ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 210

บทที่ 210 ผมดูว่าจะมีใครกล้าไหม

ในตอนนั้นเองก็ได้มีมารับตัวหันจิ้งไว้ได้ทัน เมื่อเห็นท่าไม่ดีเขาจึงได้เอ่ยปากถามไปว่า” เกิดอะไรขึ้นครับ?”

ผู้ชายคนนี้ใส่เสื้อสูทสีดำเอาไว้ ดูแล้วอายุน่าจะราวๆ ยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด พอๆ กับหันจิ้งเลย

พอเห็นหน้าเขา หันจิ้งก็รีบทำตัวน่าสงสารแล้วซบเขาไป เธอที่อยู่ในอ้อมอกก็รีบตอบกลับมาว่า “อาหนิงคะ เดิมทีฉันต้องการซื้อเนกไทให้คุณเส้นหนึ่ง แล้วก็มาเจอเข้ากับเพื่อนร่วมงานเก่า มันอยากจะมาแย่งเนกไทเส้นนั้นไปจากฉัน ยังไม่พอมันยังตบหน้าฉันอีกด้วยค่ะ……คุณรีบสั่งให้คนไล่พวกมันออกไปทีค่ะ!”

พอผู้ชายที่ชื่ออาหนิงได้ยินอย่างนั้นเขาก็โมโหขึ้นมาทันที เขารีบเรียกรปภมาแล้วตะโกนสั่งไปว่า “รปภ พาตัวสองแม่ลูกนี้ออกไปเดี๋ยวนี้!”

หันจิ้งยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ ถึงแม้ว่าเธอจะถูกไล่ออกจากงาน แต่มันก็ทำให้เธอได้มาพบกับผู้ชายคนนี้เข้า เขานั้นถือได้ว่าหลงรักเธอเป็นอย่างมาก ต่อให้โดนไล่ออกแล้วมันจะยังไง เธอในตอนนี้ก็ไม่ได้ขาดเหลือหรือลำบากอะไรอีกแล้ว อยากใช้ชีวิตหรูหราเท่าไรก็ได้ตามใจเธอ

อาหนิงเป็นถึงประธานของนิ่งกรุ๊ป และยังเป็นหุ้นส่วนของร้านนี้อีกด้วย

แค่การที่เจียงสื้อสื้อทำให้เธอต้องถูกไล่ออกมันก็ทำให้เธอไม่พอใจไปพักใหญ่แล้ว แล้ววันนี้เจียงสื้อสื้อยังกล้ามาตบหน้าเธออีก เธอไม่มีทางปล่อยโอกาสที่จะเอาคืนเจียงสื้อสื้อในครั้งนี้ไปได้อย่างแน่นอน

รปภหลายคนไปมาถึงแล้ว พวกเขาพูดขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกันว่า “ท่านประธานหนิงครับ”

ประธานหนิงชี้ไปที่เจียงสื้อสื้อกับเสี่ยวเป่าแล้วสั่งออกมาอย่างโมโหว่า “แม่ลูกสองคนนี้กล้ามาลงไม้ลงมือกับคนรักของฉัน รีบไล่พวกมันออกไปเดี๋ยวนี้”

พอรปภได้ยินอย่างนั้นต่างก็พากันมองมาที่เสี่ยวเป่ากับเจียงสื้อสื้อ และในตอนนั้นเอง เสียงของผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้น

“ผมดูว่าจะมีใครกล้าไหม?”

พอมองตามต้นเสียงไปก็เห็นก็เห็นจิ้นเฟิงเฉินเดินมาอย่างไม่เร่งรีบ เขามาในชุดสูทสีดำ รังสีของผู้ที่มีอำนาจแผ่ออกมาอยู่รอบตัวเขา ทำให้คนที่เห็นเข้าถึงกับต้องตัวสั่นกันเลยทีเดียว

ประธานหนิงเองเคยเห็นหน้าคนที่อยู่ตรงหน้านี้มาก่อน คนๆ นี้คือจิ้นเฟิงเฉินไม่ผิดแน่ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมาอยู่ตรงนี้ได้ประธานหนิงเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน

พอเสี่ยวเป่าเห็นจิ้นเฟิงเฉินมา เขารู้เลยว่าที่พึ่งของตัวเองมาแล้ว เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ

“พ่อครับ ที่นี่มีคนรังแกผมกับน้าสื้อสื้อครับ แถมพวกเขายังบอกว่าจะไล่พวกเราออกไปอีกด้วยครับ”

พอประธานหนิงได้ยินเสี่ยวเป่าเรียกจิ้นเฟิงเฉินว่าพ่อ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เด็กคนนี้เป็นลูกชายของจิ้นเฟิงเฉินนี่เอง หัวใจของเขาตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม ซวยแล้ว……

จิ้นเฟิงเฉืนหันไปมองเจียงสื้อสื้อเหมือนกำลังถามเธอว่าคุณไม่เป็นไรใช่ไหม!

เจียงสื้อสื้อส่ายหน้า เป็นการตอบว่าไม่เป็นไร แต่เธอแค่สงสัยว่าจิ้นเฟิงเฉินโพล่มาอยู่ตรงนี้ได้ยังไง?

หันจิ้งได้สังเกตเห็นการกระทำของทั้งสองคน แล้วรอยยิ้มที่ชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าเธอ

“แหม๋ เจียงสื้อสื้อ นี่นะเหรอพ่อของเด็กเดรัจฉานคนนั้น?”

หันจิ้งไม่รู้เลยว่าบุคคลที่ยืนอยู่ตรงหน้านั้นคือท่านประธานจิ้นผู้มีอำนาจ

ล้นฟ้า พอมองดูผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้า สายตาของเธอก็ส่อแววอิจฉาออกมา ทำไมผู้หญิงอย่างเจียงสื้อสื้อถึงได้หาผู้ชายดีๆ อย่างนี้มาครอบครองได้กัน? ไม่ ยังไงวันนี้เธอก็จะต้องทำให้ผู้ชายคนนี้รู้ถึงธาตุแท้จริงๆ ของเจียงสื้อสื้อให้ได้เธอจะต้องทำให้เจียงสื้อสื้อต้องถูกเขาทิ้งขว้างให้ได้

ตอนนี้ประธานหนิงแทบจะไม่กล้าหายใจเสียงดังเลยด้วยซ้ำ เขาพยายามส่งสัญญาณด้วยสายตาอย่างบ้าคลั่งให้หันจิ้งหยุด แต่หันจิ้งกลับมองไม่เห็นสัญญาณเหล่านั้นเลย