ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 382

บทที่ 382 ฉันคิดถึงเธอ

พอตื่นนอนในเช้าวันถัดมา จิ้นเฟิงเฉินก็เข้าไปดูข่าวเศรษฐกิจแต่เช้า เมื่อเห็นรายงานข่าว เขาก็รู้สึกมีความสุข

พอดูเสร็จก็ยังรู้สึกไม่พอ จึงคลิกเข้าไปดูตลาดหุ้นต่อ พอเห็นหุ้นของสตีเฟนดิ่ง เขาก็โล่งใจ

ในขณะเดียวกันนั้นเองจี้เฉินที่รอฟังข่าวที่โรงแรมระดับห้าดาวก็ตกใจ เขาคิดไม่ถึงเลยว่า จิ้นเฟิงเฉินจะมีฝีมือที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้

เดิมที่คิดเขาว่าจะมีอำนาจสั่งทุกอย่างได้ในประเทศ แต่ไม่คิดเลยว่าอำนาจจะมากมายขนาดนี้ นี่แค่คืนเดียวเอง ตัวเขาจี้เฉินเองก็ไม่มีฝีมือขนาดนั้น

จี้เฉินนั่งคิดอยู่ในห้องเขาอยู่นานก็คิดไม่ตก ผู้บริหารระดับสูงของสตีเฟนอดกลั้นอารมณ์ไม่ไหวแล้ว ไม่รู้ว่านี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือมีคนตั้งใจทำให้มันเป็นแบบนี้ พอจี้เฉินออกไป สตีเฟนก็เกิดเหตุร้ายทีละคนๆ แน่นอนว่าพวกเขานั่งไม่ติดแล้ว

อย่างแรก เพราะการที่เป็นแบบนี้ทำให้ดูเหมือนว่าพวกเขาไร้ความสามารถส่วนอย่างที่สองน่ะหรอ มันเป็นโอกาสที่ดีที่จะผลักจี้เฉินลงจากตำแหน่งไป

พอพวกเขารู้ข่าว พวกเขาก็รีบติดต่อจี้เฉินกันทุกคน

สายและข้อความทั้งหมดต้องการสื่อข้อความเดียวกันว่า : รีบกลับไปจัดการเรื่องนี้

ตอนนี้สภาพจิตใจของจี้เฉินแย่มาก แค่การปะทะกันรอบแรกเขาก็แพ้ซะแล้ว แน่นอนว่าใจของเขารู้สึกไม่ดีสักเท่าไร

แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาจะไม่กลับไปก็ไม่ได้ เพราะหากเป็นเช่นนี้ต่อไปอาจสั่นคลอนถึงตำแหน่งของเขาได้ พวกน้องชายต่างแม่เหล่านั้นจะฉวยโอกาสนี้เข้ามากัดเขาซ้ำ

ถ้าเกิดเจอหลักฐานขึ้นมา ถึงตอนนั้นเขาคงจะจบเห่พอดี

เกรงว่าถ้าตอนนั้นเขายังอยากกลับไป เขาจะกลายเป็นหนูที่โดนทุกคนไล่ตะโกนตีบนถนน ต่อให้กลับไปสตีเฟนก็เกรงว่าตำแหน่งนี้จะไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปแล้ว

ไม่มีวิธีอื่น ต่อให้ตอนนี้เขาอยากจะอยู่ที่นี่ต่อ แต่มันก็ไม่สามารถทำได้ต่อ ดังนั้นเที่ยงวันนี้เขาจะขึ้นเครื่องกลับ

แน่นอนว่าข่าวที่เขากำลังจะกลับไปก็ลอยไปถึงจิ้นเฟิงเฉิน

ตอนนี้จิ้นเฟิงเฉินอยู่กับพวกป๋ายหลี่ เห้อซูหาน ในห้องประชุมเพื่อพูดคุยถึงเรื่องนี้

พวกป๋ายหลี่และเห้อซูหานเห็นข่าวมืดฟ้ามัวดินตรงหน้า ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเรื่องเหล่านี้เกิดขึ้นในชั่วข้ามคืน

วิธีการที่เฉียบขาดของจิ้นเฟิงเฉินทำให้คนมองไม่ออกจริงๆ

ไม่ต้องเสียแรงมากก็สามารถแก้ปัญหาได้อย่างเฉียบขาด แล้วที่สำคัญคือไม่ปล่อยให้สตีเฟนมีโอกาสหายใจเลย ซึ่งมันน่าทึ่งมาก

ป๋ายหลี่ยังคงพูดออกมาอย่างไม่เชื่อในสายตาว่า "ทำไมฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในฝันเลย?"

จื่อเฟิงเหลือบมองเขาเรียบๆจากนั้นก็พูดว่า "ไม่เห็นแปลกอะไร คุณชายเป็นคนมีความสามารถเช่นนี้อยู่แล้ว"

เห้อซูหานกระแอมเบาๆ จื่อเฟิงที่พูดชมจิ้นเฟิงเฉิน "เรื่องนี้เกิดมาจากต่างประเทศใช่มั้ย?"

จิ้นเฟิงเฉินพยักหน้า "อันที่จริง ฉันยังไม่กล้ารับความดีความชอบในเรื่องนี้เพราะมันเป็นความดีความชอบของอิ้งเทียน"

จริงๆแล้วแม้ว่าจื่อเฟิงจะชื่นชมจิ้นเฟิงเฉินมากๆ แต่ก็ไม่ถึงขั้นหน้ามืดตามัวไร้สมอง โดยเฉพาะเมื่อเธอนั้นเคารพอิ้งเทียนจริงๆ จึงพูดอย่างมั่นใจว่า "อิ้งเทียนคู่ควรที่จะเป็นอัจฉริยะในตลาดหุ้น"

เมื่อได้ยินเช่นนั้นป๋ายหลี่กลับส่ายหน้าแล้วยู่ปากพูดว่า "คงจะวิปริตไปแล้ว..."