ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 217

บทที่ 217 คุณคือหม่ามี๊ของฉัน

หลังจากวางสาย จิ้นเฟิงเหราสีหน้าว้าวุ่น ในที่สุดก็เอ่ยปากว่า : “พี่ ซูซานบอกว่า ส่วนตัวช่วงนี้พี่สะใภ้ไม่มีโครงการ ว่างทุกวัน นี่ชัดเจนว่าเธอพูดโกหก!”

พอได้ยิน จิ้นเฟิงเฉินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่ามีเวลา แต่ทว่าปฏิเสธตนด้วยเหตุผลว่างานยุ่ง นี่เห็นได้ชัดว่าหลบซ่อนตนอยู่ จริงๆเขาคาดการณ์ได้อย่างถูกต้อง

“พี่ ต้องไปตรวจสอบหน่อยไหม? อย่างนี้อาจจะมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับพี่สะใภ้กะทันหันหรือเปล่า?”

“อืม” จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า ไม่ได้ปฏิเสธ หากไม่ตรวจสอบ ดูท่าตัวเจียงสื้อสื้อเองจะไม่สามารถบอกเหตุผลกับเขา

จิ้นเฟิงเหรารับคำ จากนั้นก็ออกจากห้องทำงานไป รีบส่งคนไปตรวจสอบที่อยู่ของเจียงสื้อสื้อในช่วงนี้

เวลาสี่ทุ่มกว่า จิ้นเฟิงเฉินยังยุ่งอยู่กับงาน เขาอดไม่ได้ที่จะหงุดหงิดเล็กน้อย เป็นเพราะเหตุใด ทำให้เจียงสื้อสื้อหลบซ่อนตนอีกครั้ง?

จิ้นเฟิงเฉินจุดบุหรี่หนึ่งมวน หมกมุ่นครุ่นคิด แต่ทว่าอย่างไรก็คิดไม่ออก

……

แต่ทางด้านนี้ ภายในห้องส่วนตัวที่บาร์เหล้า ซูชิงหยิงกับมู่จิ่งเซินกำลังถือแก้วไวน์เฉิมฉลองกันอยู่

“ได้ยินมาว่าเจียงสื้อสื้อย้ายออกมาจากบ้านเฟิงเฉินแล้ว หลายวันมานี้ก็หลบซ่อนเขา แผนของพวกเราเป็นไปได้ด้วยดี ขอบคุณคุณมาก”

ซูชิงหยิงยิ้มเล็กน้อย เดิมทีก็หมดอาลัยตายอยากอยู่หลายวัน นี่สามารถทำให้สภาพจิตใจดีขึ้นจนยากเกินจะบรรยาย โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่รู้ว่าเจียงสื้อสื้อย้ายออกจากบ้านของจิ้นเฟิงเฉิน

เธอเคยพูดว่า เจียงสื้อสื้อไม่สามารถอยู่กับจิ้นเฟิงเฉินด้วยกันได้ตลอดไป มีเรื่องนั้นอยู่ เธอก็มีโอกาสชนะแน่นอน ตนก็จะแย่งจิ้นเฟิงเฉินกลับมาในไม่ช้า

“ชิงหยิง คุณไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉันก็ได้” มู่จิ่งเซินพูดด้วยรอยยิ้ม น้ำเสียงที่ได้ยินคืออบอุ่นมาก

รู้มาก่อนว่าเจียงสื้อสื้อเคยมีลูก เขาก็ให้คนไปตรวจสอบเรื่องราวในปีนั้น ปรากฏว่าเจียงสื้อสื้ออุ้มบุญเพื่อเงิน ส่วนฝ่ายตรงข้ามเป็นใคร มู่จิ่งเซินยังไม่พบข้อมูลจนถึงตอนนี้

หาเด็กคนนั้นไม่เจอ พวกเขาสามารถหาตัวปลอมมาแทนที่ได้เท่านั้น เรื่องราวมีความเสี่ยงและมีพิรุธ แต่ทว่าทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยความราบรื่น ตามที่พวกเขาคาดการณ์ ตอนนี้เดิมทีเจียงสื้อสื้อก็ไม่มีหน้าไปสู้หน้ากับจิ้นเฟิงเฉินแล้ว

ได้เห็นใบหน้าซูชิงหยิงที่เปี่ยมล้นไปด้วยรอยยิ้ม ดูเสมือนคล้ายกับว่าเป็นเจ้าหญิงที่สูงส่ง มู่จิ่งเซินก็ยิ้มตาม

ถึงแม้ว่าตนจะไม่ได้การยอมรับจากเธอ แต่ว่ามู่จิ่งเซินก็ไม่อยากเห็นซูชิงหยิงเศร้า ไม่ว่าอย่างไร เขายินดีที่จะทำทุกอย่างเพื่อเธอ แม้กระทั่งเห็นเธอกับผู้ชายคนอื่นอยู่ด้วยกัน แต่ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ขอเพียงแต่ตนสามารถอยู่ข้างๆเป็นเพื่อนเธอ ขอเพียงแต่สามารถทำให้ผู้หญิงคนนี้มีความสุขก็พอ

ไม่ว่าจะทุ่มไปเท่าไหร่ ทั้งหมดนี้ก็คุ้มค่า

เวลานี้ หลี่อานก็เดินเข้ามา

“คุณซู คุณมู่ ฉันติดต่อกับคุณเจียงแล้ว เขาตอบรับจะมาเจอวันพรุ่งนี้”

ซูชิงหยิงยิ้มเล็กน้อย เอ่ยปากสั่งว่า : “คุณพาเด็กคนนั้นไปพบเธอ อย่าลืมระมัดระวังหน่อย ต้องอย่าให้เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

“ฉันรู้แล้ว คุณซู” หลี่อานพูดตอบรับ

ซูชิงหยิงกับมู่จิ่งเซินยกแก้วไวน์เฉลิมฉลองกันอีกครั้ง

……

วันต่อมา เจียงสื้อสื้อมาถึงห้องอาหารและรออยู่นาน หลี่อานเดินเข้ามาพร้อมกับเด็กชายอายุประมาณห้าขวบ