ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 301

บทที่ 301 แกจะต้องตกนรก

ณ โรงพยาบาล

เมื่อเวลาผ่านไปสองวัน เจียงนวลนวลก็ได้ค่อยๆยอมรับความจริง แต่ก็ยังคงร้องไห้อยู่ตลอดเวลา แถมยังโมโหใส่หลานซือเฉินด้วย

"ถ้าหากไม่ใช่ว่าแกยังไปยุ่งเกี่ยวกับไอ้กระหรี่คนนั้นอีก ลูกก็จะไม่เสียไปหรอก ล้วนเป็นความผิดของแก!"

เดิมทียังดีๆอยู่เลย แต่ไม่รู้ว่าทำไมเจียงนวลนวลถึงโมโหขึ้นมาอีก เธอจ้องไปที่หลานซือเฉินอย่างเกลียดชัง ความเกลียดชังในสายตามากจนเกือบจะล้นออกมา

สองวันนี้หลานซือเฉินถูกทรมานจนเหนื่อยทั้งกายและใจ ลูกเสียไปแล้วเขาก็เสียใจเช่นกัน

และก็รู้ว่าเธอเจ็บปวดใจมาก แต่นี่ก็ไม่ใช่เหตุผลที่เธอสามารถมาตำหนิเขา

ยิ่งไปกว่านั้นคือ เขากับเจียงสื้อสื้อไม่ได้มีอะไรกันเลย ทุกสิ่งล้วนเป็นการจินตนาการขึ้นมาเองของเธอ

"ฉันว่าสติอารมณ์ของคุณยังไม่ค่อยมั่นคง พักผ่อนให้ดีเถอะ เดี๋ยวตอนบ่ายฉันต่อมาเยี่ยมอีก"

หลานซือเฉินไม่อยากทะเลาะกับเธอ สะบัดหน้าเดินจากไปโดยตรง

"หลานซือเฉิน!"เจียงนวลนวลตะโกนใส่เขา น้ำเสียงแหลมคมมาก"ถ้าแกกล้าจากไปตอนนี้ ฉันก็กระโดดลงไปจากที่นี่"

เธอกระโดดลงมาจากเตียงอย่างรวดเร็ว และวิ่งไปข้างๆหน้าต่าง ทำท่าอย่างกับจะกระโดดลงไป

หลานซือเฉินไม่ไหวติงใดๆ สองวันนี้เธอใช้วิธีนี้มาบีบบังคับเขาเป็นหลายครั้งมาก

"นวลนวล ร่างกายเป็นของคุณเอง"เขาแค่พูดอย่างราบเรียบ

"ฮืออออ!"

เจียงนวลนวลร้องไห้อย่างหนัก ร้องไปด้วยพร้อมพูดว่า"หลานซือเฉิน แกนี่ไม่รักฉันแม้แต่นิด คนที่แกรักคือเจียงสื้อสื้อ ไอ้กระหรี่คนนั้น!'

"แกอยากคิดยังไงก็ตามใจ"

พอทิ้งคำพูดนี้ลง หลานซือเฉินก็สะบัดหน้าเดินจากไปโดยตรง

"หลานซือเฉิน!"

เจียงนวลนวลกรี๊ดร้องพร้อมขว้างของบนโต๊ะข้างเตียงลงพื้น และเนื่องจากโกรธขรึมมากจึงสลบไป

เสิ่นซูหลันเข้ามาพอดี พอเห็นเช่นนี้ก็กรีดร้องออกมา"นวลนวล!"

……

เจียงสื้อสื้อกินข้าวเที่ยงเสร็จก็ขึ้นตึกไปพักผ่อน เธอนอนอ่านหนังสืออยู่บนเก้าอี้ผ้าใบ

จู่ๆใต้ตึกก็มีเสียงวุ่นวายดังขึ้นมา

เธอเหมือนได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเสียงหนึ่ง

เธอรีบนั่งตัวตรงขึ้นมา และหันไปมองที่ประตู ขมวดคิ้วเล็กน้อย น่าจะเป็นไปไม่ได้นะ?ฟังผิดหรือเปล่า?

พอดีในเวลานี้ พ่อบ้านวิ่งเข้ามาอย่างตะลีตะลาน

"คุณหญิงครับ พ่อของคุณมาแล้วครับ"

พอได้ยินเช่นนี้ เจียงสื้อสื้อก็หงายคิ้วขึ้นมาอย่างประหลาดใจ เป็นพวกเขาจริงด้วย

เธอรู้สึกว่าได้ยินเสียงของเสิ่นซูหลัน เดิมทียังนึกว่าฟังผิดพลาด

เจียงสื้อสื้อกิรีบลงตึก ที่นี่เป็นตระกูลจิ้น เธอไม่อนุญาตให้คนอื่นมาก่อเรื่องที่นี่

"ไอ้กระหรี่คนนั้นอยู่ไหนวะ?ฉันจะพบกับเธอ!ให้เธอลงมาพบฉันประเดี่ยวนี้นะ!"

เจียงสื้อสื้อยังไม่ทันเดินถึงใต้ตึก ก็ได้ยินเสิ่นซูหลันตวาดใส่คนใช้

เธออดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างเย็นชาออกมา สีหน้าเต็มไปด้วยความเยาะเย้ยดูถูก"เสิ่นซูหลัน ที่นี่ไม่ใช่ตระกูลเจียง ไม่ใช่สถานที่ๆแกสามารถมาออกคำสั่งได้!"

เมื่อได้ยินเสียงของเธอ เสิ่นซูหลันก็หันมาทันที พอได้เห็นหน้าเธอ ก็เลยวิ่งขึ้นมาทันทีพร้อมยกมือขึ้นมาเตรียมจะตบเธอ

พ่อบ้านที่ตามอยู่ข้างหลังของเจียงซื้อซื้อพอเห็นเช่นนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปทันที และรีบเอื้อมมือดึงเธอไปด้านหลัง จึงหลบมือของเสิ่นซูหลันได้

แต่เสิ่นซูหลันไม่ยอมท้อถอย ยกมือตบมาอีก ครั้งนี้พ่อบ้านจับมือของเธอไว้โดยตรง และตวาดว่า"คุณหญิงเจียง ถ้าคุณกล้ามาตบคุณหญิงของฉัน ฉันจะแจ้งความทันที!"