ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 410

บทที่ 410 เอาคืนกลับไปร้อยเท่า!

พอจิ้นเฟิงเฉินฟังจบ ก็ได้ตกใจเล็กน้อย แล้วก็ได้สั่งลูกน้องนั้นไปสืบดูทันที สืบดูว่าสิ่งที่เสิ่นซูหลันพูดนั้นเป็นเรื่องจริงไหม

ไม่เกินครึ่งชั่วโมง ลูกน้องเขาก็ได้ส่งข้อมูลกลับมา

ที่แท้ ตอนที่คุณท่านมีชีวิตอยู่นั้น ก็ได้เขียนพินัยกรรมขึ้นมาเรียบร้อย ได้เอามรดกที่ขยับได้หรือขยับไม่ได้ ได้สั่งโอนให้เจียงสื้อสื้อทั้งหมด

ในนั้นรวมไปถึงหุ้นส่วนของเจียงซื่อกรุ๊ปทั้งหมด คุณท่านนั้นเป็นคนสร้างเจียงซื่อกรุ๊ป หุ้นส่วนในมือนั้นต้องมีเยอะมากอยู่แล้ว

ตอนนี้บ้านที่เจียงเจิ้นกับเสิ่นซูหลันอาศัยอยู่ ก็เป็นของเจียงสื้อสื้อ พวกเขานั้นเป็นแค่ผู้อยู่อาศัยเท่านั้น

นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมเสิ่นซูหลันถึงได้มาโวยวายถึงที่

เจียงสื้อสื้ออ่านเนื้อหาข้อมูลก็สะอึ้งอย่างห้ามไม่ได้ คิดไม่ถึงว่าคุณปู่จะทำเพื่อเธอเยอะขนาดนี้

จิ้นเฟิงเฉินเห็นท่าทางของเจียงสื้อสื้อก็ได้กอดไหล่เธอแน่น ให้เธอมาพิง เปิดปากพูดว่า “ไหนๆ ของพวกนี้นั้นเป็นของคุณ งั้นก็ต้องให้คุณนั้นเอากลับมาอยู่แล้ว พอแล้วพวกเราทานข้าวก่อนเถอะครับ ถ้ายังไม่กินจะเย็นหมดนะ”

เจียงสื้อสื้อปรับอารมณ์ของตัวเองเสร็จแล้วนั้น ก็พยักหน้า

ทั้งสองทานข้าวเสร็จ จิ้นเฟิงเฉินก็ได้สั่งให้คน ไปหาทนายที่คุณท่านได้สั่งให้เขียงพินัยกรรมขึ้นมาเมื่อตอนนั้น

ยังไงซะหุ้นของหลานซื่อกรุ๊ปในตอนนี้ได้ตกลงไปเลยๆ เป็นไปได้ว่าพวกเขานั้นจะพุ่งความสนใจมาทางเจียงสื้อสื้อ

เพราะเรื่องที่เจียงนวลนวลก่อ สถานการณ์ของหลานซื่อกรุ๊ปในตอนนี้ไม่ดีนัก พวกเขานั้นต้องการเงินมากู้สถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ งั้นแน่นอนว่าต้องคิดถึงเจียงซื่อกรุ๊ป

บ้านตระกูลเจียง

เสิ่นซูหลันพอกลับมาถึงบ้านตระกูลเจียงก็ได้ระเบิดอารมณ์ทันที ได้ขว้างแจกันดอกไม้ในห้องรับแขกทั้งหมด แล้วก็ยังกรี๊ดออกมาเป็นช่วงๆ

“เจียงสื้อสื้อนังแพศยา! กล้ามากที่ทำกับฉันแบบนี้!”

คนใช้ที่อยู่ข้างๆ ก็ได้หลบออกไปกันหมด กลัวว่าจะทำให้ตัวเองนั้นโดนหาเรื่องไปด้วย

เจียงนวลนวลก็ได้กลับมาถึงบ้านพอดี ได้เห็นของที่แตกกระจายอยู่บนพื้นแล้วก็แม่ที่กำลังสติแตก ก็สามารถจินตนาการได้ว่าเธอนั้นเจออะไรมาบ้าง

“แม่ แม่ทำอะไรอยู่? เดียวพ่อกลับมาได้ต่อว่าแม่อีกแน่ๆ”

“นวลนวล ลูกกลับมาพอดีเลย ลูกไม่รู้ว่าวันนี้แม่นั้นโดนนางแพศยานั้น ทำให้อับอายขนาดไหน!”

พอเห็นเจียงนวลนวล เสิ่นซูหลันก็ได้พุ่งเขาไปทันที เริ่มพูดความลำบากออกมา

“วันนี้แม่ไปที่จิ้นกรุ๊ป นางแพศยานั้นยังคิดว่าตัวเองนั้นเป็นคุณนายตระกูลจิ้นจริงๆ ท่าทางการกระทำนั้นแม่เห็นแล้วอยากจะอ้วก

แม่พูดออกไปไม่กี่คำ เธอนั้นก็ได้ลากแม่ไปอีกฝั่ง ยังพูดอะไรที่ทำให้อับอายออกมา ลูกดูกาแฟบนตัวแม่เป็นเธอที่สาดใส่ ความอับอายในวันนี้ แม่นั้นต้องเอาคืนกลับไปร้อยเท่า!”

พอเห็นเสื้อสีขาวที่ถูกกาแฟสาดใส่ของเสิ่นซูหลัน เจียงนวลนวลก็รู้สึกโมโหทันที

“แม่  นางหน้าไม่อายนั้นรังแกแม่ถึงขนาดนี้เลยเหรอ!”

“นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย? ไม่อยากจะอยู่ต่อไปแล้วหรือไง?”

ตอนที่แม่ลูกกำลังคุยกันอยู่นั้น เสียงที่ไม่สบอารมณ์จองเจียงเจิ้นก็ได้ตะโกนเข้า

อารมณ์ของเขาพึ่งดีขึ้นมาแค่แป๊บเดียว พอเห็นสิ่งของที่แตกอยู่บนพื้น ก็ได้โมโหขึ้นมาทันที

ได้ยินเสียงของเจียงเจิ้น เสิ่นซูหลันก็ได้น้อยใจกว่าเดิม แล้วก็ได้เริ่มเล่าเรื่องที่ตนนั้นเจอ ตีไข่ใส่สีแล้วพูดออกไป พูดให้ตัวเองนั้นดูน่าสงสารมากๆ

“มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย?”

ได้ยินที่ภรรยาร้อง เจียงเจิ้นก็อึ้งนิดหน่อย เขาคิดไม่ถึงว่าเจียงสื้อสื้อจะอวดเก่งได้ขนาดนี้