ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 225

บทที่ 225 ได้รับการปฏิบัติต่างกันมากขนาดนี้

จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้ว เย็นชาพูดว่า “ไม่ต้องการ”

ฉินมู่หลันเห็นท่าทีของเขาอย่างชัดเจน ก็นึกถึงว่าหลายวันนี้เขาพัวพันกันกับเจียงสื้อสื้ออีกแล้ว อดไม่ได้ที่จะไม่พอใจเล็กน้อย ตักเตือนอีกครั้งหนึ่งว่า “นี่คือฉันเพื่อแกดี และคือเพื่อเสี่ยวเป่า หรือว่าแกอยากจะให้ข้างๆเขาไม่มีแม่โดยตลอดหรือ?”

นัยน์ตาของจิ้นเฟิงเฉินเห็นอย่างชัดเจนว่ามีความจนใจหลายส่วน

เขายกมือดูนาฬิกาข้อมือไม่อยากจะเสียเวลาอยู่นี่เลย

ฉากนี้ตกอยู่ในตาของฉินมู่หลัน ย่อมทำให้เธอยิ่งเกลียดเจียงสื้อสื้อขึ้นมาโดยปริยาย

ผู้หญิงคนนั้น ตกลงให้เขาดื่มน้ำแห่งเวทมนตร์อะไร ทำให้ลูกชายที่ไม่เข้าใกล้ผู้หญิงมาโดยตลอดคนนี้ของเธอ ล้วนถูกลุ่มหลงจนจิตใจเคลิบเคลิ้มหลงใหล?

“แม่ สิ่งที่ท่านอยากจะพูดมีเพียงเหล่านี้ นั่นผมไปก่อนแล้ว ยังมีธุระที่ต้องไปจัดการ” จิ้นเฟิงเฉินพูดแล้ว ก็ลุกขึ้นมาอยากจะออกไป

ฉินมู่หลันอดไม่ได้โมโหขึ้นมา ดุไปเสียงหนึ่ง “แกหยุดให้ฉัน!”

เธอสูงส่งงดงามมาโดยตลอด ต่อกับลูกชายคนโต ที่จัดการเรื่องอย่างหนักแน่น ทุกเรื่องก็อดทนโอบอ้อมอย่างมาก ยังเป็นครั้งแรกที่โมโหใส่เขา

จิ้นเฟิงเฉินถูกการดุเช่นนี้ ได้แต่หยุดการก้าวเท้า จ้องมองแม่ของเขา

“เฟิงเฉิน แกก็อายุไม่น้อยแล้ว ไม่ว่าเป็นเช่นไร ก็ต้องมีครอบครัวแล้ว” ฉินมู่หลันกดบังคับไฟโกรธแค้นที่รุนแรงไว้ ใช้คำพูดดีๆตักเตือนว่า “แกมักจะต้องคิดแทนเสี่ยวเป่า อย่าเสียเวลาอยู่ข้างนอกอีกเลย”

สีหน้าของจิ้นเฟิงเฉินเข้มลงเล็กน้อย

เขาต่อเจียงสื้อสื้อ คือความจริงใจ ล้วนไม่ได้เสียเวลามาโดยตลอด

ปลอบประโลมให้เจียงสื้อสื้อกลับมาอย่างไม่ง่ายดาย เขาจะไม่เพราะเรื่องข้างๆ ทำให้เธอหนีออกไปอีกแล้วอย่างเด็ดขาด

“แม่ ผมไม่เคยคิดว่าเรื่องที่ผมทำคือเรื่องเสียเวลามาโดยตลอด”

จิ้นเฟิงเฉินไม่ยอมที่จะเถียงเธอ แค่ตอบกลับไปมัวซั่วคำหนึ่งว่า “เรื่องของการแต่งงาน ผมมีความคิดของผมเอง ท่านก็ไม่ต้องกังวลแล้ว”

“ความคิดหรือ? แกจะมีความคิดอะไรได้หรือ?”

สีหน้าฉินมู่หลันเคร่งขรึม “วันนี้แกนอกจากหมุนตามเจียงสื้อสื้อคนเดียว นี่ก็คือความคิดที่แกเอ่ยถึงหรือ?”

หลังจากเธอดุเสร็จแล้ว คิดแล้วคิดอีก พูดอย่างเข้มงวดมากว่า“แกคิดว่าฉันล้วนไม่รู้อะไรจริงๆหรือ? ในอดีตเจียงสื้อสื้อไม่สะอาด ไม่ชัดเจนกับผู้ชายคนอื่น! ผู้หญิงแบบนี้คนหนึ่ง ไม่ว่าเป็นเช่นไรฉันล้วนไม่รับปากให้แกแต่งกับเธอ!”

ได้ยินคำพูด จิ้นเฟิงเฉินขมวดคิ้วยิ่งแน่นขึ้น

ในใจเขาสงสัยว่าแม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไงหรือ

ถ้าหากว่าจำไม่ผิด เขาตั้งใจปิดข่าวนี้ไว้ ยังเคยตักเตือนจิ้นเฟิงเหราไว้ จะให้ข่าวหลุดออกไปแม้แต่นิดก็ไม่ได้เด็ดขาด

เธอได้ข่าวจากที่ไหนอีกล่ะ?

ตอนที่เขากำลังตั้งสติคิดอยู่ ฉินมู่หลันกลับเอารูปถ่ายยัดใส่ในอกเขา “ฉันบอกกับแก ไม่ว่าเรื่องอะไรฉันล้วนตามใจแกได้ เพียงเรื่องนี้เรื่องเดียวไม่ได้ ดังนั้น ดีที่สุดแกเลือกคนหนึ่งที่ถูกใจด้วยตัวแกเอง ถ้าไม่เช่นนั้นฉันก็เลือกให้แกด้วยตัวฉันเอง”

คำพูดที่โมโหพูดจบ เธอหมุนตัวอย่างโมโหเปิดประตูออกจากคฤหาสน์

จิ้นเฟิงเฉินจ้องภาพด้านหลังของฉินมู่หลันที่จากไปอย่างโมโห และมาดูรูปถ่ายที่อยู่ในมืออีก ถือโอกาสก็ทิ้งลงไปในถังขยะ

ตกลงว่าใครคนไหนให้ข่าวหลุดออกไป เขาจะต้องตรวจสอบให้ชัดเจน!

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง จิ้นเฟิงเฉินก็ขับรถกลับมาถึงที่อยู่ของเจียงสื้อสื้อ

เจียงสื้อสื้อมองเห็นเขา อดไม่ได้ถามอย่างเป็นห่วงว่า “กลับไปอย่างรีบร้อนเช่นนั้น คือมีเรื่องอะไรหรือ?”

จิ้นเฟิงเฉินตอบอย่างผ่าเผยว่า “ไม่มีอะไร เรื่องของบริษัทเท่านั้น จัดการเรียบร้อยแล้ว”

“นั่นก็ดีแล้ว”

เจียงสื้อสื้อพยักหน้าตอบกลับ ภายนอกแม้ว่าไม่มีปฏิกิริยาอะไร ความจริงแล้วในใจเป็นห่วงบ้างเล็กน้อย