์ของเจียงสื้อสื้อก็ได้ปะทุขึ้นมาเลยทันที ก็ได้ผลักพ่อบ้านออก เดินไปทางบันได

เธอต้องไปถามต่อหน้าซ่างกวนหยวนตรงๆ

“พี่สะใภ้!”

“คุณเจียง!”

เสียงที่ร้องด้วยความตกใจดัง จิ้นเฟิงเหรากับพ่อบ้านก็ได้รีบตามไป

เจียงสื้อสื้อรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน เตรียมที่จะตามหาทีละห้อง คิดไม่ถึงว่าพอมาถึงชั้นบน ก็มองเห็นซ่างกวนหยวนเลย

ทั้งสองก็ต่างพากันมองฝ่ายตรงข้าม