ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 38

บทที่38 ไม่เคยมีใครดีกับเธอขนาดนี้มาก่อน

พอเห็นรถมายบัคขับออกไป เจียงนวลนวลถึงจะรู้ตัวขึ้นมา

เธอไม่อยากจะเชื่อเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น เธอแทบจะเสียสติเพราะความขี้อิจฉาของเธอ

ผู้หญิงอย่างเจียงสื้อสื้อเนี่ยนะที่รู้จักกับตระกูลจิ้น

เธอมีสิทธิ์อะไร?

นางก็แค่ผู้หญิงที่เคยมีลูกให้คนอื่น นางมีสิทธิ์อะไร?

แล้วจิ้นเฟิงเฉินตาบอดไปแล้วหรือยังไง ทำไมต้องปกป้องผู้หญิงที่สกปรกแบบเธอด้วย?

เจียงนวลนวลคิดยังไงก็คิดไม่ออก จนลืมสนใจหลานซือเฉินที่เป็นลมอยู่ข้างนอก ในหัวมีแต่ภาพที่เจียงสื้อสื้อ ออกจากที่นั่นไปกับจิ้นเฟิงเฉิน

...................

เจียงสื้อสื้อไม่รู้ว่าตัวเองสลบไปนานแค่ไหน รู้แค่ว่าตอนตื่นมาตัวเองนอนอยู่ในห้องที่ไม่คุ้นเคย เธอตกใจจนลุกขึ้นนั่ง แล้วมองไปรอบๆ ห้อง

แล้วเธอเพิ่งรู้สึกตัวว่ามีก้อนนิ่มๆ กำลังแตะๆ มาที่เธอ

พอมองดีๆ เธอถึงรู้ว่าเป็นเสี่ยวเป่า

เธอโล่กอกขึ้นมาทันที แล้วยื่นมือไปจับแก้มเขาที่นอนอยู่

จิ้นเฟิงเฉินกลับมาจากข้างนอกพอดี พอเห็นว่าเขาตื่นแล้วก็เลยรีบเดินเข้าไปหาแล้วถามว่า “ตื่นแล้วหรอ? ไม่สบายตรงไหนรึเปล่า?”

เจียงสื้อสื้อเอามือไปจับที่ท้ายทอยแล้วตอบกลับไปว่า “ตรงนี้เจ็บนิดหน่อย แต่ว่าไม่ได้เป็นไรมาก........” รอบนี้เธอจำเรื่องราวทั้งหมดได้ เธอจำเรื่องที่เกิดก่อนที่เธอจะสลบได้ “ฉัน......ฉันมาที่นี่ได้ไง?”

สายตาของจิ้นเฟิงเฉินดูเย็นชา เขาตอบเธอว่า “ตอนที่ฉันไปถึง ฉันเห็นหลานซือเฉินกำลังอุ้มตัวเธอไปพอดี”

เจียงสื้อสื้อพยักหน้าแล้วตอบว่า “ขอบคุณนะ”

จิ้นเฟิงเฉินส่ายหน้าแล้วเดินอ้อมไปที่ข้างหลังขอเธอ ค่อยๆ นวดที่ต้นคอของเธอ

เจียงสื้อสื้อแอบหลบไปนิดนึง แต่ว่ากลับโดนเขาจับไหล่ไว้ “อย่าขยับ เดี๋ยวฉันนวด

ให้ จะได้สบายขึ้นมาหน่อย”

ตอนแรกเจียงสื้อสื้ออยากบอกว่าไม่เป็นไร แต่ฝีมือการนวดของเขาดีเหลือเกินมันทำให้เธอรู้สึกสบายตัวมาก

เธอหายใจออกช้าๆ ค่อยๆ สัมผัสความสบายนี้

มือเขาไม่หนักไม่เบา เหมือนมีไฟนิดๆ หน่อยๆ มันทำให้เธอรู้สึกชาๆ นิดๆ ร่างกายเธอเองก็ผ่อนคลายไปพร้อมๆ กัน

อยู่ดีๆ เจียงสื้อสื้อก็รู้สึกอยากร้องไห้ขึ้นมา

ตั้งแต่ที่เธอโดนไล่ออกจากบ้าน 5ปีแล้วที่ไม่เคยมีใครทำดีกับเธอแบบนี้มาก่อน

ตอนแรกเธอคิดว่าเธอทนได้ทุกอย่าง แต่จริงๆ แล้วไม่ใช่เลย เธอคิดไปเองทั้งนั้น

พอคนอื่นดีกับเธอหน่อย เธอก็รู้สึกขอบคุณมากๆ

เธอพูดต่อว่า “จิ้นเฟิงเฉิน ใครต่อใครเขาก็ว่ากันว่านายเย็นชา ไม่มีหัวใจ แต่นายไม่ใช่คนแบบนั้นนิ จริงๆ แล้วนายดีกับครอบครัวมากๆ ดูอย่างเสี่ยวเป่า นายเองก็รักเขามากๆ แต่แค่นายค่อนข้างเงียบ แต่ไม่ได้เย็นชาไร้หัวใจสักหน่อย”

“ขอบคุณที่ชมฉันนะ แต่ว่าข่าวลือที่เธอได้ยินมันก็มีเรื่องจริงบ้าง ถ้าในด้านการทำธุรกิจฉันไร้หัวใจและเด็ดขาดจริงๆ แต่ถ้ากับเรื่องอื่นๆ ที่พิเศษมันก็ไม่เหมือนกัน”

เช่นครอบครัว เช่นเธอ

จิ้นเฟิงเฉินแอบพูดอยู่ในใจ

แต่เจียงสื้อสื้อไม่ได้รับรู้