ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 329

บทที่ 329 ใส่ให้ฉันดูได้แค่คนเดียว

เพราะว่าร่างกายของเจียงสื้อสื้อยังไม่หายดี จิ้นเฟิงเฉินจึงพาเธอและเสี่ยวเป่ามาห้างสรรพสินค้าแถวบ้าน

แม้จะสู้ห้างสรรพสินค้าใหญ่ๆ ที่อยู่เมืองไม่ได้ แต่มีของทุกอย่างที่พวกเขาอยากต้องการ

“ในเมื่อจะไปเที่ยวเกาะ พวกเราก็ต้องมีชุดว่ายน้ำ ซื้อหลายๆ ชุดดีกว่า แล้วก็พวกครีมกันแกต้องเตรียมไว้เยอะๆ …..”

เจียงสื้อสื้อเดินและพึมพำเบาๆ

“หม่ามี๊ครับ ผมจะเอาอุปกรณ์ตักทราบ” เสี่ยวเป่าเงยหน้าขึ้น มองเธออย่างคาดหวัง

“ได้สิ เดี๋ยวฉันซื้อให้” เจียงสื้อสื้อลูบหัวเขาอย่างอ่อนโยน

พวกเขาไปร้านชุดว่ายน้ำก่อน ชุดว่ายน้ำหลากหลายแบบ เจียงสื้อสื้อมองจนตาลาย

“ซื้อตัวนี้ดีไหม?” เธอหยิบชุดว่ายน้ำมาสามชุด

จิ้นเฟิงเฉินหรี่ตา แค่นึกภาพเธอจะใส่ชุดนี้แล้วเดินที่ชายหาด ต้องดึงดูดสายตาผู้ชายมากขนาดไหน แค่คิดก็ทำให้เขาไม่พอใจเป็นอยากมาแล้ว

ถ้าใส่ขึ้นมากจริงๆล่ะ?

“ตัวนี้” เขาหยิบชุดว่ายน้ำวันพีชแบบแขนยาว

เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้ว “ตัวนี้ดูแก่ ฉันไม่ชอบ”

เป็นสีดำ ใส่แล้วเดินบนชายหดที่มีดวงอาทิตย์ส่องแสง มันน่าเกลียดมาก

“งั้นตัวนี้” เขาเปลี่ยนเป็นสีอื่นแต่ไม่เปลี่ยนแบบ

เจียงสื้อสื้องอปาก “นายชอบชุดแบบนี้ขนาดไหนเนี่ย”

ดูเหมือนว่าเธอจะไม่เข้าใจเขา

จิ้นเฟิงเฉินมองดูรอบๆ ไม่มีคนอื่น แล้วกระซิบข้างหูเธอ “ฉันไม่ชอบที่ผู้ชายคนอื่นมองเธอ”

เจียงสื้อสื้อจ้องเขาเขม็ง พูดด้วยความไม่พอใจ “นายพูดอะไรเนี่ย? ใครจะมองฉัน?”

“แม้ว่าวันนั้นฉันจะเมา แต่ฉันจำได้ว่าหุ่นเธอดีแค่ไหน”

จู่ๆ เขาก็พูดเรื่องนี้ หน้าเจียงสื้อสื้อแดงไปถึงหู เธอจ้องเขาอย่างเขินอาย “นายพูดอะไรไร้สาระในที่แบบนี้เนี่ย?”

จิ้นเฟิงเฉินหยิบชุดว่ายน้ำวันพีชในมือขึ้นมา ยักคิ้วเล็กน้อย “เอาตัวนี้?”

กลัวว่าเขาจะพูดในสิ่งที่ละอายใจอีก เจียงสื้อสื้อรีบแย่งมา พูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “ได้ ตัวนี้ก็ได้”

จิ้นเฟิงเฉินยิ้ม “ถ้าเธออยากใส่ชุดบิกินี่สวยๆ ก็ใส่ที่บ้านได้”

ความหมายก็คือใส่ให้เขาดู

“เฮอะ!” เจียงสื้อสื้อฮึมฮัมออกมาจากจมูก “นายคิดมากไปแล้ว ฉันไม่ใส่หรอก”

พูดจบ เธอจูงเสี่ยวเป่าแล้วหมุนตัวเดินไปที่เคาว์เตอร์

จิ้นเฟิงเฉินหัวเราะออกมา ใบหน้าเย็นชา ยิ้มขึ้นมาแล้วดูอ่อนโยนไม่น้อย

ลูกค้าผู้หญิงคนอื่นๆ มองมา ดวงตาเป็นรูปหัวใจ

“หล่อจังเลย เขาดูดีมาก”

“จริง เมื่อกี้ยังเย็นชาอยู่เลย ตอนนี้ยิ้ม เหมือนกับว่าโลกของฉันสดใสขึ้นมาเลย” ผู้หญิงคนหนึ่งใช้มือจับที่ใบหน้า ความรักอยู่เหนือคำบรรยาย

“เสียดายแต่งงานแล้ว มีภรรยากับลูกแล้ว”

เมื่อพูดคำนี้ ผู้หญิงทั้งหมดก็ถอนหายใจอย่างเสียดาย

ซื้อชุดว่ายน้ำเสร็จ พวกเขาก็ไปโซนเสื้อผ้าเด็ก

เดินเข้าไปในร้านหนึ่ง พนักงานรีบมาต้อนรับอย่างกระตือรือร้น “ยินดีต้อนรับค่ะ มีอะไรให้ช่วยไหมคะ?”

มองพนักงานที่ยิ้มแย้มแจ่มใส เจียงสื้อสื้อขมวดคิ้วเล็กน้อย เธอไม่เคยโดนพนักงานต้อนรับอย่างกระตือรือร้นแบบนี้มาก่อน

เธอเหล่ตามองจิ้นเฟิงเฉินและเสี่ยวเป่าที่อยู่ข้างๆ งอปากล่าง ไม่พูดไม่ได้ พวกเขาทั้งตัวมีกลิ่นของความแพง ไม่แปลกที่พนักงานจะ กระตือรือร้นขนาดนี้

เพราะพวกเขา พนักงานก็กระตือรือร้นกับเธอด้วย