ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 153

บทที่ 153 แนะนำคู่เดท

หลังจากที่จิ้นเฟิงเฉินกลับไป เจียงสื้อสื้อก็อาบน้ำให้เสี่ยวเป่า

เธอนอนอยู่บนเตียงใหญ่ เสี่ยวเป่าเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่า:"ทำไมคุณน้าสื้อสื้อถึงต้องไล่แด็ดดี้กลับไปล่ะครับ?"

สิ้นเสียง เจียงสื้อสื้อชะงัก ก่อนจะได้ยินเสี่ยวเป่าเอ่ยต่อว่า:"คุณน้าสื้อสื้อ ถึงเมื่อคืนผมจะบอกว่าแด็ดดี้จะแต่งงานกับคนอื่น แต่ที่จริงแล้วในใจลึกๆผมก็ยังเชื่อมั่นในตัวแด็ดดี้นะ แด็ดดี้ก็เหมือนผม ผมกับแด็ดดี้เราต่างก็ชอบคุณน้าสื้อสื้อ และอยากอยู่กับคุณน้าตลอดไปเลย"

เจียงสื้อสื้อเผยยิ้มขมขื่น แต่ว่า ระหว่างพวกเขามันเป็นไปไม่ได้น่ะสิ

เธออยากบอกเสี่ยวเป่าเหลือเกินว่าสักวันพวกเขาก็ต้องแยกจากกัน แต่สุดท้ายก็ทำใจฝืนบอกไปไม่ได้ เจียงสื้อสื้อลูบหัวทุยของเด็กน้อย พลางเอ่ยเสียงอ่อนโยนว่า:"น้ารู้ แต่นี่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่ เสี่ยวเป่าไม่ต้องคิดมากนะครับ ดึกมากแล้ว เข้านอนกันเถอะ"

เสี่ยวเป่าพยักหน้าพลางถอนหายใจ ก่อนจะซุกตัวเข้าหาอ้อมกอดของเจียงสื้อสื้อแล้วหลับผลอยไป

......

วันต่อมา ทุกอย่างก็ยังคงดำเนินไปอย่างปกติ พ่อบ้านมารับพวกเขาเหมือนอย่างทุกครั้ง

เพราะเรื่องเมื่อวาน วันนี้เจียงสื้อสื้อจึงดูไม่ค่อยมีสมาธิในการทำงานมากนัก แต่ยังดีที่งานในมือของเธอในตอนนี้ไม่ใช่งานสำคัญอะไร

เธออยู่ทำงานจนถึงตกเย็นแล้วจึงจะเลิกงาน เจียงสื้อสื้อไปเยือนร้านขายของเก่าของคุณท่านฉินเหมือนเช่นเคย

ชายชราสอนเจียงสื้อสื้อชงชาเหมือนอย่างปกติ นี่แค่สองวันเธอก็ดูจะคล่องแคล่วขึ้นแล้วไม่น้อย คุณท่านฉินเผยแววชื่นชม ก่อนจะเอ่ยปากว่า:"เธอมีพรสวรรค์กว่าหลานฉันอีกนะเนี่ย"

หากจิ้นเฟิงเฉินมาได้ยินแบบนี้ก็คงจะหมดคำพูด

เจียงสื้อสื้อเผยยิ้มเล็กน้อย การชงชาแบบนี้มันทำให้ใจเธอสงบลงไม่น้อยเลย ทันใดนั้นคุณท่านฉินก็เอ่ยถามต่อว่า:"แล้วยัยหนูเธอทำงานอะไรล่ะ?"

เจียงสื้อสื้อตอบยิ้มๆไปตามตรงว่า:"หนูทำงานที่บริษัทเกี่ยวกับพวกการวางแผน catering น่ะค่ะ"

สิ้นเสียง คุณท่านฉินก็พลันเผยแววตาลุกวาว

"งั้นเหรอ? บังเอิญจังเลยนะ ช่วงนี้ก็จะถึงงานเลี้ยงวันเกิดฉันพอดี ยัยหนูสนใจมาวางแผนจัดงานให้ฉันไหม?"

จากที่ได้รู้จักกันมา เจียงสื้อสื้อเดาว่าชายชราตรงหน้าเธอต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ๆ งานเลี้ยงวันเกิดก็คงจะต้องยิ่งใหญ่อลังการ เธอค่อนข้างจะสนใจอยู่เหมือนกัน

"ขอแค่คุณปู่ไม่รังเกียจ บอกหนูมาเลยค่ะว่าอยากได้งานเลี้ยงธีมแบบไหน หลังเลิกงานทุกวันหนูจะมาวางแผนให้เองเลย"

ทว่าชายชรากลับตอบว่า:"แบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด เรื่องนี้ก็ต้องให้บริษัทเธอเป็นคนจัดการสิ จะให้ฉันเอาเปรียบเธอได้ยังไง บอกฉันมาสิว่าเธอทำงานบริษัทไหน พรุ่งนี้ฉันจะส่งคนไปติดต่อเอง"

คุณท่านฉินชอบเจียงสื้อสื้อมาก แม้ว่าจะยังไม่ได้รู้จักกันมานาน แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงรู้สึกว่าตัวเองสามารถวางใจให้หญิงสาวตรงหน้ารับผิดชอบจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้ได้

"คุณปู่ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอกค่ะ หนูทำให้เองทีเดียวเลยก็ได้"

"ไม่ได้ เรื่องงานก็คือเรื่องงาน ทุกอย่างมันต้องมีขั้นมีตอน"

เจียงสื้อสื้อแทบอยากจะหัวเราะทั้งน้ำตา เธอรู้ว่าคุณปู่คงอยากจะช่วยเธอให้มีผลงาน แต่เจียงสื้อสื้อก็ยังคงไม่ยอม จึงเอ่ยตอบว่า:"ไม่เป็นไรจริงๆค่ะคุณปู่ ถือซะว่าเป็นค่าตอบแทนที่คุณปู่สอนหนูชงชาละกัน"

ถึงเรื่องผลงานอะไรมันจะสำคัญก็จริง แต่เจียงสื้อสื้อก็ไม่ต้องการให้ระหว่างเธอกับคุณปู่มีเรื่องของผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้องมากนัก อีกอย่างก็แค่ช่วยวางแผนจัดงานเลี้ยงวันเกิดเอง ไม่ต้องถึงกับทำขนาดนั้นหรอก

คุณท่านฉินเห็นเจียงสื้อสื้อไม่ใช่ผู้หญิงเสแสร้งอะไร ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกชมชอบ จึงอดปริปากถามไม่ได้ว่า:"ยัยหนูเธอแต่งงานหรือยัง?"