ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 380

บทที่380 ทำให้คนอื่นรับไม่ได้

ทุกเรื่องในโลกนี้ล้วนเป็นไปอย่างไม่แน่นอน มีคนสุขก็ต้องมีคนเศร้าเสมอ

สองวันนี้  ธุรกิจของสตีเฟนกรุ๊ปพบกับปัญหาต่างๆ ตอนแรกคือการทะเลาะวิวาท ยังมีคนขายสิ่งของที่ผิดกฎหมายในนั้น ธุรกิจหลายแหล่งก็โดนตำรวจจับได้และระงับธุรกิจ

ภายในห้องสวีทของโรงแรมระดับห้าดาว ขณะนี้ จี้เฉินเอนกายลงบนโซฟานุ่ม นิ้วเรียวเคาะที่เขี่ยบุหรี่ข้างตัวเขา และฟังรายงานของผู้ช่วยตรงหน้าเขา

มุมปากของเขาปรากฏรอยยิ้มที่เย็นชา ระหว่างคิ้วเต็มไปด้วยฆาตกรรม อดไม่ได้ที่คิดในใจ ไอ้จิ้นเฟิงเฉินทำเร็วจริงๆ

เห็นเขาทำตัวแบบนี้ ผู้ช่วยก็รู้สึกตกอกตกใจ เพราะว่าสีหน้าแบบนั้น เหมือนกับว่าพายุใกล้เข้าแล้ว

ผู้ช่วยพลิกดูงบการเงินในช่วงสองวันที่ผ่านมา พูดด้วยความเศร้าใจว่า "คุณชายครับ สูญเสียเงินไปหลายล้านในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมาครับ หากไม่สามารถจัดการเรื่องนี้ได้ ถ้าเรื่องนี้ถูกส่งไปที่ต่างประเทศ เข้าหูของครอบครัวnaugh ผมกลัวว่ามันจะส่งผลกระทบต่อสถานะของคุณ "

คำพูดต่อไป ผู้ช่วยไม่ได้พูดออกมา เพราะเรื่องง่ายๆเช่นนี้ จี้เฉินต้องเข้าใจอยู่แล้ว

ไม่เพื่อสิ่งอื่น ทายาทของสตีเฟนกรุ๊ปไม่ใช่มีแค่เขาคนเดียว

ประธานสตีเฟนในอดีตเป็นคนหลายใจ มีผู้หญิงข้างนอกบ้านเยอะมาก มีลูกนอกสมรสสามสี่คนที่ได้รับการยอมรับจากเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและพวกเขาทั้งหมดกำลังจับตามองทรัพย์สินของตระกูลอยู่

สิ่งสำคัญที่สุดคือ ผู้ชายพวกนั้นสามารถได้รับการยอมรับได้ ก็หมายถึงว่าแม่ของพวกเขาก็ต้องมีวิธีการที่ไม่ธรรมดา ถ้าต่อสู้กันจริงๆ แต่ละคนล้วนไม่ใช่คนที่ยอมได้ง่ายๆ

งั้นจี้เฉินในตอนนี้ก็ถือว่าอันตรายมาก

เพราะว่าถ้าอยากได้ทรัพย์สิน ก็ต้องลากเขาลงมาจากตำแหน่ง ดังนั้นจี้เฉินก็คือศัตรูร่วมกันของพวกเขาทุกคน และไม่ทีคนช่วยด้วย

การรายงานของผู้ช่วยทำให้จี้เฉินรู้สึกเสียดายมาก เพราะธุรกิจพวกนี้สะสมมาจากการออมของเขาในช่วงหลายปีที่ผ่านมา สูญเสียไปมากมายในสองวัน คงไม่มีใครสามารถทนได้หรอก

เห็นเขาไม่พูดอะไรเลย ผู้ช่วยกลัวเขาคิดมาก เป็นห่วงเขา “คุณชายครับ?”

ยังไงก็ได้ทำการค้ามาหลายปี การขาดทุนหรือการได้กำไรล้วนเป็นเรื่องปกติ สมเหตุสมผล แต่ครั้งนี้สูญเสียไปมากหน่อยก็ยังไงล่ะ จี้เฉินยังไม่ถึงจะเสียใจ

เมื่อเทียบกับเงินที่สูญเสียไปส่วนนี้ ถ้าทรัพย์สมบัติของสตีเฟนกรุ๊ปถูกแย่งไป นั้นคือสิ่งที่ทำให้คนรับไม่ได้จริงๆ

ได้ยินเสียงเรียกของผู้ช่วย จี้เฉินเงยหน้าขึ้นมอง กัดฟันอย่างเหนื่อย พูดเสียงเบาๆ “สูญเสียแค่นี้ไม่เป็นไร ถ้าได้ของที่อยู่ในมือของจิ้นเฟิงเฉินมาได้ พวกเขาก็ไม่มีอะไรว่าแล้ว”

ช่วงนี้งานเยอะ เขารีบร้อนไม่ได้ ห้ามโดนพวกเขาจับผิดได้ ไม่งั้นก็คือยังไม่ได้ทำอะไรก็ต้องยอมแพ้เสียก่อนแล้ว

แม้ว่าจี้เฉินก็เสียใจ แต่ในท้ายที่สุดความคิดของเขาก็ชนะแรงกระตุ้นที่อยู่ในใจเขา

ผู้ช่วยก็ถอนหายใจ ขอให้เขาไม่มีปัญหาใดๆ สิ่งอื่นๆก็สามารถขบฟันอดทนไปต่อได้

ในเวลาที่เขาคิดมาก จี้เฉินพูดอย่างรับว่า “ตอนนี้แกต้องรีบทำแล้ว เราสูญเสียเปล่าไม่ได้”

คนอย่างจี้เฉิน ไม่ยอมแพ้ได้ง่ายหรอก จิ้นเฟิงเฉินทำให้เขาสูญเสียเยอะขนาดนี้ เขาจะเอาคืนมาให้ได้

จี้เฉินเงียบซะพักและพูด “ฝั่งของสมาคมทหารรับจ้างส่งคนมายัง?”

ผู้ช่วยตอบทันที “อาจจะใกล้มาถึงแล้ว”

ขนาดที่สองคนกำลังคุยอยู่ มีคนกดกริ่ง จี้เฉินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและส่งสายตาให้ผู้ช่วย เขารู้ทันทีและไปเปิดประตู