ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 397

บทที่ 397 กอดไม่ปล่อยมือ

“คุณพูดอีกรอบสิ” น้ำเสียงของจี้เฉินเย็นชาเล็กน้อย

เมื่อต้องเผชิญหน้ากับจี้เฉินที่กำลังอารมณ์เสียผู้ช่วยก็กลัวจนหัวหด แต่ยังส่งรายงานข้อมูลการเงินของบริษัทให้จี้เฉินแล้วพูดว่า “นี่คือข้อมูลทางการเงินของพวกเราในไตรมาสนี้ครับ ภาพรวมมีแนวโน้มลดลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนหน้านี้ที่ประชุมผู้ถือหุ้นมีคนแสดงความไม่พอใจแล้ว หากพวกเรายังไปยุ่งกับเงินลงทุนตามอำเภอใจ คงต้องมีการซุบซิบนินทาแน่นอน”

จี้เฉินได้ยินก็ไม่พอใจอย่ายิ่ง “ไอ้แก่พวกนั้น มีสิทธิ์อะไรมายุ่งกับฉัน แกไปทำตามที่ฉันสั่ง”

แม้ว่าผู้ช่วยจะความคิดเห็นแตกต่าง แต่เขาก็รู้ดีว่าต่อให้ตนเองพูดออกมาจี้เฉินก็ไม่ฟังเขาอยู่ดี จึงได้แต่ยอมไปทำอย่างไร้หนทาง

หลังจากที่ผู้ช่วยจากไปแล้วจี้เฉินค่อยๆหรี่ตามอง ขยำเอกสารในมือ พูดอย่างโกรธแค้นว่า “จิ้นเฟิงเฉิน บัญชีแค้นนี้กูจะจำไว้ กูต้องให้มึงชดใช้ให้กู”

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะไปหาเรื่องจิ้นเฟิงเฉิน จิ้นเฟิงเฉินก็เป็นฝ่ายโจมตีเขาก่อนแล้ว

ในต่างประเทศ บริษัทสาขาของจิ้นกรุ๊ปคือทำธุรกิจด้านเวชภัณฑ์ จิ้นเฟิงเฉินแอบติดต่อกับคู่แข่งของสตีเฟนกรุ๊ป ร่วมมือกับพวกเขาโจมตีตลาดของสตีเฟน

ทั้งสองบริษัทเริ่มแย่งส่วนแบ่งทางการตลาดด้านเวชภัณฑ์ทางการแพทย์ของสตีเฟนกรุ๊ป จากนั้นก็จำหน่ายผลิตภัณฑ์ยาที่ราคาถูกกว่าของสตีเฟนกรุ๊ป นี่ทำให้สตีเฟนเริ่มได้รับความนิยมลดลง

รายได้หลักของสตีเฟนกรุ๊ปคืออุตสาหกรรมด้านยาและการแพทย์ หุ้นของบริษัทก็ค่อยๆตกลงเรื่อยๆ แม้แต่การผลิตยาก็ชะลอตัวลง

เรื่องก่อนหน้านี้บรรดาผู้ถือหุ้นก็ไม่พอใจจี้เฉินอยู่แล้ว พอเกิดเรื่องนี้ขึ้นอีก บรรดาผู้ถือหุ้น ก็ยิ่งโกรธเกลียดจี้เฉิน เพราะเขาดึงดันจะทำตามใจตนเองโดยไม่รับฟังข้อเสนอของผู้อื่น จึงเกิดเหตุการณ์วันนี้ขึ้น

ตอนนี้เองจี้เฉินถูกผู้ถือหุ้นกล่าวตำหนิในห้องประชุม แทบไม่เหลือโอกาสให้เขาได้แก้ตัว

หนึ่งในนั้นที่ค่อนข้างมีมีชื่อเสียงก็ยืนขึ้นมาเวลานี้ ตำหนิจี้เฉินว่า “เดิมทีผมก็ไว้ใจท่านประธานจี้ แต่เรื่องที่คุณทำนั้นทำให้ผมผิดหวังมาก หวังว่าคุณจะสามารถกอบกู้ชื่อเสียงของบริษัทกลับมาให้เร็วที่สุด มิเช่นนั้นผมคงต้องเสนอให้ปลดตำแหน่งปัจจุบันของคุณ”

“ใช่ หากวิธีการของคุณยังไม่สามารถทำให้พวกเราพอใจ พวกเราคงไม่ให้คุณบริหารบริษัทต่อแน่”

“ปลดคุณออกจากตำแหน่ง”

“……”

พอมีคนแสดงความคิดเห็นก็มีคนเสริมขึ้นมาอีกหลายคน จี้เฉินเห็นผู้คนมากมายต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์อย่างเมามัน ก็หัวเราะเยาะเมื่อคนเราตกต่ำทุกคนต่างก็พากันซ้ำเติมจริงๆ

เมื่อก่อนพวกเขาเห็นตนเองต่างก็อ่อนน้อม มาวันนี้กลับกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว

แต่รอให้ถึงทีเขาก่อน ก็จะเป็นวันตายของคนพวกนี้

ตลอดการประชุมนี้ จี้เฉินถูกพวกเขาตำหนิจนปวดหัว รอให้ทุกคนจากไปแล้ว เขานั่งอยู่ในห้องประชุมเพียงคนเดียว หยิบบุหรี่มาสูบต่อกันทีละมวนๆ

แต่ความวัวไม่ทันหายความควายก็เข้ามาแทรก เมื่อครอบครัวของเขาส่งข่าวที่ไม่เป็นผลดีต่อเขานัก

พี่น้องของเขาเมื่อเห็นว่าเขาตกต่ำ ก็ค่อยเหยียบย่ำบนหัวของเขา

เรื่องที่บริษัททำให้เขาปวดหัวมากพอแล้ว ทางบ้านนั้นเขาแทบไม่มีเวลาไปสนใจดูแลเลย

เมื่อมีคนตกยากก็ย่อมต้องมีคนยินดี จิ้นเฟิงเฉินได้รับข่าวจากต่างประเทศ ก็พอใจอย่างมาก แต่ยังไม่ได้ผลลัพธ์อย่างที่เขาคาดหวังเอาไว้

สิ่งเขาต้องการไม่เพียงแค่จี้เฉินชื่อเสียงป่นปี้ มีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ยิ่งอยากให้เขาใช้ลมหายใจเฮือกสุดท้าย หมดหนทางมีชีวิตอยู่ต่อไป