ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1263

"มันผิดทุกอย่างนั่นแหละ!" ซ่างหยิงโกรธจัดถึงขีดสุด พร้อมพูดอย่างเด็ดขาดว่า "ไม่ได้ แกต้องเลิกกับเวยเวยซะ"

เรื่องสัญญาการแต่งงานของสองตระกูลระหว่างตระกูลฟางกับตระกูลเย่ผู้คนต่างรู้โดยทั่วกันแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นทั้งสองฝ่ายก็ได้ปรึกษาหารือกันเรียบร้อยแล้ว ไม่ใช่ว่าแค่เขาบอกว่าไม่ยินยอมก็จะสามารถยกเลิกกันได้ง่ายๆ

"พวกเราไม่มีทางเลิกกัน" ฟางยู่เชินว่า "ผมกับเวยเวยต่างชอบพลอกัน ในเมื่อตัดสินใจตกลงคบกันแล้วก็จะไม่มีทางเลิกกัน"

"แล้วเสี่ยวอี้ล่ะ? เสี่ยวอี้จะทำยังไง?" ซ่างหยิงร้องถามด้วยความโกรธ

ฟางยู่เชินเงียบขรึมไป

อันที่จริงเขายังคิดไม่ออกเลยว่าจะบอกเรื่องนี้กับตระกูลเย่ยังไง

แล้วก็รู้ด้วยว่า ทันทีที่ตัดสัมพันธ์กับตระกูลเย่แล้ว ทั้งสองตระกูลจะต้องทะเลาะกันใหญ่โตแน่

"แกบอกไม่ได้ใช่ไหม?" ซ่างหยิงยิ้มเยาะ "เรื่องมาถึงตอนนี้ แกทำได้แค่ต้องเลิกกับเวยเวย เรื่องทุกอย่างมันถึงจะคลี่คลาย!"

"ไม่เลิก แม่ครับ เงื่อนไขข้อนี้แม่ตัดทิ้งไปเถอะครับ" ท่าทีของฟางยู่เชินเด็ดเดี่ยวแน่วแน่มาก เขาแทบไม่เหลือที่ว่างไว้สำหรับการเจรจาต่อรองเลย

ซ่างหยิงจ้องเขาเขม็ง แทบอดไม่ไหวอยากจะตรงเข้าไปเคาะหัวเขาเปิดออกดู ว่าข้างในนั้นมันบรรจุอะไรเอาไว้ข้างในกันแน่?

เย่เสี่ยวอี้กับเหลียงซินเวย

ขอเพียงแค่เป็นคนมีสมองต่างก็รู้ดีว่าจะต้องเลือกใคร

แต่เขากลับเลือกเหลียงซินเวย ผู้หญิงที่ไม่เพียงแต่ไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้ แถมยังอาจทำให้เขาเดือดร้อนด้วยซ้ำ

ไม่ได้ เธอไม่ยอมปล่อยให้เขาเลอะเทอะเลอะเลือนต่อไปเด็ดขาด

"พวกเราต้องไปบ้านตระกูลเย่เดี๋ยวนี้ วันนี้ต้องจัดการแก้ไขเรื่องนี้ให้เรียบร้อย"

ซ่างหยิงไม่สนใจปฏิกิริยาตอบสนองใดๆ ของฟางยู่เชิน เข้าไปลากเขาเดินออกไปด้านนอก

ฟางเถิงกลับมาและบังเอิญเห็นฉากนี้เข้าพอดี เขาขมวดคิ้วขึ้นพร้อมเอ่ยถามเสียงดัง "นี่พวกเธอกำลังทำอะไรกัน?"

"เหล่าฟาง ในที่สุดคุณก็กลับมาสักที"

เมื่อเห็นฟางเถิง ซ่างหยิงก็เหมือนเห็นผู้ช่วยชีวิต รีบปล่อยฟางยู่เชิน แล้วเข้าไปทักทายเขาทันที

"เป็นอะไรกันเหรอ?" เมื่อเห็นท่าทางเธอดูร้อนใจวิตกกังวลมาก ฟางเถิงจึงเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง

"จะอะไรอีกล่ะ? ฉันแทบจะโมโหไอ้ลูกบ้านี่จนแทบบ้าอยู่แล้ว" ซ่างหยิงชี้ไปที่ฟางยู่เชิน พร้อมพูดด้วยความโกรธ

ฟางยู่เชินรีบร้องออกมาทันที "แม่ ผมไม่เคยคิดจะทำให้แม่โมโหเลยนะ ผมเคยบอกแม่ไปตั้งนานแล้ว"

"เคยบอกกับฉันนานแล้ว?" ซ่างหยิงฉีกยิ้มอย่างโกรธเคือง "เคยบอกอะไรกับฉัน? ที่แกไม่มีทางเห็นด้วยกับเรื่องการแต่งงานอย่างนั้นเหรอ?"

เมื่อได้ยินดังนั้น ฟางเถิงจึงมองไปที่ฟางยู่เชิน แล้วถามว่า "ยู่เชิน ที่แม่แกพูดจริงหรือเปล่า?"

ฟางยู่เชินพยักหน้า "อืม จริงครับ"

"ทำไมไม่เห็นด้วย?" ฟางเถิงถามอีกครั้ง

"เพราะว่า......" ฟางยู่เชินลังเลเล็กน้อย "พ่อครับ ผมมีคนที่ชอบแล้ว"

ฟางเถิงมองเขาเงียบๆ สีหน้าเปลี่ยนเป็นจริงจัง

......

ฟางยู่เชินเดินตามหลังพ่อเข้าไปในห้องหนังสือ

หลังจากประตูปิดลง ฟางเถิงก็เอ่ยถามเข้าประเด็นทันที "เด็กผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร?"

"เหลียงซินเวย"

ฟางเถิงขมวดคิ้ว "ชื่อนี้ทำไมฟังดูคุ้นๆ?"

"เธอเคยมาที่บ้านของเรา เป็นเพื่อนของสื้อสื้อ"

"ฉันเคยเจอหรือเปล่า?"

"ไม่เคยเจอครับ ตอนเธอมา พ่อไม่อยู่บ้านพอดี"

ฟางเถิงพยักหน้า "แล้วเธอนิสัยเป็นยังไง?"

"เธอดีมากครับ ใจดีมาก"

ทันทีที่พูดถึงเหลียงซินเวย บนใบหน้าของฟางยู่เชินก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันแสนหวานโดยไม่รู้ตัว

นัยน์ตาของฟางเถิงมองอย่างลุ่มลึก เขามองออกว่าลูกชายของเขาชอบเด็กผู้หญิงที่ชื่อเหลียงซินเวยมาก

ถ้าเป็นเมื่อก่อน บางทีเขาอาจจะยอมเห็นด้วย

แต่ตอนนี้ไม่ได้