ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 347

บทที่ 347 ซวยแล้ว มีเรื่องกับตระกูลจิ้นเข้าแล้ว

ได้ยินแบบนี้ ทุกคนหันไปมองอย่างประหลาดใจ

เห็นจิ้นเฟิงเหราที่ค่อยๆก้าวเดินมาอยู่นั้น สายตาทุกคนใสวิ้งขึ้นมาทันที ในใจคิดว่าผู้ชายคนนี้หล่อจัง บุคลิกก็ดูดีมาก แน่ใจเหรอว่านี่ไม่ใช่พระเอกในหนังอ่ะ

พนักงานสาวได้สติเป็นคนแรก จึงรีบวิ่งออกไปต้อนรับ เธออยู่ร้านจิวเวอร์รี่มานาน เห็นคนรวยมาก็มากมาย แค่เห็นการแต่งตัวของผู้ชายคนนี้  ก็รู้แล้วว่าฐานะของเขาต้องไม่ธรรมดาแน่

สีหน้าในตอนนี้  เมื่อเทียบกับสีหน้าที่มีต่อฉีหรั่นเมื้อกี๊แล้ว ดูยิ่งมีความเคารพมากขึ้น

อีกอย่างฉีหรั่นเองก็สองตาเปล่งประกายเหมือนกัน สายตาจ้องจิ้นเฟิงเหราไม่ขยับไปไหนเลย หล่อมากจริงๆ เธอไม่เคยเห็นผู้ชายหล่อขนาดนี้มาก่อน

อีกทั้ง ผู้ชายคนนี้ยังยืนใกล้เธอขนาดนี้ด้วย ฉีหรั่นตื่นเต้นจนมือสั่น

ส้งหวั่นชีงมองจิ้นเฟิงเหราที่โผล่มาอย่างกระทันหัน ก็รู้สึกประหลาดใจ แต่ไม่นานเธอก็ดึงสติกลับมา พร้อมถามด้วยสีหน้าปกติเหมือนเคย “ คุณมาอยู่นี่ได้ยังไงคะ ？”

จิ้นเฟิงเหราหยุดลงที่ตรงหน้าเธอ เขาหัวเราะและพูด “ ผมมาเดินห้างเป็นเพื่อนคุณแม่และพี่สะใภ้น่ะครับ ”

ได้ยินแบบนี้แล้ว ส้งหวั่นชีงขมวดคิ้วเล็กน้อย สายตามองไปที่ขาของเขาอย่างไม่ตั้งใจ “ ขาคุณยังไม่หายดีเลย อย่าเที่ยวเถลไถลไปไหนแบบนี้จะดีกว่า ” หยุดไปครู่นึง เธอก็พูดอีก “ อีกอย่าง กำไลหยกชิ้นนั้น คุณอย่าซื้อเลย มันแพงเกินไป ฉันไม่มีเงินซื้อหรอกค่ะ ”

จิ้นเฟินเหรายกมุมปากขึ้น พร้อมหัวเราะอย่างได้ใจ “ แค่กำไลหยกชิ้นเดียว มีหรือที่คุณชายอย่างผมจะไม่มีปัญญาซื้อ ”

เห็นหนุ่มหล่อคนนี้สนิทกับส้งหวั่นชีงขนาดนี้  ฉีหรั่นแอบแค้นอยู่ในใจ อดไม่ได้ที่จะพูดประชดขึ้นมา “ อุ้ย  แค่พริบตาเดียวก็หาผู้ชายได้แล้วเหรอเนี่ย? ”

เธอหันไปพูดกับแฟนตัวเอง “ เห็นมั้ยล่ะคุณ ดูท่าทางสองคนนั้น ไม่แน่เขาสองคนอาจจะอยู่ด้วยกันมานานแล้ว คงสวมเขาให้คุณตั้งนานแล้ว ”

น้ำเสียงตั้งใจประชดประชัน

ตอนแรกหลินเซินก็ตกใจเหมือนกัน เท่าที่เขารู้ ส้งหวั่นชีงไม่เคยบอกให้เขารู้มาก่อน ว่าเธอรู้จักกับคนแบบนี้ด้วย พอฟังที่ฉีหรั่นพูดแล้ว ก็ทำหน้ารังเกียจพูด “ น่าขยะแขยงที่สุด ”

ส้งหวั่นชีงโกรธจนหน้าเขียว จิ้นเฟิงเหราส่งสายตาปลอบใจเธอ จากนั้นก็หันไปมองหลินเซินทีนึง แล้วพูดลอยๆ “ อย่าคิดว่าทุกคนจะเป็นเหมือนคุณสิ ตัวเองคุมช่วงล่างไม่อยู่ แล้วนอกใจแฟน ยังมีหน้ามาเยาะเย้ยคนอื่นอยู่ที่นี่อีก ”

รอบๆมีคนมามุงดูอยู่มากมาย ได้ยินแบบนี้แล้ว ต่างก็หันไปมองสองคนด้วยตาดูถูก

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง หึ หน้าไม่อายจริงๆ นอกใจแฟนแล้วยังพาแฟนใหม่มาเยาะเย้ยแฟนเก่าอีก ไอ้โคตรผู้ชายเฮงซวย

สีหน้าของฉีหรั่นดำในทันที  เธอโกรธและด่าขึ้นมาว่า “ พูดบ้าอะไร ! ส้งหวั่นชีงต่างหากที่เป็นคนหน้าด้าน ไม่ยอมเลิกรากับแฟนเก่า ”

ส้งหวั่นชีงสุดทน  “ พูดผิดเป็นถูก  ไม่แยกแยะผิดชอบชั่วดี  พวกเธอช่างไร้ยางอายจริงๆ ！”

“ จะไร้ยางอายยังไงก็คงสู้เธอไม่ได้หรอกทแกล้งทำเป็นไร้เดียงสา แต่ที่จริงแล้ว ไม่รู้ว่าถูกผู้ชายรับเลี้ยงมากี่คนแล้ว แล้วผู้ชายคนนี้ คงไม่ใช่หนุ่มนั่งดริ๊งที่เธอหามาจากผับที่ไหนหรอกนะ ”

ฉีหรั่นพูดอย่างดูถูก

ส้งหวั่นชีงสีหน้าเปลี่ยนทันที  ผู้หญิงคนนี้ พูดอะไรไม่คิด กล้าพูดทุกอย่าง แต่ฐานะของจิ้นเฟิงเหราไม่ธรรมดา เขาเป็นคุณชายที่ฐานะสูงส่งอย่างจริงแท้ไม่มีผิด กลับถูกกล่าวหาว่าเป็นหนุ่มนั่งดริ๊งแบบนี้ นี่มันดูถูกคนเกินไปแล้ว

ไฟโกรธพุ่งขึ้นในใจของเธอ กำลังจะระเบิดออกมา จู่ๆเสียงที่เต็มไปด้วยความโกรธจะดังขึ้น  “ เก็บคำพูดนั้นกลับไปซะ！”

พร้อมด้วยคำพูดนี้จบลง หญิงสวยวัยกลางคนที่มีบุคลิกภาพดูดีคนนึงได้ปรากฏต่อหน้าผู้คน ด้านหลังยังมีหญิงสาวคนนึงและเด็กน้อยคนนึงตามมาด้วย