ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1451

"ประธานซ่างกวน คุณพูดว่าอะไรนะคะ" หลี่ซีเหมือนกับไม่ได้ยิน จึงได้ถามขึ้นอย่างใจเย็น

ถ้าหากว่าเขาจำเธอได้จริงๆ อย่างนั้นเธอก็สามารถปฏิเสธไม่ยอมรับได้

เพราะว่ารูปลักษณ์ภายนอกของเธอตอนนี้แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

ซ่างกวนเชียนได้สติคืน สิ่งที่ผ่านเข้ามาในดวงตาคือใบหน้าที่ไม่คุ้นเคย แววตาของเขาจึงประกายความผิดหวัง

"ขอโทษที่ผมเสียมารยาทครับคุณหลี่" ซ่างกวนเชียนยิ้มขออภัย

หลี่ซีแอบถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ใบหน้ายังคงรักษารอยยิ้มไว้แล้วกล่าว :"ไม่เป็นไรค่ะ"

"เชิญนั่ง"

หลังจากทั้งคู่นั่งลง ซ่างกวนเชียนก็พูดตรงๆ ถึงจุดประสงค์ของการมา

"คุณหลี่ครับ ที่ผมมาในวันนี้คืออยากจะคุยกับคุณเรื่องการร่วมมือของบริษัททั้งสองครับ"

หลี่ซียิ้มพยักหน้า "ฉันรู้ค่ะ แต่......"

เธอกล่าวอย่างรู้สึกขออภัย:"เกรงว่าจะทำให้คุณผิดหวังเสียแล้ว JRตอนนี้ยังไม่มีนโยบายที่จะร่วมมือกับซ่างกวนกรุ๊ปค่ะ"

"ทำไมครับ" ซ่างกวนเชียนกล่าวถามต่อ "เป็นเพราะจิ้นกรุ๊ปเหรอ พวกคุณอยากแค่จะร่วมมือกับจิ้นกรุ๊ปเท่านั้นเหรอครับ"

เมื่อเอ่ยถึงจิ้นกรุ๊ป เห็นได้ชัดว่ารอยยิ้มบนใบหน้าของหลี่ซีได้จางลงเล็กน้อย น้ำเสียงก็เย็นชาลง "ประธานซ่างกวนคะ ไม่ว่าJRจะร่วมมือกับใคร คุณก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะถามค่ะ"

ซ่างกวนเชียนถึงได้รู้ตัวว่ากิริยาของตัวเองนั้นเกินความเหมาะสม จึงได้รีบขออภัย "ขอโทษครับ ผมอยากจะร่วมมือกับบริษัทของคุณจริงๆ ดังนั้นอารมณ์จึงค่อนข้างใจร้อน"

หลี่ซียิ้มและก็ไม่ได้พูดอะไรอีก

ซ่างกวนเชียนจับใบสัญญาในมือไว้แน่น เขาไม่เต็มใจที่จะกลับไปแบบนี้ ไม่ว่าจะอย่างไรวันนี้จะต้องคุยสัญญาการร่วมมือนี้ให้สำเร็จ

ครั้นแล้ว เขาจึงยื่นใบสัญญาไปที่ด้านหน้าของหลี่ซี แล้วกล่าวจริงจังว่า:"นี่เป็นใบสัญญาของผม เชิญคุณหลี่โปรดอ่านดูก่อน หากพึงพอใจ จะได้พิจารณาไตร่ตรองการร่วมมือ"

หลี่ซีเงยหน้าขึ้นมองเขา ประสานกับแววตาที่คาดหวังของขา แล้วขมวดคิ้วขึ้น

ถ้าหากว่าเธอไม่ตกลงการร่วมมือ เกรงว่าเขาคงจะต้องมาอีกเป็นครั้งที่สอง ครั้งที่สาม ไม่ยอมหยุดอย่างแน่นอน

เธอแค่ต้องการหลีกเลี่ยงการติดต่อกับเขาที่มากเกินไป หลีกเลี่ยงการถูกเขาดูออกหรือจับผิดอะไรได้

"ได้ค่ะ ฉันจะอ่านดู"

หลี่ซี เปิดใบสัญญาออกมาอ่านดูอย่างตั้งใจ

เธอกำลังอ่านใบสัญญา ซ่างกวนเชียนก็จ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา 

หลี่ซีรู้สึกถึงการจ้องมองด้วยแววตาที่ร้อนผ่าวของเขา แล้วยื่นมือออกมาปัดไรผมที่ปรกลงมาทัดเข้าที่ใบหูอย่างอึดอัดใจ จากนั้นเงยหน้าขึ้น

วินาทีที่เธอเงยหน้าขึ้นนั้น ซ่างกวนเชียนนึกว่าตัวเองกำลังมองเห็นซ่างกวนหยวน

ในความมึนงง เขาก็โพล่งเสียงเรียกออกมาอีกครั้ง: "หยวนหยวน"

หลี่ซีจิตใจลนลาน แต่ฉับพลันก็หายไป ยิ้มแล้วกล่าว:"ประธานซ่างกวน หยวนหยวนคือใครคะ"

ซ่างกวนเชียนตระหนักได้ว่าตัวเองว่าเสียมารยาทอีกแล้ว จึงยิ้มอย่างเคอะเขินแล้วตอบกลับว่า:"หยวนหยวนเป็นน้องสาวของผมครับ"

"ออค่ะ" หลี่ซีพยักหน้า ลังเลอยู่สักพัก ถึงได้ถามขึ้น: "ฉันกับน้องสาวคุณเหมือนกันมากเหรอคะ คุณถึงได้เรียกฉันด้วยชื่อน้องสาวคุณถึงสองครั้ง"

"ไม่เหมือนครับ" ถึงแม้ไม่อยากจะยอมรับ แต่เธอนั้นมีรูปลักษณ์ที่ไม่เหมือนหยวนหยวนจริงๆ

"เหรอคะ" หลี่ซีจ้องมองเขาแวบหนึ่ง แล้วก้มหน้าลงดูใบสัญญาต่อ

เขาคงน่าจะคิดถึงซ่างกวนหยวนมากเกินไป ถึงได้เรียกเธอว่าหยวนหยวน"สองครั้งโดยไม่รู้ตัว

"แต่......" ซ่างกวนเชียนเปิดปากขึ้นในทันใด

หลี่ซีลนลานขึ้นอีกครั้งทั้งที่อุตส่าห์ระงับไว้ได้แล้ว

"กิริยาท่าทางบางอย่างของคุณเหมือนกับเธอมาก"

กิริยาท่าทาง? เหมือน?

หลี่ซีขมวดคิ้ว ไม่ได้การแล้ว จะให้เขาจับผิดไม่ได้

เธอเงยหน้าขึ้น ใบหน้าที่งดงามเต็มไปด้วยความรอยยิ้ม "อย่างนั้นถือเป็นเกียรติของฉัน"

ถึงแม้ว่าใบหน้าจะไม่เหมือน แต่ว่ากิริยาท่าทางนั้นเหมือนมากจริงๆ

ซ่างกวนเชียนยิ้มเศร้าครู่หนึ่ง "คุณไม่ใช่หยวนหยวนจริงๆ เหรอ"