ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 366

บทที่ 366 อิจฉาริษยา

ถึงแม้ว่าฉันจะได้ทราบข่าวการมาถึงของจื่อเฟิงแล้ว แต่เจียงสื้อสื้อไม่ได้ใส่ใจ เพราะเธอรู้ว่าจิ้นเฟิงเฉินรักเธอ การรักใครสักคนต้องมีความเชื่อใจ เธอรู้สึกว่าความรักไม่จำเป็นต้องมีข้อสงสัย

เวลาเที่ยง เจียงสื้อสื้อได้รับข้อความจากจิ้นเฟิงเฉินบอกให้เธอขึ้นไปทานข้าว ตรงขึ้นไปชั้นบน

เมื่อเธอมาถึงชั้นบนที่ทำงานของจิ้นเฟิงเฉิน ก็เห็นตำแหน่งเลขานุการที่ตั้งขึ้นใหม่ ในเวลาเดียวกันก็สังเกตเห็นบุคคลในที่นั่ง เธอน่าจะเป็นจื่อเฟิงในข่าวที่ได้ยินมาวันนี้ สวยมากจริงๆ

และแตกต่างจากความสวยที่นุ่มนวลอ่อนโยนของเจียงสื้อสื้อ ความสวยของจื่อเฟิงนำพาความรุกรานมา นี่ทำให้เจียงสื้อสื้อไม่สบายใจเล็กน้อย

สงครามระหว่างผู้หญิงไม่มีเขม่าดินปืน เพียงแค่สังเกตุซึ่งกันและกัน ก็มีเสียงของสงครามแล้ว

หลังจากที่ผู้ช่วยเห็นเจียงสื้อสื้อ จึงรีบยิ้มแล้วเข้าไปทักทาย "พี่สื้อสื้อ คุณทาแล้ว แนะนำกับคุณสักหน่อย นี่คือเลขานุการที่ท่านประธานจัดขึ้นใหม่ จื่อเฟิง"

"จื่อเฟิง นี่คือคู่หมั้นของท่านประธาน เจียงสื้อสื้อ ขณะเดียวกันก็เป็นเลขาของท่านประธานด้วย"

จื่อเฟิงกล่าวทักทายอย่างสุภาพ "พี่สื้อสื้อ สวัสดีค่ะ ฉันจื่อเฟิง"

ในขณะพูดจื่อเฟิงยังมองเจียงสื้อสื้อหัวจรดเท้าตลอด ราวกับว่ากำลังดูสินค้าชิ้นหนึ่ง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้พูดคุยกับเจียงสื้อสื้อ ตนเองเป็นคนละเอียดไม่ได้รู้สึกว่าพินิจพิเคราะห์ถี่ถ้วน

ถูกสังเกตุด้วยตาเช่นนี้ เจียงสื้อสื้ออึดอัดเล็กน้อย

ก่อนหน้าที่จื่อเฟิงจะกลับประเทศมา ก็รู้ว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏตัวอยู่ข้างกายจิ้นเฟิงเฉิน ข่าวนี้ทำให้จิตใจเธอพะว้าพะวังอยู่ตลอด ตอนนี้เห็นด้วยตัวเอง เสน่ห์ไม่ได้น้อยไปกว่าตนเองเลย ทำให้ในใจของจื่อเฟิงเพิ่มไปความอิจฉาริษยาขึ้นมา

เดิมทีตัวเธอเองก็ไม่ชอบยิ้มอยู่แล้ว เวลานี้นิสัยยิ่งโจมตีลุกลามขึ้นอีกเล็กน้อย

เจียงสื้อสื้อไม่ได้คิดที่จะปะทะอารมณ์กัน ก็เลยพยักหน้าเป็นการตอบรับ

หลังจากมาที่ห้องทำงาน จิ้นเฟิงเฉินรีบเข้าไปทักทายเธอ

"สื้อสื้อ มาเร็ว วันนี้แม่เตรียมหมูตุ๋นน้ำแดงที่คุณชอบกินที่สุดมาให้ รีบมาชิมเร็ว"

เมื่อได้กลิ่นหอมของอาหาร ความทุกข์ในใจของเจียงสื้อสื้อก็หายไปทันที

"วันนี้งานยุ่งมากเลยหรอ?" มองเห็นความเหนื่อยล้าเล็กน้อยบนใบหน้าของเธอ จิ้นเฟิงเฉินถามด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

เจียงสื้อสื้อได้ยินก็ส่ายหัว "ก็ดี เมื่อฉันคิดว่าBossของฉันก็คือแฟนของฉัน ฉับพลันพละกำลังของฉันก็มาเต็ม การทำงานทำให้ฉันมีความสุข"

พูดจบยังทำท่ารูปหัวใจ จิ้นเฟิงเฉินมองเธออย่างเอ็นดู

อาหารกลางวันวันนี้อุดมสมบูรณ์มาก สองคนรับประทานอาหารร่วมกัน ก็มีความสุขมากเช่นกัน

เพียงแต่ในระหว่างนั้นจิ้นเฟิงเฉินคีบผักใส่ถ้วยของเธอตลอด เหมือนกลัวว่าเธอจะไม่อิ่ม คีบตลอดไม่หยุด จนเจียงสื้อสื้อเรอออกมาดังลั่น จิ้นเฟิงเฉินจึงยิ้มแล้วหยุดการกระทำในมือลง

ทั้งสองคนกำลังเลี่ยน เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เสียงของจื่อเฟิงแทรกเข้ามา "ท่านประธาน คุณชายน้อยมาแล้ว"

เมื่อได้ยินเจียงสื้อสื้อจึงรีบลงมาจากตักของจิ้นเฟิงเฉิน หากว่าถูกคนอื่นมาเห็นเข้า จะสามารถพูดได้ว่าเธอรับตำแหน่งผ่านจิ้นเฟิงเฉิน

เห็นเจีนงสื้อสื้อรีบวิ่งหนีออกไป จิ้นเฟิงเฉินได้แต่ยิ้มไม่พูดอะไร

หลังจากเธอยืนนิ่งแล้ว จิ้นเฟิงเฉินจึงพูดว่า "เข้ามา"

จื่อเฟิงผลักประตูเข้ามา เมื่อเสี่ยวเป่าเห็นเจียงสื้อสื้อ ก็ตรงเข้าไปหา กอดขาเธอไม่ยอมปล่อยด้วยความดีใจ

เห็นว่าเสี่ยวเป่าสำนึกผิดจริงๆแล้ว เจียงสื้อสื้อก็ไม่ได้ทำหน้าเคร่งขรึมอีกต่อไป กลับมาเล่นกับเสี่ยวเป่าอีกครั้ง

หลังจากกินอาหารกลางวัน เจียงสื้อสื้อกับเสี่ยวเป่าก็เล่นกันอย่างสนุกสนานอยู่ในห้องทำงาน

ผ่านไปสักพักเสี่ยวเป่าก็เล่นจนเหนื่อย นอนหลับอยู่บนตัวเจียงสื้อสื้อ

หลังจากนำเสี่ยวเป่าวางลง เดิมทีเจียงสื้อสื้อคิดจะกลับไปทำงานต่อ แต่ถูกจิ้นเฟิงเฉินเข้ามากอดจากด้านหลัง พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า "สื้อสื้อ คุณก็นอนได้นะ"

เจียงสื้อสื้อพูดไม่ออกเล็กน้อย เธอทุบมือของจิ้นเฟิงเฉินเบาๆ "ฉันมาทำงาน ไม่ได้มานอน"

จิ้นเฟิงเฉินได้ยินก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์พูดว่า "ทำงานไม่สำคัญ แม้ว่าคุณจะไม่ทำอะไรเลย ฉันก็เลี้ยงดูคุณได้ ที่สำคัญเมื่อคืนคุณก็เหนื่อยจะแย่แล้ว คุณนอนเป็นเพื่อนฉันสักพักเถอะ"

หลังจากได้ฟังคำพูดของเขา ฉับพลันเจียงสื้อสื้อรู้สึกได้ว่าแก้มร้อนขึ้นมาอย่างมาก

ผู้ชายคนนี้พูดออกมาได้อย่างไร น่าละอายจริงๆ

เจียงสื้อสื้อมองค้อนจิ้นเฟิงเฉิน พูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า "หยาบคาย!"

มองท่าทางที่เธอวิ่งออกไป จิ้นเฟิงเฉินรู้สึกอารมณ์ดี ดูเหมือนว่าเวลาไม่มีเรื่องอะไรได้หยอกล้อภรรยาตัวเองสักนิดก็เป็นเรื่องสนุกดี

เนื่องจากมู่ลี่ในห้องทำงานไม่ได้ถูกดึงลง ดังนั้นผู้ช่วยและจื่อเฟิงที่อยู่นอกประตูจึงสามารถมองเห็นทุกอย่างด้านในได้อย่างเป็นธรรมดา

จื่อเฟิงเห็นฉากเมื่อกี้ สีหน้าไม่ค่อยดีเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าจิ้นเฟิงเฉินก็ปฏิบัติต่อเธอดี แต่ทว่าแต่ไหนแต่ไรไม่เคยยิ้มแย้มอย่างนั้นกับตน