บทที่ 218 มีลูกแล้ว
แค่เห็นจิ้นเฟิงเหรานำภาพๆหนึ่งส่งให้จิ้นเฟิงเฉิน ในนั้นเป็นรูปภาพของเจียงสื้อสื้อกับหลี่อานที่มาเจอกันที่ห้องอาหาร เพียงแต่ว่าไม่ได้ถ่ายหลี่ซวนด้วย
พอได้เห็น จิ้นเฟิงเฉินเอ่ยถามไปว่า : “หลี่อานคนนี้กับเจียงสื้อสื้อมีความเกี่ยวข้องอะไรกัน?”
“อันนี้ยังไม่ได้ตรวจสอบ เพียงแต่ช่วงนี้พี่สะใภ้กับคนนี้ไปมาหาสู่กันบ่อยๆ”
เวลานี้ จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย จมดิ่งอยู่ในความคิด
การเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันขอเจียงสื้อสื้อจะเกี่ยวข้องกับ หลี่อานคนนี้หรือไม่? เป็นธรรมดาที่จิ้นเฟิงเฉินจะไม่เชื่อว่าเจียงสื้อสื้อจะไปชอบคนอื่น ดังนั้นท้ายที่สุดแล้วเป็นเพราะอะไร? ท้ายที่สุดแล้วหลี่อานคนนี้เป็นใคร? มีความเกี่ยวข้องอะไรกับเจียงสื้อสื้อ?
เมื่อก่อนจิ้นเฟิงเฉินจะตรวจสอบอะไรก็ทะลุปรุโปร่งทุกอย่าง จะมีก็แต่ครั้งนี้เท่านั้น ที่มองเจียงสื้อสื้อไม่ออกเลยสักนิด
“พี่ ตอนนี้ควรทำอย่างไรต่อ? ฉันต้องตรวจสอบหลี่อานคนนี้อีกไหม?”
“ตรวจสอบเถอะ!” จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า ถ้าไม่ตรวจสอบ เจียงสื้อสื้อไม่ยอมบอกอะไรกับตน จิ้นเฟิงเฉินไม่สามารถทำให้ทั้งสองคนเป็นแบบนี้ต่อไปได้
ได้รับการอนุญาตจากจิ้นเฟิงเฉิน จิ้นเฟิงเหราก็ส่งคนไปตรวจสอบเลย
……
ทางด้านนี้ หลี่อานก็นัดเจียงสื้อสื้อออกไปพบกันอีกครั้ง แต่ถูกเจียงสื้อสื้อปฏิเสธ
“ขอโทษด้วย คุณหลี่ เกี่ยวกับข้อเสนอของคุณเรื่องที่จะพาฉันกลับบ้าน ฉันไม่เห็นด้วย”
ตอนแรกที่ตกลงกับหลี่อานไว้ ตนไม่มีพันธะที่จะต้องแต่งงานกับเขา แม้ว่าเจียงสื้อสื้อจะรู้สึกเสียใจเล็กน้อยสำหรับเด็กคนนั้น แต่เธอก็ไม่ต้องการใช้ชีวิตแบบที่เธอไม่ชอบไม่อยากต้องการเด็กคนนั้น ที่ไม่มีความสัมพันธ์อะไรเลยระหว่างเธอกับหลี่อาน
ได้ยิน ดวงตาของหลี่อานฝ่ายตรงข้ามก็มืดมนลงเล็กน้อย
“คุณเจียงถึงกับใจแข็งเห็นซวนซวนเติบโตมาแบบไม่มีแม่ให้ความรัก เขาชอบคุณขนาดนั้น รอคอยคุณมาขนาดนี้? คุณเจียงใจร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ”
“คุณหลี่ นี่คุณจะเรียกร้องจรรยาบรรณ เราได้พูดคุยกันดีแล้วตั้งแต่แรก ซวนซวนเป็นฉันที่ให้กำเนิด เป็นธรรมดาที่ฉันก็ไม่สามารถดูเขาเติบโตมาแบบนี้ได้ แต่ฉันไม่จำเป็นต้องแต่งงานกับคุณ ฉันจะหาเวลาว่างไปเยี่ยมเยียนซวนซวน รอให้เขาโตขึ้นก็จะอธิบายให้ชัดเจน ”
หลังจากพูดจบ เจียงสื้อสื้อก็วางสายไป
เธอนั่งอยู่บนโซฟา อารมณ์ในตอนนี้ยุ่งเหยิงเล็กน้อย นึกถึงเสี่ยวเป่า จิ้นเฟิงเฉิน……ตลอดจนการมาอย่างกะทันหันของเด็กหลี่ซวนนี้ ในหัวของเจียงสื้อสื้อก็สับสนอลหม่าน
ตอนนี้เจียงสื้อสื้อรู้แค่ว่า ตนไม่มีหน้าไปสู้หน้าจิ้นเฟิงเฉินกับเสี่ยวเป่าอีก ส่วนหลี่ซวน เธอไม่สามารถให้บ้านที่สมบูรณ์แบบแก่เขาได้จริงๆ
เจียงสื้อสื้อถอนหายใจ เธอไปเปิดน้ำในห้องน้ำเดิมทีคิดจะอาบน้ำแล้วนอน เสียงกริ่งหน้าประตูก็ดังขึ้นมา
เธอหยุดชั่วขณะ ลุกขึ้นไปเปิดประตู ปรากฏว่าคนที่มาเป็นจิ้นเฟิงเฉิน
เวลานี้ เจียงสื้อสื้อตกใจเล็กน้อย ถามออกไปว่า : “คุณมาได้ยังไง?”
จิ้นเฟิงเฉินเดินเข้าไป พูดอย่างเรียบๆว่า : “ทำไม? เพิ่งไม่ได้เจอกันแค่วันเดียวก็มาบ้านคุณไม่ได้เลยหรอ?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊?!