บทที่ 199 จับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกเขาไว้
ณ โรงพยาบาล ห้องพักคนไข้
คุณหมอตรวจร่างกายของเจียงสื้อสื้อก่อนจะรายงานออกมา “คุณชายจิ้น คุณเจียงไม่มีปัญหาอะไรมาก เพียงแค่ได้รับการกระตุ้นอารมณ์อยากสุดขีดก็เท่านั้น ตื่นมาก็จะกลับมาเป็นปกติเอง”
จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งใจออกมา เพราะลักษณะเมื่อครูของเจียงสื้อสื้อทำให้เขากังวลว่าอาจจะได้รับความสะเทือนทางอารมณ์จนไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้ในช่วงเวลาหนึ่ง
เขามองใบหน้าของเจียงสื้อสื้อ สีหน้าของเธอยังคงซีดขาวอยู่ นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็อดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้
เรื่องอะไรที่ทำให้เธอคลั่งขึ้นมาได้ขนาดนี้นะ
อยู่ในห้องคนไข้สักพักจิ้นเฟิงเฉินก็เดินออกมา จิ้นเฟิงเหรารออยู่ที่ด้านนอก พอเห็นพี่ชายเดินออกมาแล้วจึงถามขึ้น “พี่ชาย พี่สะใภ้เป็นอย่างไรบ้าง”
“ไม่เป็นอันตรายแล้ว” พูดจบ จิ้นเฟิงเฉินก็ถามกลับ “งานเลี้ยงเป็นอย่างไรบ้าง?”
“หลานซือเฉินและเจียงนวลนวลได้กลับไปแล้ว”
เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแบบนี้ ทั้งสองจะยังกล้าอยู่ที่งานเลี้ยงต่อได้อย่างไร
นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ สีหน้าของจิ้นเฟิงเฉินก็เข้มขึ้น ก่อนที่เขาจะพูดเสียงเย็นขึ้น “ไปตรวจสอบมาว่าใครส่งบัตรรับเชิญให้กับพวกเขา”
ตระกูลหลานตระกูลเจียงและตระกูลฉินไม่เคยติดต่อกันมาก่อน ทั้งสองจะได้รับบัตรเชิญเข้างานได้อย่างไร? จิ้นเฟิงเฉินเม้มปากแน่น ก่อนจะครุ่นคิดวิเคราะห์ มีคนจงใจที่จะส่งการ์ดเชิญไปให้พวกเขาหรือพวกเขาหาวิธีหาบัตรมาเองและตั้งใจมาก่อความวุ่นวายในงาน?
“และก็ส่งคนไปติดตามความเคลื่อนไหวของพวกเขาด้วย อย่าให้พวกเขาเข้ามาก่อความวุ่นวายให้กับเจียงสื้อสื้อได้อีก......” พูดจบ นัยน์ตาของจิ้นเฟิงเฉินก็มีประกายความน่ากลัวขึ้น
จิ้นเฟิงเหราเข้าใจความหมายของประโยคนี้ขึ้นมาก่อนจะพยักหน้ารับ “เข้าใจแล้ว”
พูดจบ เขาก็เหมือนมีบางอย่างที่จะบอกแต่ก็หยุดไว้ก่อน
“มีเรื่องอะไรอีก?” จิ้นเฟิงเหราเอ่ยถาม
“พี่ชาย เรื่องของคืนนี้ เกรงว่าพ่อแม่คงจะไม่สนับสนุนการคบกันของพี่และพี่สะใภ้แน่”
ปกติฉินมู่หลันและคุณพ่อจิ้นก็ไม่ค่อยชอบใจเจียงสื้อสื้ออยู่แล้ว แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้เขากลับไม่รู้สึกอะไร สายตาของเขามีความแน่วแน่ขึ้นมาก่อนจะเอ่ยขึ้น “คนที่ฉันชอบ ใครจะขัดขวางก็ขัดขวางไม่ได้”
และจิ้นเฟิงเฉินเชื่อว่าพ่อแม่ของตนจะรับรู้ได้ถึงความดีของเจียงสื้อสื้อและจะยอมรับเธอได้แน่นอน
จิ้นเฟิงเหราก็รู้ดีเหมือนกันว่าพี่ชายคงจะไม่สนใจการกีดขวางของพ่อแม่แน่นอน แต่ที่สำคัญคือเจียงสื้อสื้อนี่สิ!
“พี่ชาย แต่ว่าพี่สะใภ้......ยังไม่ยอมเปิดใจเลย เรื่องอะไรก็ไม่ยอมบอกพี่ และคืนนี้เจียงนวลนวลก็ได้บอกไว้แล้วว่าเหตุเกิดเมื่อไหร่ คนที่อยากรู้จริงๆต้องไปสืบสวนต่อแน่นอน”
ทุกคนล้วนรู้ดี เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆแน่นอน ไปสืบมาได้ก็ไม่รู้ว่าจะมีคำครหาอะไรเกิดขึ้นหรือไม่
จิ้นเฟิงเฉินมองไปที่ห้องพักคนไข้ที่เจียงสื้อสื้อพักอยู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไม่ว่าเธอจะมีอดีตอย่างไร สำหรับฉันนั้นไม่สำคัญเลย”
เขาชอบเจียงสื้อสื้อ ไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะไม่ปล่อยมือเด็ดขาด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!