ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1291

ซ่างกวนหยวนเห็นว่าสีหน้า​ของ​จิ้นเฟิงเฉินผิดปกติ​ไป จึง​รู้สึก​ตื่นตระหนก รีบพูดขึ้น​มา​ก่อน"เจียงสื้อสื้อ เขาลืมเธอไปแล้ว​ ลืมอดีตไปหมดแล้ว เขาจะใช้ชีวิต​อยู่กับเธอได้ยังไง​ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้​คนที่เขารักคือฉัน!"

พอได้ยินแบบนี้ เจียงสื้อสื้อก็หัวเราะ แล้วพูดอย่างประชดประชันว่า "เธอนี่หลอกตัวเองเก่งจริงๆ เขารักเธออย่างนั้น​เหรอ​ ไม่ใช่​ว่า​เพราะซาบซึ้งใจ​ที่​เธอช่วยชีวิต​ถึงได้ยอมแต่งงานกับเธอหรือไง "

"เขารักฉัน" ซ่างกวนหยวนพูดเสียงสูง เหมือนกำลังซ่อนความไม่มั่นใจของตังเองไว้

"อย่างนั้น​เหรอ​" เจียงสื้อสื้อมองไปทางจิ้นเฟิงเฉิน"คุณบอกสิคะ ว่าคุณรักเธอจริงหรือเปล่า"

รัก?​

จิ้นเฟิงเฉินอยากจะตอบ แต่พอสบตาเข้ากับดวงตาใสสะอาด เขาก็ลังเลเล็กน้อย

"เฟิงเฉินคะ บอกเธอไปสิคะ ว่าคนที่คุณรักคือฉัน" ซ่างกวนหยวนจับแขนจิ้นเฟิงเฉินแน่น แล้ว​พูดเร่งเร้า​"รีบพูดสิคะ"

เจียงสื้อสื้อยิ้มเยาะ "เขาไม่ได้รักเธอ เธอจะให้​เขาพูดอะไรล่ะ"

"เธอโกหก" ซ่างกวนหยวนหันกลับ​ แล้วมองหน้าเธออย่างเย็นชา "เขาเป็นของฉัน เธออย่าได้คิดจะมาทำลายความรักของพวกเรา"

"ความรักของพวกเธออย่างนั้น​เหรอ​" เจียงสื้อสื้อยิ้มเยาะ "เธอนี่ไร้ยางอายจริงๆ"

"นี่เธอ" ซ่างกวนหยวนกัดฟันกรอดอย่าโกรธแค้น​

จากปลายตาของเจียงสื้อสื้อเหลือบไปที่นายท่านหญิงซ่างกวนที่อยู่​ข้างล่างเวที แววตาของเธอเย็น​ชา "ซ่างกวนหยวน งานแต่งงานในวันนี้ไม่มีทางดำเนินงานอย่างราบรื่น​แน่นอน​ หรือก็คือเธอจะไม่มีทางได้แต่งงานกับเฟิงเฉิน จะพูดให้​ถูก​ก็คือ มันจะไม่มีวันเป็นไปได้"

"เจียงสื้อสื้อ มันจะเกินไปแล้ว​นะ​" ซ่างกวนหยวนตะโกนเสียงดัง

"ฉันทำเกินไปเหรอ?" เจียงสื้อสื้อหัวเราะ แต่ในวินาทีถัดมา เธอก็มองมาด้วยแววตาเฉียบคม​ สีหน้า​ของเธอฉุนเฉียวมากขึ้น​ "เธอต่างหาก​ที่​ทำเกินไป! เธอขโมย​สามีของฉัน พ่อของลูกฉันไป"

แขกที่มาร่วมงานต่างก็กระซิบ​กระซาบกันเสียงดัง

"คิดไม่ถึง​เลย​ว่า​คุณ​หนู​ตระกูล​ซ่างกวน จะทำเรื่องไร้ยางอายแบบนี้ออกมาได้"

"จริงด้วย ฐานะอย่างเธออยากจะหาผู้ชาย​แบบไหน​ไม่ได้กัน ทำไมถึงไปชอบสามีของคนอื่น แบบนี้ไม่เรียกไร้ยางอายจะเรียกว่าอะไรล่ะ"

แขกที่มาร่วมงานไม่ใช่เป็น​ญาติก็เป็นเพื่อนของตระกูล​ซ่างกวน บางคนตีหน้า​เป็นมิตรกับตระกูล​ซ่างกวน แต่แอบไม่พอใจตระกูล​ซ่างกวนอยู่ในใจ

พอเห็นแบบนี้ จึงใช้โอกาสนี้ ระบาย​อารมณ์​ออกมาอย่างสะใจ

ซ่างกวนหยวนกับซ่างกวนเชียน และ​นายท่านหญิงซ่างกวนได้ยินทุกคำพูด​

สีหน้า​ของ​ทุกคนจึงดูแย่มาก

โดยเฉพาะนายท่านหญิงซ่างกวน

สิ่งที่เธอให้ความสำคัญมากที่สุดคือหน้าตาทางสังคม​ของตระกูล​ซ่างกวน แต่วันนี้เกิดเรื่อง​แบบนี้ขึ้น​ ตระกูล​ซ่างกวนขายหน้า​ไปหมดแล้ว

แต่เรื่องนี้เธออนุญาต​เอง ถึงจะต้อง​อับอาย​ขายหน้า​แค่ไหน เธอทำได้เพียงกัดฟันทนเท่านั้น

ซ่างกวนหยวนไม่เหมือนกัน เธอทนไม่ได้ที่คนอื่นพูดถึงตัวเองแบบนั้น

เธอก็แค่ไล่ตามความรักของเธอ

ไม่มีความผิด​เลยสักนิด​

"มัวยืนบื้ออะไรกันอยู่​ รีบเอาผู้หญิงคนนี้ออกไปจากที่นี่ซะ"

ถ้าเจียงสื้อสื้อถูกไล่ออกไป ทุกอย่างก็จะกลับสู่สภาวะปกติ

คนพวกนั้น​เดินเข้ามาล้อม พอเห็นแบบนี้ ฟางยู่เชินกับกู้เนี่ยนจึงเพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น​ แล้วดึงเจียงสื้อสื้อไว้ด้านหลัง​พวกเขาเพื่อคุ้มครอง​ความปลอดภัย​

"หยุดเดี๋ยว​นี้นะ"

ซ่างกวนเชียนตะโกนขึ้นมา​อีกครั้งเพื่อหยุดยั้ง​พวกเขา แต่คราวนี้พวกเขาไม่ฟังคำสั่งเขา

ดูเหมือนว่าซ่างกวนหยวนจะเอาจริง​แล้ว​

ฟางยู่เชินกับกู้เนี่ยนแลกเปลี่ยนสายตากัน แล้วเริ่มลงมือ​

ทั้งสองฝ่ายเริ่มเข้าต่อสู้กัน จนล้อมเป็นวง​

แขกที่มาร่วมงานต่างกรีดร้อง จนเกิดความโกลาหลขึ้นมา

เจียงสื้อสื้อพยายามขยับตัวเข้าใกล้จิ้นเฟิงเฉิน แต่มีเงาร่างคนหนึ่งพุ่งเข้ามาหาเธอในช่วง​โกลาหล เธอรีบถอยหลัง​กลับ แล้ว​รู้สึก​เหยียบความว่างเปล่า​ ก่อนที่ร่างกาย​ของ​เธอจะหงายหลัง​ลงไป

"สื้อสื้อ"

พอฟางยู่เชินเห็นฉากนี้ก็ตกใจมาก รีบวิ่งไปเพื่อคว้าตัวเธอไว้