ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 1458

"ครับ" 

กู้เนี่ยนหยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมที่จะโทรแจ้งความกับตำรวจ จิ้นเฟิงเฉินก็ได้กล่าวกำชับขึ้นในเวลานี้:"เตรียมหนังสือมอบอำนาจ เตรียมฟ้องบริษัท เทคโนโลยี จินยวี่ จำกัด ปกป้องสิทธิ์ที่ถูกต้องตามกฎหมายและผลประโยชน์

ของบริษัทพวกเรา

"ครับ"

กู้เนี่ยนรับคำสั่งแล้วก็จากไปอย่างรวดเร็ว

ทันทีที่ตำรวจรับสำนวนคดี ก็ได้รีบส่งคนไปตรวจสอบตามเบาะแสที่กู้เนี่ยนแจ้งมา พวกเขาจึงตามไปถึงที่พักอาศัยของหลี่หมิงเจ๋อ

ใครจะไปรู้ว่าจะเจอแต่ความว่างเปล่า

หลี่หมิงเจ๋อราวกับเดาได้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว จึงได้หนีไปแล้ว

เมื่อได้ยินข่าวนี้ สีหน้ากู้เนี่ยนหมองลงทันที

เขาตำหนิติด่าลูกน้องไปหนึ่งรอบ แล้วก็รายงานเรื่องนี้ให้กับจิ้นเฟิงเฉิน

"คุณชายครับ เป็นความผิดพลาดของผม ที่ให้คนเฝ้าจับตาหลี่หมิงเจ๋อไว้ไม่ดี" กู้เนี่ยนแบกรับความผิดนี้ไว้คนเดียว

ถึงแม้ว่าลูกกน้องจะงีบหลับจนหลี่หมิงเจ๋อหลบหนีไปได้ แต่ก็ยังเป็นความผิดพลาดของเขาอยู่ดี

"ตามหาต่อไป จะต้องตามหาหลี่หมิงเจ๋อให้เจอเพื่อมาเป็นพยาน!" จิ้นเฟิงเฉินรับสั่งด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม

กู้เนี่ยนพยักหน้า "รับทราบครับ"

......

"พี่พูดว่าอะไรนะ หลี่หมิงเจ๋อคนนั้นหนีไปแล้วอย่างนั้นเหรอ" จิ้นเฟิงเหรามองจิ้นเฟิงเฉินด้วยสายตาที่ไม่อยากจะเชื่อ

"ทางตำรวจไปหาเขาตามที่พักอยู่อาศัย พบว่าคนคนนั้นไม่อยู่แล้ว สอบถามเพื่อนบ้านถึงได้รู้ว่าย้ายหนีไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว"

จิ้นเฟิงเหราขมวดคิ้ว "อย่างนั้นได้ไปหาภรรยาของเขาหรือเปล่า"

จิ้นเฟิงเฉินทำหน้าจริงจังแล้วย้อนถามกลับ "นายคิดว่าไงล่ะ"

"อย่างนั้นภรรยาของเขาว่าอย่างไรบ้าง" จิ้นเฟิงเหราถามขึ้นอีก

"ไม่รู้เรื่องอะไรเลย"

"ให้ตายเหอะ!" จิ้นเฟิงเหราอดไม่ได้ที่จะสบถออกมาหนึ่งคำ "พี่ว่าจิ้นกรุ๊ปไม่เคยที่ปฏิบัติไม่ดีต่อพนักงานคนใด ทำไมถึงมีคนกินบนเรือนขี้รดบนหลังคา"

ใบหน้าของจิ้นเฟิงเฉินไม่เหลือความรู้สึกใดๆ คิ้วขมวดแน่นขึ้น

"พี่ จะปล่อยซ่งหัวหยางไปไม่ได้นะ" จิ้นเฟิงเหราโมโหสุดขีด "บังอาจมาใช้วิธีแบบนี้ในการล้วงความลับทางการค้า ก็ต้องสมควรให้เขารับกรรมในคุก!"

"พี่ไม่มีทางปล่อยเขาไปแน่" จิ้นเฟิงเฉินหรี่ตาลงด้วยแววตาดำถมึงทึง "ช่วงนี้ตลาดภายในประเทศไม่ค่อยสงบ สถานการณ์ของจิ้นกรุ๊ปก็จะยิ่งยากขึ้นไปอีก"

ได้ยินดังนั้น ใบหน้าของจิ้นเฟิงเหราก็ผุดความกังวลขึ้น "อย่างนั้นพวกเราควรจะทำอย่างไรกันดี อีกอย่างผมพบว่าตั้งแต่ที่คริสมินและJRกรุ๊ปกลับมาที่ประเทศ ทุกอย่างก็ค่อยๆ แปลกประหลาดขึ้น"

บริษัท เทคโนโลยี จินยวี่ จำกัดก็แค่บริษัทที่ไม่ได้ใหญ่โตมาก ด้วยนิสัยของซ่งหัวหยางจะกล้ามาเป็นศัตรูกับจิ้นกรุ๊ปได้อย่างไร

นี่ช่างแปลกมากจริงๆ !

ไม่เพียงแต่จิ้นเฟิงเหรารู้สึกแปลกใจ จิ้นเฟิงเฉินเองก็แปลกใจเช่นกัน

เรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดในตอนนี้ บางทีอาจเป็นแค่เพียงการเริ่มต้น

จิ้นกรุ๊ปยังต้องเผชิญกับพายุลูกใหญ่อีก

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ จิ้นเฟิงเฉินจึงได้กล่าวกำชับ :"เฟิงเหรา นายจะต้องไปปลอบประโลมบริษัทหุ้นส่วนด้วยตัวเอง ให้พวกเขาสบายใจ และจะต้องทำให้โครงการอื่นอยู่ในสภาพมั่นคง"

จิ้นเฟิงเหราพยักหน้า "ครับ ผมรู้แล้วครบว่าต้องทำอย่างไร"

......

หลี่หมิงเจ๋อซ่อนตัวอยู่ในโรงแรมเล็กๆ แห่งหนึ่ง ยี่สิบสี่ชั่วโมงไม่ออกจากห้อง ใช้ชีวิตด้วยการสั่งอาหารมาส่งที่ห้อง

เขาได้โทรศัพท์หาภรรยา

เมื่ออีกฝ่ายรับสายขึ้น ก็ดุด่าต่อว่าเขาเป็นชุดใหญ่:"ไอ้สารเลว เล่นการพนันไม่ว่า นี่คุณยังขายความลับทางการค้าของบริษัทให้กับบริษัทอื่นอีก หลี่หมิงเจ๋อคุณนี่ช่างแน่จริงๆ !"

"เมียจ๋า ขอโทษ ผมก็แค่อยากจะหาเงินมาใช้หนี้พนัน ผม......"

"ฉันไม่อยากจะฟังอะไรทั้งนั้น เพราะถึงอย่างไรพวกเราก็หย่ากันแล้ว!"

โทรศัพท์ถูกวางสายลง

หลี่หมิงเจ๋อได้ทอดกายลงบนเตียงด้วยใบหน้าที่สิ้นหวัง

เขารับเงินก้อนใหญ่จากซ่งหัวหยางมาก้อนหนึ่ง แต่ตอนนี้เขานั้นแทบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน เมื่อออกไปจะต้องถูกตำรวจที่ตามหาเขาทั่วเมืองจับตัวไปอย่างแน่นอน

เขาไม่อยากติดคุก......

และในยามนี้ประตูห้องมีเสียงเคาะดังขึ้น

หลี่หมิงเจ๋อตกใจ รีบลุกขึ้นมานั่งจากเตียง

"ใคร" เขาเอ่ยปากถาม

หลี่หมิงเจ๋อถูกจัดให้ทำงานอยู่แผนกธุรการ

"คุณทำงานอยู่ที่นี่อย่างสบายใจได้เลย ไม่มีใครสามารถรู้ว่าคุณอยู่ที่นี่" เจี่ยงฉือกล่าว

"ประธานเจี่ยงครับ คุณวางใจได้เลย ผมจะทำงานอย่างตั้งใจ บุญคุณอันใหญ่หลวงของคุณ ผมจะใช้ทั้งชีวิตของผมในการตอบแทน" หลี่หมิงเจ๋อกล่าวความจงรักภักดีของตัวเองอย่างสุดซึ้ง

เจี่ยงฉือยิ้มพยักหน้า "ครับ"

"อย่างนั้นผมขอตัวก่อน"

เจี่ยงฉือหันหลังจากไป รอยยิ้มบนใบหน้าฉับพลันได้จางหาย มุมปากยิ้มกระหยิ่มขึ้น

คนที่สามารถทรยศบริษัทเพื่อเงินได้ ไม่มีค่าพอที่จะเชื่อใจได้อีก

รอเพียงโอกาสมาถึง เขาก็จะกำจัดหลี่หมิงเจ๋อทิ้งทันที

......

โครงการรั่วไหลครั้งนี้ จิ้นกรุ๊ปเสียหายไม่น้อย

เพื่อให้ความเสียหายน้อยลง จิ้นเฟิงเฉินได้ออกคำสั่ง ให้แผนกวิจัยและพัฒนาเริ่มวิจัยและพัฒนาเทคโนโลยีหลักอีกครั้ง

แต่ต่อให้เป็นเช่นนี้ ก็ยังส่งผลกระทบต่อโครงการอื่นในบริษัทอยู่ดี

การร่วมมือที่ได้เจรจาตกลงกันแล้ว ก็ถูกชะลอไป

การแสดงออกของบริษัทฝั่งตรงข้ามนั้นก็ไม่ชัดเจน ไม่ได้บอกว่าไม่ร่วมมือแต่ก็ไม่บอกว่าจะร่วมมือ

จิ้นเฟิงเฉินรู้ดีว่าพวกเขาต้องการรอดูสถานการณ์ มีเพียงจิ้นกรุ๊ปสามารถกอบกู้ความเสียหายครั้งนี้คืน ถึงจะกอบกู้ชื่อเสียงได้ พวกเขาถึงจะพยักหน้าให้การร่วมมือ

คนเรานั้นอยู่ในโลกแห่งความเป็นจริง

จิ้นเฟิงเฉินจึงไม่รู้สึกโกรธเคือง คนที่ทำให้เขาโกรธจริงๆ คือซ่างกวนเชียนกับคริสมินที่อาศัยโอกาสนี้ในการป้ายสีจิ้นกรุ๊ปไปทั่ว และพยายามที่จะแย่งธุรกิจจิ้นกรุ๊ปในเวลานี้

"พี่ ซ่างกวนเชียนพวกเขาฮึกเหิมกันใหญ่แล้ว ใส่ร้ายทำลายจิ้นกรุ๊ปต่อหน้าผู้รับผิดชอบของบริษัทอื่นและต่อหน้าผม บ้าไปแล้วจริงๆ !"

จิ้นเฟิงเหราเดินเข้ามาที่ห้องทำงานของประธานด้วยความโกรธ

เมื่อคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ในใจก็โมโหโกรธจนขึ้นสมอง

"เกิดอะไรขึ้น" จิ้นเฟิงเฉินถาม

จิ้นเฟิงเหราถอนหายใจยาว ระงับความโกรธที่อยู่ในใจลงแล้วกล่าว:"ซ่างกวนเชียนบอกว่าจิ้นกรุ๊ปไม่มีค่าให้เชื่อถือได้อีกแล้ว โครงการรั่วไหลมีครั้งแรก ก็ต้องมีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม!"