ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1458

"ครับ" 

กู้เนี่ยนหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมที่จะโทรแจ้งความกับตำรวจ จิ้นเฟิงเฉินก็ได้กล่าวกำชับขึ้นในเวลานี้:"เตรียมหนังสือมอบอำนาจ เตรียมฟ้องบริษัท เทคโนโลยี จินยวี่ จำกัด ปกป้องสิทธิ์ที่ถูกต้องตามกฎหมายและผลประโยชน์

ของบริษัทพวกเรา

"ครับ"

กู้เนี่ยนรับคำสั่งแล้วก็จากไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ตำรวจรับสำนวนคดี ก็ได้รีบส่งคนไปตรวจสอบตามเบาะแสที่กู้เนี่ยนแจ้งมา พวกเขาจึงตามไปถึงที่พักอาศัยของหลี่หมิงเจ๋อ

ใครจะไปรู้ว่าจะเจอแต่ความว่างเปล่า

หลี่หมิงเจ๋อราวกับเดาได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว จึงได้หนีไปแล้ว

เมื่อได้ยินข่าวนี้ สีหน้ากู้เนี่ยนหมองลงทันที

เขาตำหนิติด่าลูกน้องไปหนึ่งรอบ แล้วก็รายงานเรื่องนี้ให้กับจิ้นเฟิงเฉิน

"คุณชายครับ เป็นความผิดพลาดของผม ที่ให้คนเฝ้าจับตาหลี่หมิงเจ๋อไว้ไม่ดี" กู้เนี่ยนแบกรับความผิดนี้ไว้คนเดียว

ถึงแม้ว่าลูกกน้องจะงีบหลับจนหลี่หมิงเจ๋อหลบหนีไปได้ แต่ก็ยังเป็นความผิดพลาดของเขาอยู่ดี

"ตามหาต่อไป จะต้องตามหาหลี่หมิงเจ๋อให้เจอเพื่อมาเป็นพยาน!" จิ้นเฟิงเฉินรับสั่งด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

กู้เนี่ยนพยักหน้า "รับทราบครับ"

......

"พี่พูดว่าอะไรนะ หลี่หมิงเจ๋อคนนั้นหนีไปแล้วอย่างนั้นเหรอ" จิ้นเฟิงเหรามองจิ้นเฟิงเฉินด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

"ทางตำรวจไปหาเขาตามที่พักอยู่อาศัย พบว่าคนคนนั้นไม่อยู่แล้ว สอบถามเพื่อนบ้านถึงได้รู้ว่าย้ายหนีไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"

จิ้นเฟิงเหราขมวดคิ้ว "อย่างนั้นได้ไปหาภรรยาของเขาหรือเปล่า"

จิ้นเฟิงเฉินทำหน้าจริงจังแล้วย้อนถามกลับ "นายคิดว่าไงล่ะ"

"อย่างนั้นภรรยาของเขาว่าอย่างไรบ้าง" จิ้นเฟิงเหราถามขึ้นอีก

"ไม่รู้เรื่องอะไรเลย"

"ให้ตายเหอะ!" จิ้นเฟิงเหราอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาหนึ่งคำ "พี่ว่าจิ้นกรุ๊ปไม่เคยที่ปฏิบัติไม่ดีต่อพนักงานคนใด ทำไมถึงมีคนกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา"

ใบหน้าของจิ้นเฟิงเฉินไม่เหลือความรู้สึกใดๆ คิ้วขมวดแน่นขึ้น

"พี่ จะปล่อยซ่งหัวหยางไปไม่ได้นะ" จิ้นเฟิงเหราโมโหสุดขีด "บังอาจมาใช้วิธีแบบนี้ในการล้วงความลับทางการค้า ก็ต้องสมควรให้เขารับกรรมในคุก!"

"พี่ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่" จิ้นเฟิงเฉินหรี่ตาลงด้วยแววตาดำถมึงทึง "ช่วงนี้ตลาดภายในประเทศไม่ค่อยสงบ สถานการณ์ของจิ้นกรุ๊ปก็จะยิ่งยากขึ้นไปอีก"

ได้ยินดังนั้น ใบหน้าของจิ้นเฟิงเหราก็ผุดความกังวลขึ้น "อย่างนั้นพวกเราควรจะทำอย่างไรกันดี อีกอย่างผมพบว่าตั้งแต่ที่คริสมินและJRกรุ๊ปกลับมาที่ประเทศ ทุกอย่างก็ค่อยๆ แปลกประหลาดขึ้น"

บริษัท เทคโนโลยี จินยวี่ จำกัดก็แค่บริษัทที่ไม่ได้ใหญ่โตมาก ด้วยนิสัยของซ่งหัวหยางจะกล้ามาเป็นศัตรูกับจิ้นกรุ๊ปได้อย่างไร

นี่ช่างแปลกมากจริงๆ !

ไม่เพียงแต่จิ้นเฟิงเหรารู้สึกแปลกใจ จิ้นเฟิงเฉินเองก็แปลกใจเช่นกัน

เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในตอนนี้ บางทีอาจเป็นแค่เพียงการเริ่มต้น

จิ้นกรุ๊ปยังต้องเผชิญกับพายุลูกใหญ่อีก

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ จิ้นเฟิงเฉินจึงได้กล่าวกำชับ :"เฟิงเหรา นายจะต้องไปปลอบประโลมบริษัทหุ้นส่วนด้วยตัวเอง ให้พวกเขาสบายใจ และจะต้องทำให้โครงการอื่นอยู่ในสภาพมั่นคง"

จิ้นเฟิงเหราพยักหน้า "ครับ ผมรู้แล้วครบว่าต้องทำอย่างไร"

......

หลี่หมิงเจ๋อซ่อนตัวอยู่ในโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่ง ยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ออกจากห้อง ใช้ชีวิตด้วยการสั่งอาหารมาส่งที่ห้อง

เขาได้โทรศัพท์หาภรรยา

เมื่ออีกฝ่ายรับสายขึ้น ก็ดุด่าต่อว่าเขาเป็นชุดใหญ่:"ไอ้สารเลว เล่นการพนันไม่ว่า นี่คุณยังขายความลับทางการค้าของบริษัทให้กับบริษัทอื่นอีก หลี่หมิงเจ๋อคุณนี่ช่างแน่จริงๆ !"

"เมียจ๋า ขอโทษ ผมก็แค่อยากจะหาเงินมาใช้หนี้พนัน ผม......"

"ฉันไม่อยากจะฟังอะไรทั้งนั้น เพราะถึงอย่างไรพวกเราก็หย่ากันแล้ว!"

โทรศัพท์ถูกวางสายลง

หลี่หมิงเจ๋อได้ทอดกายลงบนเตียงด้วยใบหน้าที่สิ้นหวัง

เขารับเงินก้อนใหญ่จากซ่งหัวหยางมาก้อนหนึ่ง แต่ตอนนี้เขานั้นแทบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน เมื่อออกไปจะต้องถูกตำรวจที่ตามหาเขาทั่วเมืองจับตัวไปอย่างแน่นอน

เขาไม่อยากติดคุก......

และในยามนี้ประตูห้องมีเสียงเคาะดังขึ้น

หลี่หมิงเจ๋อตกใจ รีบลุกขึ้นมานั่งจากเตียง

"ใคร" เขาเอ่ยปากถาม