ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 199

บทที่ 199 จับตาดูความเคลื่อนไหวของพวกเขาไว้

ณ โรงพยาบาล ห้องพักคนไข้

คุณหมอตรวจร่างกายของเจียงสื้อสื้อก่อนจะรายงานออกมา “คุณชายจิ้น คุณเจียงไม่มีปัญหาอะไรมาก เพียงแค่ได้รับการกระตุ้นอารมณ์อยากสุดขีดก็เท่านั้น ตื่นมาก็จะกลับมาเป็นปกติเอง”

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า ก่อนจะถอนหายใจอย่างโล่งใจออกมา เพราะลักษณะเมื่อครูของเจียงสื้อสื้อทำให้เขากังวลว่าอาจจะได้รับความสะเทือนทางอารมณ์จนไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้ในช่วงเวลาหนึ่ง

เขามองใบหน้าของเจียงสื้อสื้อ สีหน้าของเธอยังคงซีดขาวอยู่ นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในงานเลี้ยงแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็อดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้

เรื่องอะไรที่ทำให้เธอคลั่งขึ้นมาได้ขนาดนี้นะ

อยู่ในห้องคนไข้สักพักจิ้นเฟิงเฉินก็เดินออกมา จิ้นเฟิงเหรารออยู่ที่ด้านนอก พอเห็นพี่ชายเดินออกมาแล้วจึงถามขึ้น “พี่ชาย พี่สะใภ้เป็นอย่างไรบ้าง”

“ไม่เป็นอันตรายแล้ว” พูดจบ จิ้นเฟิงเฉินก็ถามกลับ “งานเลี้ยงเป็นอย่างไรบ้าง?”

“หลานซือเฉินและเจียงนวลนวลได้กลับไปแล้ว”

เกิดเรื่องใหญ่ขึ้นแบบนี้ ทั้งสองจะยังกล้าอยู่ที่งานเลี้ยงต่อได้อย่างไร

นึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ สีหน้าของจิ้นเฟิงเฉินก็เข้มขึ้น ก่อนที่เขาจะพูดเสียงเย็นขึ้น “ไปตรวจสอบมาว่าใครส่งบัตรรับเชิญให้กับพวกเขา”

ตระกูลหลานตระกูลเจียงและตระกูลฉินไม่เคยติดต่อกันมาก่อน ทั้งสองจะได้รับบัตรเชิญเข้างานได้อย่างไร? จิ้นเฟิงเฉินเม้มปากแน่น ก่อนจะครุ่นคิดวิเคราะห์ มีคนจงใจที่จะส่งการ์ดเชิญไปให้พวกเขาหรือพวกเขาหาวิธีหาบัตรมาเองและตั้งใจมาก่อความวุ่นวายในงาน?

“และก็ส่งคนไปติดตามความเคลื่อนไหวของพวกเขาด้วย อย่าให้พวกเขาเข้ามาก่อความวุ่นวายให้กับเจียงสื้อสื้อได้อีก......” พูดจบ นัยน์ตาของจิ้นเฟิงเฉินก็มีประกายความน่ากลัวขึ้น

จิ้นเฟิงเหราเข้าใจความหมายของประโยคนี้ขึ้นมาก่อนจะพยักหน้ารับ “เข้าใจแล้ว”

พูดจบ เขาก็เหมือนมีบางอย่างที่จะบอกแต่ก็หยุดไว้ก่อน

“มีเรื่องอะไรอีก?” จิ้นเฟิงเหราเอ่ยถาม

“พี่ชาย เรื่องของคืนนี้ เกรงว่าพ่อแม่คงจะไม่สนับสนุนการคบกันของพี่และพี่สะใภ้แน่”

ปกติฉินมู่หลันและคุณพ่อจิ้นก็ไม่ค่อยชอบใจเจียงสื้อสื้ออยู่แล้ว แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนี้เขากลับไม่รู้สึกอะไร สายตาของเขามีความแน่วแน่ขึ้นมาก่อนจะเอ่ยขึ้น “คนที่ฉันชอบ ใครจะขัดขวางก็ขัดขวางไม่ได้”

และจิ้นเฟิงเฉินเชื่อว่าพ่อแม่ของตนจะรับรู้ได้ถึงความดีของเจียงสื้อสื้อและจะยอมรับเธอได้แน่นอน

จิ้นเฟิงเหราก็รู้ดีเหมือนกันว่าพี่ชายคงจะไม่สนใจการกีดขวางของพ่อแม่แน่นอน แต่ที่สำคัญคือเจียงสื้อสื้อนี่สิ!

“พี่ชาย แต่ว่าพี่สะใภ้......ยังไม่ยอมเปิดใจเลย เรื่องอะไรก็ไม่ยอมบอกพี่ และคืนนี้เจียงนวลนวลก็ได้บอกไว้แล้วว่าเหตุเกิดเมื่อไหร่ คนที่อยากรู้จริงๆต้องไปสืบสวนต่อแน่นอน”

ทุกคนล้วนรู้ดี เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดาๆแน่นอน ไปสืบมาได้ก็ไม่รู้ว่าจะมีคำครหาอะไรเกิดขึ้นหรือไม่

จิ้นเฟิงเฉินมองไปที่ห้องพักคนไข้ที่เจียงสื้อสื้อพักอยู่ ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ไม่ว่าเธอจะมีอดีตอย่างไร สำหรับฉันนั้นไม่สำคัญเลย”

เขาชอบเจียงสื้อสื้อ ไม่ว่าอย่างไร เขาก็จะไม่ปล่อยมือเด็ดขาด

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นเดินจากไป

“เฮ้อ คุณพ่อ ดึกขนาดนี้แล้วยังจะออกไปไหนอีก?” ฉินมู่หลันรีบถามขึ้นมา

“ไปเยี่ยมเด็กคนนั้นน่ะสิ”

เจียงสื้อสื้อเป็นลมอยู่ในงานเลี้ยงของตน อย่าถามว่าคุณปู่กังวลขนาดไหนเลย ถึงแม้ว่าจิ้นเฟิงเหราจะโทรศัพท์มารายงานแล้วว่าเจียงสื้อสื้อไม่เป็นอันตรายใดๆ แต่คุณท่านตระกูลฉินก็ยังไม่วางใจ เขาต้องการที่จะไปดูด้วยตนเอง

“คุณพ่อ เฟิงเหราก็บอกแล้วว่าเธอไม่เป็นอะไรมาก อีกทั้งเฟิงเฉินก็ยังเฝ้าอยู่ที่โรงพยาบาลอีก ท่านจะไปทำไมกัน?”

ฉินมู่หลันต้องการที่จะรั้งไว้ แต่คุณพ่อกลับไม่ฟัง เธอก็ทำได้เพียงแค่ตามไปด้วยอย่างช่วยไม่ได้

ซูชิงหยิงมองคุณปู่และคุณแม่จิ้นที่เดินจากไปแล้วก็รู้สึกว่างานเลี้ยงวันนี้ตนเองนั้นไม่มีตัวตน ถูกมองข้ามไปสนิท

หลังจากกลับมาถึงบ้าน ซูชิงหยิงก็โกรธจนทำลายข้าวของต่างๆมากมาย

เงาในกระจกที่สะท้อนออกมานั้นไร้ซึ่งความสวยงามอย่างสิ้นเชิง ซูชิงหยิงคิดว่างานเลี้ยงวันนี้จะไม่มีเจียงสื้อสื้อมาร่วมงาน ตนเองจะได้ใช้เวลาร่วมกับเฟิงเฉินและคอยเอาอกเอาใจคุณปู่อย่างเต็มที่

แต่นอกจากเจียงสื้อสื้อจะปรากฏตัวแล้ว คุณปู่ยังชอบเธอขนาดนั้นอีก ตอนแรกคิดว่าเจียงนวลนวลจะสามารถทำให้ทุกคนไล่เธอให้ออกจากงานไปได้ แต่ผลก็คือ......

เรื่องทั้งหมดล้วนอยู่เหนือความคาดหมายของเธอ ซูชิงหยิงโกรธจนกัดฟันแน่น ที่เจียงนวลนวลเปิดโปงอดีตของเจียงสื้อสื้อไม่สำเร็จนั้น เธอไม่พอใจเป็นอย่างมาก