ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1438

จิ้นเฟิงเหรากลับมาที่บ้าน ก็ตรงดิ่งไปที่ห้องหนังสือ

จิ้นเฟิงเฉินทำงานอยู่ที่ห้องหนังสือ เห็นเขามา ก็ปิดเอกสารในมือ เอ่ยถามว่า "เสร็จแล้วเหรอ"

"อืม เสร็จแล้ว" จิ้นเฟิงเหราเดินมาข้างๆโซฟาแล้วนั่งลง

"เป็นยังไงบ้าง"

จิ้นเฟิงเหรานิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง "เป็นผู้หญิงที่แปลกประหลาดคนหนึ่ง"

"แปลกประหลาดเหรอ" จิ้นเฟิงเฉินแปลกใจเล็กน้อย

"พูดให้ถูกต้องมากกว่านี้ น่าจะเป็นผู้หญิงที่ไม่จริงใจคนหนึ่ง" จิ้นเฟิงเหราลุกขึ้น เดินมาตรงหน้าเขา พูดต่อว่า "แม้ปากเธอจะบอกว่าอยากทำงานร่วมกับจิ้นกรุ๊ป แต่ผมสัมผัสถึงความจริงใจของเธอไม่ได้เลย"

จิ้นเฟิงเฉินนิ่งเงียบไปชั่วครู่ "......งั้นเธอพูดว่าอะไร"

"เธอบอกว่าเธอสนใจโครงการปัญญาประดิษฐ์อันนี้ อยากร่วมมือกับจิ้นกรุ๊ป และอัตราการทำกำไรให้จิ้นกรุ๊ปสูงมาก คำนวณแล้ว JRไม่ได้กำไรเลย"

พูดมาถึงตรงนี้ จิ้นเฟิงเหราขมวดคิ้ว "อย่างนั้นเธอมาร่วมมือกับพวกเราเพื่ออะไร"

โครงการที่ไม่ได้กำไรเลย ไม่จำเป็นต้องร่วมมือกันจริงๆ

"นี่คือเงื่อนไขที่เธอให้จิ้นกรุ๊ปเหรอ" จิ้นเฟิงเฉินถาม

"อืม นอกจากนี้แล้ว เธอยังบอกด้วยว่าขอแค่ได้ร่วมมือกัน ทุกเรื่องพวกเราจิ้นกรุ๊ปเป็นคนตัดสินใจ ไม่จำเป็นต้องสนใจความเห็นของJR"

ได้ยินดังนั้น จิ้นเฟิงเฉินยิ้ม ในรอยยิ้มแฝงด้วยความสงสัยใคร่รู้ "นี่เธอคิดจะขายJRเหรอ"

"เธอเสนอเงื่อนไขดีมากเกินไป กลับทำให้คนรู้สึกแปลกๆ" จิ้นเฟิงเหราพูดความรู้สึกตนเองออกมา

สำหรับหลี่ซีผู้หญิงคนนั้น เขาชอบไม่ลงจริงๆ

"ยิ่งเป็นเงื่อนไขที่น่าสนใจมาก ก็ยิ่งมีปัญหามาก" จิ้นเฟิงเฉินพูด "ฉันจำเป็นต้องสงสัยว่าแผนการที่แท้จริงของJRคืออะไรถึงอยากจะทำงานร่วมกับจิ้นกรุ๊ป"

"พี่ ต้องการให้ผมส่งคนไปสืบดูมั้ย"

"สืบ จำเป็นต้องสืบให้กระจ่าง" จิ้นเฟิงเฉินหรี่ตาแฝงให้เห็นอันตรายออกมา "ฉันจะดูสิว่าJRมีแผนร้ายอะไร"

"พี่ พี่วางใจเถอะผมจะสืบให้กระจ่างแน่" จิ้นเฟิงเหรารับประกัน

......

จิ้นเฟิงเฉินทำงานเสร็จก็กลับไปที่ห้อง พบว่าเจียงสื้อสื้อยังไม่นอน

"ทำไมยังดูโทรศัพท์มือถืออยู่อีก"

เจียงสื้อสื้อรีบปิดโทรศัพท์มือถือ "กำลังอ่านข่าวค่ะ เลยลืมดูเวลา"

"ข่าวอะไรน่าดูขนาดนี้เลย"

"ก็คือ......" เจียงสื้อสื้อเปิดโทรศัพท์มือถือขึ้นมาใหม่ เอาโทรศัพท์ยกขึ้นมาตรงหน้าเขา "คือข่าวหลี่ซี"

จิ้นเฟิงเฉินพอมองเห็น ว่าเป็นหลี่ซีจริงๆ คิ้วเรียวของเขาขมวดขึ้นโดยไม่รู้ตัว "ดูหล่อนทำไม"

"ก็อยากรู้นี่" เจียงสื้อสื้อก้มหน้า เลื่อนโทรศัพท์ไปพลางพูดพลางว่า "ฉันได้ข่าวว่าเธออยากจะร่วมงานกับจิ้นกรุ๊ป ก็เลยอยากรู้ว่าเธอเป็นคนยังไง

แล้วอีกอย่างฉันได้ข่าวว่า คืนวันนี้เธอนัดคุณไปทานข้าวด้วย"

ตอนที่พูดประโยคนี้ เจียงสื้อสื้อเงยหน้ามามองเขา ในดวงตาไม่ได้มีความไม่พอใจ ในทางกลับกันมีรอยยิ้มเล็กน้อย

"คุณอยากจะบอกอะไร" จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้ว

"ฉันรู้สึกว่า......" เจียงสื้อสื้อแกล้งทำเป็นลากเสียงยาวๆ ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ "เธอพุ่งเป้ามาที่คุณ!"

จิ้นเฟิงเฉินอึ้ง จากนั้นก็ตั้งตัวได้ ยิ้มออกมา "คุณกำลังคิดฟุ้งซ่านอีกแล้วนะ"

"ฉันคิดฟุ้งซ่านที่ไหนกัน" เจียงสื้อสื้อกุมมือของเขาไว้ "สามีฉันทั้งหล่อทั้งเก่ง ก็ต้องถูกคนอื่นหมายตาไว้แล้วแน่เลย"

"นี่คุณหึงเหรอ" จิ้นเฟิงเฉินถาม

เจียงสื้อสื้อส่ายหน้า "ไม่ได้หึง ก็แค่ไม่อยากให้มีผู้หญิงที่เหมือนกับซ่างกวนหยวนแบบนั้นเพิ่มขึ้นมาอีก"

จะว่าไปแล้ว พอเกิดเรื่องขึ้นมา ก็จะหวาดระแวงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้อีกขึ้นไปอีกนาน

เพราะว่าหลี่ซีคนนี้กับซ่างกวนหยวนคล้ายกัน คือต่างก็เกิดในชาติตระกูลที่ดี หน้าตาสะสวย เธอกลัวว่าจะเกิดเรื่องซ้ำรอยเดิมอีกครั้ง

"ซ่างกวนหยวนตายไปแล้ว" จิ้นเฟิงเฉินพูดเบาๆ "อีกอย่างผมก็ให้เฟิงเหราไปสืบข้อมูลของหลี่ซีให้กระจ่างแล้ว"