ลูกชายของประธาน....เรียกฉันหม่ามี๊？！ นิยาย บท 411

บทที่ 411 จดทะเบียนสมรส

“ทำไมเหรอ? หรือคุณไม่อยากแต่งงานกับผม?” เจียงสื้อสื้อนิ่งเงียบไม่ตอบสนองสิ่งใด จิ้นเฟิงเฉินจึงได้เอ่ยถามออกมาด้วยน้ำเสียงน้อยใจ

แต่เจียงสื้อสื้อยังคงตกตะลึง เมื่อได้ยินน้ำเสียงของจิ้นเฟิงเฉินเมื่อครู่ เธอจึงได้หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

“คะ?......คือฉันแค่ทำตัวไม่ถูก!”

“อีกอย่าง มีใครทำแบบคุณบ้างคะ เอ่ยปากขอแต่งงานจดทะเบียนสมรสแบบเรียบง่ายขนาดนี้……”

เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเธอจะกลายเป็นภรรยาของเขา กลายเป็นผู้หญิงคนเดียวในชีวิตของเขา เจียงสื้อสื้อก็แทบไม่อยากเชื่อ

“ผมครุ่นคิดมาหลายวันแล้ว ไม่ใช่เรื่องที่ตัดสินใจกะทันหัน เพียงแต่ผมกลัวว่าคุณยังไม่ทันเตรียมใจแต่งงานกับผม ถึงได้อดทนไว้ก่อน”

จิ้นเฟิงเฉินพูดจบก็ลุกขึ้นจากโซฟาแล้วคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “แต่งงานกับผมนะ”

“ค่ะ ยินดี!ฉันตกลง!”

เจียงสื้อสื้อตอบรับเขาแล้วน้ำตาแห่งความปีติก็ไหลออกมา”

หลังจากได้รับคำตอบของเจียงสื้อสื้อแล้ว จิ้นเฟิงเฉินก็อดไม่ได้ที่จะโผเข้ากอดและจูบเธอ

จูบของเขานั้นอ่อนละมุน อบอุ่น คล้ายกับกำลังลิ้มลองของหวาน ค่อยๆชิมริมฝีปากของเธอ ทำให้เจียงสื้อสื้อรู้สึกสั่นสะท้าน

เจียงสื้อสื้อจูบตอบกลับเขา ในสมองของเธอนึกถึงเรื่องราวนับจากที่รู้จักเขาจนปัจจุบัน ทั้งสองผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันมากมายถึงได้มีวันนี้ มันไม่ง่ายเลยจริงๆ

แต่นี่ก็เป็นบทพิสูจน์ความรักของทั้งสอง ทำให้พวกเขารักกันแน่นแฟ้นมากขึ้น ไม่มีๆใครมาขัดขวางความรักนี้ได้

บัดนี้ม่านหน้าต่างห้องทำงานท่านประธานไม่ได้ปิดลง ภาพภายในแจ่มชัดทำให้พนักงานคนอื่นๆเห็นเข้าเต็มตา

บังเอิญตรงกับเวลาพักเที่ยง ทุกคนอยู่ในโซนพักผ่อน เมื่อเห็นภาพตรงหน้าก็พากันใจเต้นรัว

พนักงานสาวๆต่างอิจฉาตาร้อน คิดไม่ถึงว่าท่านประธานที่เคร่งขรึมจะมีด้านที่อ่อนโยนได้ขนาดนี้

“ประธานของพวกเรานี่รักเดียวใจเดียวจริงๆนะ รับจากที่พี่เจียงสื้อสื้อมาที่นี่ ก็ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนอื่นในห้องท่านประธานอีกเลย”

“นั่นน่ะสิ ท่านประธานของเราทั้งหล่อทั้งรวยแล้วยังรักเดียวใจเดียว เป็นผู้ชายในฝันของพวกเราเลย พี่เจียงสื้อสื้อนี่โชคดีจริงๆ”

“เห้อ มีแต่พี่เจียงสื้อสื้อที่เก่งและฉลาดอย่างนี้ถึงจะเหมาะสมกับท่านประธาน”

“……”

พนักงานสาวพากันวิพากษ์วิจารณ์ไปต่างๆนานาและได้ยินไปถึงหูจื่อเฟิง เมื่อเห็นภาพอันหวานชื่นด้านในเธอก็อิจฉาริษยา

ทำไมผู้หญิงคนนั้นถึงได้รับความรักจากเขากัน คนที่อยู่เคียงข้างเขามาตลอดคือเธอต่างหาก แต่ทำไมเขาถึงไม่เลือกเธอ……

“จื่อเฟิง หลังเลิกงานพวกเราว่าจะไปปาร์ตี้สักหน่อย ไปด้วยกันไหม?”

ในขณะที่จื่อเฟิงกำลังอิจฉาริษยา เสียงของเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งก็ดังขึ้นทำลายความคิดของเธอ

จื่อเฟิงเงยหน้าขึ้น พบว่าเป็นคนที่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่นมากที่สุด จึงทำให้เธอโมโหมากและใส่อารมณ์กับผู้หญิงคนนี้

“ไสหัวไปซะ!อย่ามายุ่งกับฉัน!”

จื่อเฟิงท่าทีดุดัน ทำให้คนอื่นๆตกใจกลัว

พนักงานคนนั้นเดินกระฟัดกระเฟียดจากไป “ไม่ไปก็ไม่ไปสิ พูดจาแบบนั้นทำไมกัน ฉันไม่ได้ไปทำอะไรเธอสักหน่อย เชอะ!”

หากเธอรู้ว่าจื่อเฟิงทำอะไรไปบ้างก่อนหน้า เธอคงไม่พูดอย่างนี้แน่