ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 241

บทที่ 241 หน้าแตกต่อหน้าผู้คน

ในตอนนี้เจียงสื้อสื้อโดนทำให้อารมณ์เสียอย่างเห็นได้ชัด

ซูซานยืนอยู่ข้างๆแล้วมองดูอย่างเป็นห่วง อั้นมาสักพัก แล้วถึงจึงปริปากลองถามเธอว่า “ฉันรู้ว่าปกตินั้นคุณระมัดระวังมาก เอกสารสำคัญเช่นนี้ คุณจะไม่ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องมายุ่ง แต่ทำไมรอบนี้ถึงเป็นเช่นนี้?”

เจียงสื้อสื้อส่ายหัว เธอคิดหนักมาก ก็ไม่สามารถเดาออกมาได้

ซูชิงหยิงได้ขโมยโปรแกรมการวางแผนของเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน

เหมือนกับว่ามองดูเจียงสื้อสื้อตึงเครียดเกินไป แล้วซูซานก็เห็นเธออารมณ์เสียเช่นนี้ จึงกดเสียงลงแล้วพูดว่า:“โอกาสที่คุณกับซูชิงหยิงนั้นได้พบกันมีไม่มากนัก ฉันคิดว่า อาจเป็นเพราะบริษัทของพวกเรามีหนอนบ่อนไส้แล้ว”

เจียงสื้อสื้อครุ่นคิดไปสักพัก ถึงแม้ว่าแผนการนี้ เธอเป็นคนที่ทำสำเร็จด้วยตนเอง

แต่วันสุดท้ายนั้น เธอเคยได้ปรึกษาคุยกับเพื่อนร่วมงานคนอื่นอยู่ และได้รับคำแนะนำที่ดีมาบางอย่าง จึงทำการแก้ไขนิดนึง

สีหน้าของเธอมืดครึ้มลงอย่างเห็นได้ชัด ได้ยินเพียงซูซานพูดว่า:“กลับไปรอบนี้ จะต้องตรวจสอบอย่างละเอียด ถ้ามีหนอนบ่อนไส้จริง จะไม่อภัยโทษแน่”

ซูซานคิดแล้วคิดอีก ก็ถามมาอีกประโยคว่า:“สื้อสื้อ คุณก็ลองคิดดูดีๆนะ คุณได้เอาแผนการนี้ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องดูหรือเปล่า”

เจียงสื้อสื้อเงียบ สีหน้าเคร่งเครียดมาก

เธอไม่เคยเอาแผนการนี้ให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องดูเลยจริงๆ

ซูซานเห็นเป็นเช่นนี้ สีหน้าก็ตึงเครียดขึ้นเช่นกัน

“หรือว่ารอบนี้พวกเราจะแพ้แล้วหรอ?”เจียงสื้อสื้อรู้สึกกังวล

ก่อนหน้านี้เธอก็พบว่ามีพิรุธแล้ว Kevinได้มีการติดต่อกับซูชิงหยิงอย่างลับๆ และเหมือนกับว่าจะมีความสุขด้วย

ถ้าKevinตั้งใจจะปกป้องซูชิงหยิงจริงๆนะ ถึงแม้ว่าตอนที่เธอได้อธิบายแนวคิดการออกแบบนั้น จะดีเยี่ยมเช่นไหน ก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอก

ซูซานก็รู้สึกกังวลมากเช่นกัน ในช่วงเวลานั้นไม่รู้ว่าต้องปลอบเจียงสื้อสื้อยังไง

“เมื่อกี๊ผมได้ไปซื้อเครื่องดื่มมาสองแก้วนะ”ลู่เจิงเดินมาถึงข้างๆพวกเธอแบบเงียบๆตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

เขานำหนึ่งแก้วในนั้น ยื่นมาถึงข้างหน้าของเจียงสื้อสื้อ “สื้อสื้อ คุณต้องทำให้อารมณ์เย็นลงก่อนนะ นี้คือที่น้ำคุณชอบดื่มนะ”

เจียงสื้อสื้อรับมา เพราะว่าในใจนั้นตึงเครียดเกินไป หรืออาจเพราะว่ากระหายน้ำจริงๆ เธอจึงดื่มไปหลายอึกทันที

“คุณไม่ต้องกังวลเกินไปนะ แผนการของคุณนั้นเพอร์เฟค ผมมั่นใจว่าคุณจะไม่แพ้แน่นอน”ลู่เจิงรู้สึกว่าแนวคิดการวางแผนของเธอดีมาก ไม่เพียงแค่แปลกแนว และยังตอบสนองความต้องการทั้งสองฝ่ายภายในบริษัทEisleyด้วย

เจียงสื้อสื้อเห็นว่าเขาตั้งใจปลอบจริงๆ และไม่อยากเห็นว่าเขากังวลแทนตนเองด้วย จึงฝืนกระตุกมุมปากขึ้น “ขอบคุณนะ”

แต่ในแววตาของเธอนั้น ก็ยังคงเป็นความกังวลใจที่ไม่สามารถซ่อนไปได้

ลู่เจิงถอนหายใจแบบทำอะไรไม่ได้ จึงเฝ้าอยู่ข้างๆเธอ ไม่ห่างออกไปแม้กระทั่งก้าวเดียว

ผ่านไปได้สักพัก เหมือนกับว่าเขาจะคิดอะไรได้ แล้วปริปากอีกรอบว่า:“การกระทำของKevinนั้น ผมก็พอรู้อยู่ ถึงแม้ว่าเขาจะมีเล่ห์เหลี่ยมบ้าง แต่ถ้าเป็นเรื่องใหญ่โต เขาก็รู้จักขอบเขต ไม่ทำอะไรแปลกๆแน่นอน”

เขากลัวว่าเจียงสื้อสื้อไม่สามารถไว้ใจลงได้ จึงให้สัญญาอีกว่า:“ถ้าไม่งั้นอีกก็ ยังมีผมช่วยคุณมองดูเขาอยู่นะ”

หลังจากที่เจียงส้อสื้อได้ยิน ก็ไม่รู้ว่าทำไม ความกังวลจากตอนแรกนั้น ลดลงไปมากจริงด้วย อีกทั้งยังเผยรอยยิ้มออกมาด้วย

เธอรู้สึกซึ้งใจมาก จึงทำการขอบคุณอีกรอบโดยที่ไม่ได้ตั้งใจ

เวลาเร่งรัด คนที่รออยู่นั้น ก็ตึงเครียดเช่นกัน

พริบตาเดียว สิบนาทีก็ผ่านไปแล้ว

ในรอบนี้ มีแค่Kevinคนเดียวที่มา ข้างหลังของเขานั้น ไม่มีคนชั้นสูงคนอื่นของบริษัทEisleyตามออกมาด้วย

เขาไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ แต่ประกาศแบบเป็นทางการว่า:“ผมประกาศ ณ ที่นี้ว่า ผู้ชนะสุดท้ายของงานวางแผนรอบนี้ คือบริษัทจิ่นซื่อ”