ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 243

บทที่ 243 จะขอแต่งงานกันแล้ว?

และคฤหาสน์ของตระกูลจิ้นในตอนนี้

เสี่ยวเป่านั่งอยู่ข้างๆนั้นแบบไม่พอใจ แค่จับมือถือไว้เงียบๆ นั่งเล่นเกมส์แบบไร้อารมณ์ไป

แม่จิ้นกวักมือมาทางของเสี่ยวเป่า เสี่ยวเป่ามักจะเป็นเด็กดีต่อหน้าแม่จิ้นอยูแล้ว นี้จึงวางมือถือลง แล้วเดินเข้ามา

“เสี่ยวเป่า นี้คือน้าหยวนหยวน รีบเรียกสิ”

แม่จิ้นมองดูหลี่หยวนหยวนที่หน้าตาดีและเรียบร้อยตรงหน้านี้ รู้สึกพึงพอใจ ในดวงตาคู่นั้น เต็มไปด้วยความรู้สึกที่พึงพอใจ

เสี่ยวเป่าถึงจะไม่ค่อยอยากทำนั้น แต่ก็ยังเรียกออกมาหนึ่งคำ:“น้าหยวนหยวน”

หลี่หยวนหยวนตอบรับหนึ่งคำ ที่แท้แล้วจากที่จิ้นเฟิงเฉินยังมีลูกที่เกิดมาแบบลับๆนี้ ในใจของเธอนั้นก็ไม่ค่อยชอบ

แต่ใครให้เสี่ยวเป่าเป็นลูกรักของคนทั้งตระกูลจิ้นเลยนะ ไม่ว่าเธอจะไม่ชอบขนาดไหน ก็ต้องบังคับให้ตนยอมรับได้

เธอคิดว่า รอให้เธอแต่งงานเข้ามาก่อน แล้วมีลูกร่วมกับจิ้นเฟิงเฉิน ถึงต้นนั้นก็ดีแล้ว

ถึงแม้ว่าในใจเธอคิดพวกนี้อยู่ แต่รอยยิ้มบนหน้านั้นยังอบอุ่นมาก เธอยกมือขึ้นอย่างอ่อนโยน อยากจะจับใบหน้าที่อ่อนนุ่มของเสี่ยวเป่า

ใครจะไปคิดว่า เสี่ยวเป่าไม่ให้หน้าเธอเลยแม้แต่นิด เอียงศีรษะนิดๆ แล้วหนีไปข้างๆอย่างเย็นชา

สีหน้าของเธอ เสียขึ้นทันที เธอรู้สึกว่าทำตัวไม่ถูก

แม่จิ้นเห็นเธอเป็นเช่นนี้ ก็เลยอธิบายตรงข้างๆนั้นว่า:“เสี่ยวเป่านี้ไม่ค่อยชอบให้คนที่ไม่รู้จักแตะต้องนะ หยวนหยวน รอถึงวันหลัง พวกคุณสัมผัสกันบ่อยๆ ก็ดีแล้ว”

หลี่หยวนหยวนทำได้เพียงแค่พยักหน้ารับ กดความไม่พอใจในใจไว้ แล้วพยายามกระชับสัมพันธ์ของเธอกับเสี่ยวเป่าอีกรอกบ

เสี่ยวเป่าดมองแผนการของเธอออก แค่รู้สึกว่าไร้สาระ

เขาจึงบอกกับแม่จิ้นไปเลยว่า:“คุณย่า เสี่ยวเป่าจะไปเล่นมือถือแล้วนะ

ไม่มีใครห้ามเขาไว้ นิสัยของเขานั้นดัดยากมาก

เสี่ยวเป่าหนีไปตรงด้านข้าง คิดไปสักพัก แก้ไขข้อความเสร็จ แล้วก็ส่งไปให้เจียงสื้อสื้อ

ถึงแม้ว่าแด๊ดดี้เคยบอกไว้ว่า ให้เขาอย่าไปรบกวนคุณน้าสื้อสื้อพักผ่อน

แต่ว่าทำไงดีละ?เขาคิดถึงคุณน้าสื้อสื้อมากเลยสิ

เสี่ยวเป่ารอด้วยความรีบร้อนแล้วก็ความหวัง ไม่รู้ว่าคุณน้าสื้อสื้อจะทำอะไรอยู่

ส่วนเจียงสื้อสื้อเพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังเอาผ้าเช็ดแห้งๆมาเช็ดผมอยู่ พอเห็นว่ามีข้อความ คือเสี่ยวเป่าถามว่าเธอทำอะไรอยู่ เธอก็เผยรอยยิ้มที่อบอุ่นออกมาทันที แล้วรีบตอบกลับไป

เธอคิดว่า เสี่ยวเป่าน่าจะรอนานแล้ว

พอเสี่ยวเป่าเห็นว่าเจียงสื้อสื้อเพราะว่าอาบน้ำอยู่ จึงตอบข้อความช้าเช่นนี้ สีหน้าที่เจ็บนิดหน่อยบนใบหน้าก็หายไปทันทีเลย

เขามองดูข้อความหลายรอบ ดีใจมากๆ แต่ก็ตอบเจียงสื้อสื้อด้วยความน่าสงสารว่า “คุณน้าสื่อสื้อ ผมคิดถึงคุณมากๆเลยนะ”

เจียงสื้อสื้อเหมือนกับว่าจะเห็นสีหน้าอันน่าสงสารของเสี่ยวเป่าผ่านจอภาพด้วย จึงยิ้มออกมา “แล้วเสี่ยวเป่าทำอะไรอยู่ละ?”

เสี่ยวเป่าเงยหน้ามองหลี่หยวนหยวนด้วยความเกียจชั่งสุดๆ ผู้หญิงคนนี้ หวังว่าจะได้เป็นผู้หญิงของจิ้นเฟิงเฉิน กลายเป็นหม่ามี๊ของเขา

หืม......คิดไปเองชัดๆเลยนะ

นิ้วมือของเขากดลงอย่างรวดเร็ว “คุณย่ากำลังคุยกับคุณน้าคนหนึ่งอยู่ แต่ว่าเสี่ยวเป่าไม่ชอบเธอเลยสักนิด”

ผ่านไปสักพัก เขาก็เพิ่มเติมอีกอย่างว่า “ตอนนี้คุณน้าคนนั้นพูดกับผม เหมือนกับว่าจะปรนนิบัติผม แล้วกลิ่นน้ำหอมที่เข้มข้นขนาดนั้นของตัวเธอ ทำให้ผมสำลักแทบแย่นะ เสี่ยวเป่าชอบกลิ่นของคุณน้าสื้อสื้อมากกว่านะ”

เจียงสื้อสื้อเห็น แล้วยิ้มออกมา เสี่ยวเป่าน่ารักจริงๆเลยนะ

จิ้นเฟิงเฉินเดินเข้ามา เห็นเธอจับมือถือไว้แล้วยิ้มแบบดีใจเช่นนี้ ก็เอาหน้าเข้าไป “คุณกำลังคุยกับผู้ชายคนอื่นลับหลังผมหรือเปล่านะ?”

จิ้นเฟิงเฉินอารมณ์ดี พนักงานในจิ้นซื่อกรุ๊ปทั้งหมดนั้นแรงกดดันก็ลดลงเยอะมาก

เขาเพิ่งจะจัดการเอกสารฉบับหนึ่งเสร็จ จิ้นเฟิงเหราก็เดินเข้ามาแล้ว

จิ้นเฟิงเหรารายงานเกี่ยวกับงานที่มอบหมายแบบง่าย จากนั้นก็ได้ยินจิ้นเฟิงเฉินถามเขาว่า:“ที่พักตรงเทือกเขาฟีนิกซ์นั้น ใกล้จะทำเสร็จแล้วใช่มั้ย?”

“ใช่สิ ก็คือมะรืนแล้วนะ ทำไมหรอ?”จิ้นเฟิงเหราคิดว่าตรงนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น

จิ้นเฟิงเฉินพูดแบบตั้งใจว่า:“เอาบัตรเชิญให้ผม”พูดจบ เหมือนกับว่าเขาจะไม่ไว้ใจ ก็เพิ่มเติมอีกประโยคว่า “เอาสองใบ”

“อะไรกันครับ?พี่ชาย คุณเป็นคนที่ตั้งใจทำงานไม่เคยลาพักเลยนะ แต่ทำไมถึงคิดว่าจะไปเที่ยวละ......”จิ้นเฟิงเหรายังไม่ทันพูดจบ ก็มีความคิดหนึ่งแวบเข้าหัว ทำไมเขาถึงรู้ช้าขนาดนี้ละ?

เขายิ้มแบบเจ้าเล่ห์ ไม่ลืมที่จะแซวด้วยว่า:“พูดมาตรงๆเลยนะ จะพาพี่สะใภ้ผม ไปเที่ยวเล่นโรแมนติกด้วยกันแค่สองคนใช่มั้ย?”

จิ้นเฟิงเฉินมองเขาแบบเงียบๆ พยักหน้าเบาๆ

“พี่ชายครับ หรือว่าคุณแค่จะไปพักตรงนั้นเองหรอ?” เพราะว่าจิ้นเฟิงเฉินไม่เคยมีประสบการณ์อินเลิฟ จิ้นเฟิงเหราจึงเป็นห่วงแทนเขา

ใครจะไปคาดคิดว่า จิ้นเฟิงเฉินแค่ยักคิ้ว “คุณคิดว่าไงละ?”

จิ้นเฟิงเหรารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที เกือบจะน้ำตาไหลด้วยซ้ำ ดีสิ พี่ชายของเขาที่เย็นชาต่อผู้หญิงขนาดนี้ กว่าจะฉลาดขึ้นแล้ว ถึงกับว่าวิธีการเต๊าะผู้หญิงนั้น ก็ทำได้แบบถนัดแล้ว

“คุณจะขอแต่งงานกับพี่สะใภ้ใช่มั้ย?”จิ้นเฟิงเหราหวัง

จิ้นเฟิงเฉินแค่กระตุกมุมปาก แต่ไม่ได้พูด

จิ้นเฟิงเหราเห็นว่าเขาเงียบแล้ว คำตอบในใจก็เผยออกมาแล้ว เขาตบหน้าอกตนเองแล้วพูดแบบมั่นใจว่า:“พี่ชาย เรื่องนี้ไม่ว่ายังไงคุณก็ต้องให้ผมไปจัดการ ผมมั่นใจว่าสถานที่ขอแต่งงานของคุณนั้นจะตกแต่งทั้งโรแมนติกทั้งอบอุ่นทั้ง......”

เห็นเขาอยากทำขาดนี้ จิ้นเฟิงเฉินก็ตอบตกลง จิ้นเฟิงเหรากลัวว่าเขาจะปฏิเสธ จึงรีบหนีออกมา

“สื้อสื้อ คืนของมะรืน ช่วยย้ายเวลาให้ว่างนะ ผมจะพาคุณไปที่ที่หนึ่ง”จิ้นเฟิงเฉินส่งข้อความให้เธอ แล้วรอแบบมีความหวัง